Sa masakit, mahinang panahon ng buhay ng isang tao, ang kaisipan ay naghahanap ng mga kasagutan.
“Iyon na ba ang lahat?”
“Wala na ba siya magpakailanman?”
“Ano na kaya ang nangyayari sa kanya?”
“Nasaan na kaya siya?”
“Siguradong ang baby ko ay nasa langit na.”
“Hindi ba siya?”
“Kung siniguro ko lang!”
“Hindi ko lubos maisip ang kanyang paghihirap sa purgatoryo!”
“Anong klase ng Diyos ang nagsusunog ng mga tao?”
“Andyan lang ba siya nagmamasid sa akin? Sa lahat ng oras?”
“Kahit na ako ay . . . . Hindi ako siguradong naiisip na pinagmamasdan sa lahat ng oras!”
Isang mapagmahal na Ama sa Kalangitan ay nalalaman ang Kanyang mga makalupang anak ay magtatanong ng mga ganito. Sa Kasulatan, nagbigay Siya ng kasagutan para sa pusong sumisigaw ng bawat kaluluwa. Maraming tao ang naturuan na kapag ang tao ay namatay, ang kanilang immortal na kaluluwa ay mamumuhay. Gayunman, ang Bibliya ay nagtatag ng dalawang tuntunin na nagpapakita na ito ay isang kasinungalingan ni Satanas.
Ipinahayag ng 1 Timoteo 6:16 na si Yahuwah lamang “ang walang kamatayan, na nananahan sa liwanag na di malapitan.” Itinuturo ng Bibliya na:
“Ang kaluluwa na nagkakasala ay mamamatay.” (Ezekiel 18:4, ADB)
Ang Kasulatan ay tumungo pa sa malinaw na pahayag:
“Sapagka't walang tao na di nagkakasala.” (1 Hari 8:46, ADB)
“Sapagka't ang lahat ay nangagkasala nga, at hindi nangakaabot sa kaluwalhatian . . . [ni Yahuwah].” (Roma 3:23, ADB)
Ang kamatayan ay bahagi ng bawat tao, dahil ang lahat ng tao ay nagkasala. Ang Manlilikha, na ang mapagmahal na puso ay hindi nilayon para sa Kanyang mga anak na magdusa sa kasalanan, ay tinanggal ang lahat ng pagdududa sa kung ano ang mangyayari sa kamatayan. Ang “kaluluwa” ay hindi isang walang katawang espiritu na lumulutang saanman. 
Sa simula, “nilalang ni Yahuwah ang tao sa alabok ng lupa, at hiningahan ang kaniyang mga butas ng ilong ng hininga ng buhay; at ang tao ay naging kaluluwang may buhay.” (Genesis 2:7) Ang “kaluluwa” ay hindi maaaring isa lamang walang katawang espiritu dahil kailangan ng parehong katawan at hininga ng buhay para mabuo ang isang kaluluwa!
“Sapagka't ang aking buhay ay buo pa sa akin, at ang espiritu . . . [ni Yahuwah] ay nasa mga butas ng aking ilong.” (Job 27:3, ADB)
Walang kamalayan matapos ang kamatayan.
“Huwag ninyong ilagak ang inyong tiwala sa mga pangulo, ni sa anak man ng tao, na walang pagsaklolo. Ang hininga niya ay pumapanaw, siya'y nanunumbalik sa kaniyang pagkalupa; sa araw ding yaon [araw ng kanyang kamatayan] ay mawawala ang kaniyang pagiisip.” (Awit 146:3, 4, ADB)
Lahat ng magwawalang-bahala sa mga malinaw na pahayag ng Kasulatan na walang kamalayan matapos ang kamatayan ay inilalagay ang sarili sa panganib. Ang pagkapit sa paniniwala sa buhay matapos mamatay ay iniiwan ang tao na bukas na malinlang ng mga demonyo. Ang séances ay walang iba kundi masasamang anghel na nagpapanggap sa anyo ng mahal sa buhay. Ang pagsasagawang ito ay lubos na ipinagbabawal sa Bibliya.
Ang katangian ng walang hanggang Ama ay ibinuod sa Kasulatan nang maikli at malinaw. Ipinahayag ng 1 Juan 4:8 na si Yahuwah ay ganap at sakdal na pag-ibig. Ang ganap na pag-ibig ay hindi pinaparusahan ang sinuman na sunugin nang walang hanggan para sa mga kasalanang nagawa sa iisang panahon ng buhay.
“Sapagka't ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan.” (Roma 6:23a)
Kamatayan, hindi walang hanggang buhay sa pagdurusa, ay ang kaparusahan sa kasalanan.
“Sapagka't nalalaman ng mga buhay, na sila'y mangamamatay: nguni't hindi nalalaman ng patay ang anomang bagay ni mayroon pa man silang kagantihan; sapagka't ang alaala sa kanila ay nakalimutan.” (Mangangaral 9:5, ADB)
Maging sa kamatayan, ang mapagmahal na alaga ng Ama sa Kalangitan ay lumiliwanag pa rin. Ipinapakita ng Kasulatan ang kamatayan ay walang iba kundi pagtulog. Nang dumating ang Tagapagligtas sa bahay ni Jairo, na ang anak ay namatay, pinasigla Niya, “Hindi patay ang bata; natutulog lamang!” Ang mga tinanggap na nagluluksa ay hindi naunawaan ang ibig sabihin Niya at “Siya’y pinagtawanan nila.” (Tingnan ang Mateo 9:24, MBB)
 |
|
Bilang matapat na mag-aaral ng Bibliya, dapat tayong magbigay-daan palagi sa bigat ng ebidensya kapag nag-aaral ng Kasulatan. Ang pagpapatunay ng teksto at tradisyon ay humantong sa marami na kumapit sa isang maling pagkakaunawa ng estado ng mga patay. |
Maging ang mga alagad ay nagulat nang malaman ang kamatayan, para sa Manlilikha, ay isa lamang “pagtulog.” Matapos ang pagkamatay ni Lazaro, sinabi ni Yahushua sa mga alagad Niya, “Natutulog ang kaibigan nating si Lazaro. Pupunta Ako upang gisingin siya.” Ang mga alagad ay hindi naunawaan na namatay na si Lazaro. Sinabi nila, “Panginoon, kung natutulog lang po siya ay gagaling siya.” Gayunman, sinasabi ni Yahushua ang kanyang kamatayan, ngunit naisip nila na ang sinasabi Niya ay tungkol sa pamamahinga sa pagtulog. Pagkatapos ay tuwirang sinabi ni Yahushua sa kanila, “Patay na si Lazaro.” (Tingnan ang Juan 11:11-14)
Noong nagkasala sina Adan at Eba, ang kanilang mapagmahal na Manlilikha ay mahinahong ipinaliwanag ang kanilang magiging bagong kapalaran sa buhay:
“Sa pagod at pawis pagkain mo'y manggagaling maghihirap ka hanggang sa malibing. Dahil sa alabok, doon ka nanggaling, sa lupang alabok ay babalik ka rin.” (Genesis 3:19, MBB)
Kapag ang tao ay namatay, ang hininga ng buhay ay babalik sa Manlilikha at ang katawan ay babalik sa alabok kung saan ito ginawa. Sa malapit na katapusan ng kanyang buhay, ang matalinong Haring Solomon ay nagpaalala sa lahat na:
“Alalahanin mo ang iyong Manlilikha sa panahon ng iyong kabataan,
bago dumating ang mga araw at taon na puno ng kaguluhan [katandaan],
panahong hindi mo na madama ang tamis ng mabuhay.
Darating ang araw na malalagot ang tanikalang pilak . . . .
Alalahanin mo Siya bago manumbalik sa alabok ang ating katawang lupa
at ang ating hininga ay magbalik sa [Manlilikha] na may bigay nito.”
(Mangangaral 12:1, 6-7, MBB)
Ang mga kaisipan ay titigil at ang kaluluwa ay tutungo sa pagtulog kapag ang katawan ay namatay at ang hininga ay bumalik sa Manlilikha.
“Sapagka't sa kamatayan ay walang alaala sa iyo; sa Sheol [libingan] ay sinong mangagpapasalamat sa iyo?” (Awit 6:5, ADB)
“Ang patay ay hindi pumupuri . . . [kay Yahuwah] , ni sinomang nabababa sa katahimikan.” (Awit 115:17, ADB)
 |
|
Ang Muling Pagdating | Bahagi 1 – Ang Matagumpay na Muling Pagsasama |
Para sa lahat nang nagmamahal sa kanilang Tagapagligtas, ang kamatayan ay walang iba kundi isang pagtulog – isang pamamahinga mula sa kanilang mga paggawa habang sila ay naghihintay para sa Tagabigay ng Buhay na bumalik at magbabangon sa kanila tungo sa buhay. Kapag bumalik si Yahushua sa ikalawang pagkakataon, gigisingin Niya sa buhay ang lahat ng namatay na nagtiwala sa Kanya.
Sapagkat hinimok ni apostol Pablo ang mga taga-Tesalonica:
“Hindi namin nais, mga kapatid, na kayo'y manatiling walang alam tungkol sa mga namayapa upang huwag kayong maghinagpis tulad ng ibang walang pag-asa. Sumasampalataya tayong si Yahushua ay namatay at muling nabuhay, kaya naniniwala rin tayong bubuhayin ng Ama na kasama ni Yahushua ang lahat ng namatay na nananalig sa Kanya. Ito ang sinasabi namin sa inyo na aral ng Yahuwah: tayong mga buháy pa at nananatili sa pagdating ni Yahushua ay hindi mauunang makipagtagpo sa Panginoon kaysa mga namayapa. Kasabay ng malakas na utos at ng tinig ng arkanghel at ng tunog ng trumpeta ni Yahuwah, babalik si Yahushua mula sa langit. Bubuhayin muna ang mga namatay na nananalig kay Kristo Yahushua. Pagkatapos nito, tayo na nanatiling buháy ay titipunin sa ulap at isasama sa mga binuhay upang salubungin ang Tagapagligtas sa himpapawid. Pagkatapos noon ay makakapiling na natin si Yahushua magpakailanman. Kaya nga palakasin ninyo ang loob ng bawat isa sa pamamagitan ng mga aral na ito.” (Tingnan ang 1 Tesalonica 4:13-18)
Walang kamatayan ang kaloob ni Yahushua na ibibigay sa Kanyang Muling Pagdating para sa lahat ng umibig at nagtiwala sa Kanya.
“Sapagka't ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan; datapuwa't ang kaloob na walang bayad . . . [ni Yahuwah] ay buhay na walang hanggan kay [Yahushua na ating Tagapagligtas].” (Roma 6:23, ADB)
Sinasabi tungkol sa mga nabubuhay sa Muling Pagdating, ibinahagi ni Pablo:
“Narito, sinasaysay ko sa inyo ang isang hiwaga: hindi tayong lahat ay mangatutulog, nguni’t tayong lahat ay babaguhin, Sa isang sangdali, sa isang kisap-mata, sa huling pagtunog ng pakakak: sapagka't tutunog ang pakakak, at ang mga patay ay mangabubuhay na maguli na walang kasiraan, at tayo'y babaguhin. Sapagka't kinakailangan na itong may kasiraan ay magbihis ng walang kasiraan, at itong may kamatayan ay magbihis ng walang kamatayan.” (1 Corinto 15:51-53, ADB)
Lahat nang umibig at nagtiwala sa kanilang Manlilikha ay hindi na matatakot sa kamatayan. Nangako si Yahuwah:
“Aking tutubusin sila mula sa kapangyarihan ng Sheol; aking tutubusin sila mula sa kamatayan. Oh kamatayan, saan nandoon ang iyong mga salot? Oh Sheol, saan nandoon ang iyong kasiraan?” (Hosea 13:14, ADB)
Sa napakasayang araw na iyon, ang magiging awit sa bawat bagong magpapanatiling-buhay na wika ay:
“Nasaan na, kamatayan, ang iyong tagumpay?
Nasaan na, kamatayan, ang iyong kamandag?”
(1 Corinto 15:55, MBB)
Napakalayo mula sa isang bagay na katatakutan, ang kamatayan ay pamamahinga na ibinigay ng mapagmahal na Ama sa Kanyang pagod na anak, naghihintay sa muling pagkabuhay sa Muling Pagdating kung saan “hindi na sila maghihiwalay pang muli.”