|
Ang Order ng Heswita ay naging utak sa likod ng ilan sa mga pinakamalaking panlilinlang sa kasaysayan. Ang mga pagkakatulad ng mga petsa, mga layunin, at mga adyenda ay nagdugtong sa kanila sa pandaigdigan, modernong panlilinlang ng globong daigdig. Ang maingat na pagsasaliksik ng Kasulatan, arkeolohiya, at kasaysayan, ay nag-uugnay din sa kanila sa pinakabagong pagtakpan na bumalot sa halos 1,700 taon: ang malawakang paniniwala na ang araw ng Sabado ay ang ikapitong araw ng Sabbath ng Bibliya. Iba pang mga kasinungalingan ang nagsanga mula sa dalawang makademonyong panlilinlang na ito: 1. Isang globong daigdig, umiikot sa lawak ng kalawakan, naghihiwalay sa kaluluwa mula sa Manlilikha, nagpapaliit sa diwa ng sinuman gayong itinatangi at malapit sa Manlilikha. 2. Ang kalendaryong Gregorian ay nagsagawa ng kasinungalingan na ang patuloy na sanlingguhang pag-ikot ay dumating, hindi naabala mula pa nung Paglikha. Ang panlilinlang na ito ay saligan sa pagpapalagay na ang araw ng Sabado ay ang Sabbath ng Bibliya at ang araw ng Linggo, ang unang araw ng sanlinggo at ang araw ng muling pagkabuhay ng Tagapagligtas. Ang kasinungalingang ito ay direktang bumagsak sa araw kung kailan sasamba ang sinuman at kaya ito ang pangunahing umambag na sanhi sa pagpapataw ng Tanda ng Halimaw. |
Mahiwagang kaalaman.
Pribadong karunungan.
Ang mga salitang ito ay ginagawang sumukot ang mga Kristyano. Ang mga ito’y pahiwatig sa madilim na sining. Bumubulong ang mga ito ng ipinagbabawal na kaalaman. Mga kaalaman na pinulot mula sa Puno ng Kaalaman ng Kabutihan at Kasamaan.
Isang karaniwang parirala sa pribado/mahiwagang sining ay “kung ano ang nasa itaas, ganun din sa ibaba.” Gayunman, ang pariralang ito ay nagpapakita ng isang nakatagong lihim, isang lihim na nagkukubli sa payak na paningin na dapat malaman ng lahat.
Ang parirala at ang larawan ay ipinapakita ang modus operandi ng kasamaan. Inilatag nila ang katunayan na ang Puno ng Kaalaman ng Kabutihan at Kasamaan ay buhay na buhay, yumayabong, at lumilinlang ng bilyun-bilyon. Saanman ang kasinungalingan ng Ahas ay kumalat, sila rin, ang mga ugat ng Puno ng Kaalaman.
Ang adyenda ni Satanas ay palaging upang alisin ng pamumuno si Amang Yahuwah. Sa loob ng ilang milenyo, tumungo siya sa kanyang napakalaking pang-unawa para makamit ang inaasam na ito. Naitala ng Kasulatan ang kanyang hambog na layunin:
Ano't nahulog ka mula sa langit, Oh tala sa umaga (Lucifer), anak ng umaga! paanong ikaw ay lumagpak sa lupa, ikaw na siyang nagpahina sa mga bansa!
At sinabi mo sa iyong sarili, Ako'y sasampa sa langit, aking itataas ang aking luklukan sa itaas ng mga bituin ng El; at ako'y uupo sa bundok ng kapisanan, sa mga kaduluduluhang bahagi ng hilagaan:
Ako'y sasampa sa itaas ng mga kaitaasan ng mga alapaap; ako'y magiging gaya ng Kataas-taasan. (Isaias 14:12-14)
Ang isang puno ay hindi lumalaki at umuunlad nang walang mga ugat, at ang mga ugat ng Puno ng Kaalaman ay bumatak pabalik sa Eden. Ang mga ito’y malakas at malalim na itinatag. Sa mga ito ay tumubo ang pinakamalaki, magulong makinarya ng kasamaan na responsable sa panlilinlang sa buong mundo sa tangka ni Satanas sa lahat na talikuran ang Langit.
Hindi isang bata si Satanas, sinusubukang kupitin ang piraso ng galyetas bago mag-hapunan. Siya ay lubos na matalino sa pag-iwan ng bukas na bakas ng kalat, tungo sa katotohanan. Ang kanyang mga kasinungalingan ay bumalot sa mas marami pang kasinungalingan: isang buong sistema ng katha at panlilinlang. Ang pandaraya ay nakahabi at itinataguyod ang ibang pandaraya. Ang mismong kaguluhan ay nagbibigay sa mga kasinungalingan ng isang kalatagan ng pagiging posible.
 |
|
Ang marilag na pagpapakita ng pagkaberde ay umaakit sa mata at gumagambala sa kaisipan mula sa magulong sistema ng panlilinlang na nagkukubli sa ilalim. Ang isang kasinungalingan ay laging nangangailangan ng maraming kasinungalingan upang itaguyod at itago ang orihinal na pandaraya. |
Upang hanapin ang katotohanan, kinakailangan na balikan ang ginawa mula sa anumang nakita, hanggang sa anumang hindi pa nakikita. Ang Puno ng Kaalaman ay nababalot sa mga napakaganda, makaabalang berdeng dahon. Kailangang tanggalin ang mga nagbabalatkayong dahon at bakasin ang mga siit mula sa mga sanga, pababa sa mga malalaking biyas, talian ang ibaba ng napakalaki, nagkukubling panlilinlang sa Puno ng Kaalaman.
Ang mga Heswita, na mga utak sa likod ng 500 taong gulang na pagsasapakatan ng globong daigdig, o ang pagtakip sa Patag na Daigdig, ay mga eksperto sa pagtatago ng katotohanan sa ilalim ng maramihang patong ng mga kasinungalingan. Simula ng kanilang pagkakatatag, ang mga Heswita ay pinagtibay ang mga pandaraya. Sila ang mga pinagmulan para sa isang napakalaking bilang ng iba’t-ibang mga sabwatan ng kasamaan na sumaklaw sa maraming henerasyon.
Habang ang kaalaman ay lumalago, isang lumalaking ulap ng mga saksi ay itinaas ang tinig sa pagtanggol sa katotohanan. Ang ilan ay ipinakita ang kasinungalingan ng globong daigdig. Ang iba’y nagbabala ng mga panganib ng mga malalaking parmasya at ang napakaliit na tingang kasama sa mga modernong droga at ginawang genetikong pagkain. Ang iba pa ay hinihila pabalik ang tabing na nagtatago ng gawain ng kadiliman na isinasagawa ng mga elitistang kapangyarihan na nagpapatakbo ng mundo.
Sinumang tumayo sa kabilang gilid ng Puno ng Kaalaman, ipinagkaloob ng banal na pagkaunawa na maramdaman ang kumpol ng mga madahong pandaraya na nagtatago ng isang panlilinlang, madalas na hindi mawatasan na ang mga kasinungalingang ibinunyag ng iba ay bahagi lahat ng kaparehong puno, sa kaparehong mapanlinlang na adyenda, pinanatili ng kaparehong grupo.
Sa loob ng halos 500 taon, ang mga Heswita ay nakikipagtulungan sa mga hindi pangkaraniwang intelihensiya sa isang napakalaking sabwatan. Ang balangkas na ito ay mas malaki pa sa anumang dating natanto. Ang mga Heswita ay direktang sangkot sa pagpapanatili ng kasinungalingan ng globong daigdig. Gayunman, ang katunayan tungkol sa patag, nakasarang daigdig ay pinakabagong pagsulong lamang ng katotohanan, may isa pang kasinungalingan ng Heswita ang mayroong direktang kaugnayan din sa huling henerasyon. At ito ay nakatago sa payak na paningin. Ito ay isang bagay na binalewala nang madalas, walang sinuman ang nagtanong ukol rito. Gayunman, ang walang hanggang kapalaran para sa karamihan ay batay sa mga katotohanang nakabaon sa isang napakalaking pandaraya na ito: ang Kalendaryong Gregorian.
Sapagkat ang mga Heswita at mga paring-astronomong sinanay ng mga Heswita ay gumanap sa malaking papel sa pagpapanatili sa maling pagkaunawa ng daigdig (at dahil dito, ang sanlibutan), sila rin ang batayan sa isang panlilinlang na nagkubli sa tunay na Sabbath ng Manlilikha at inihiwalay ang pagsamba palayo kay Amang Yahuwah. Ang Order ng Heswita ay direktang responsable sa kasalukuyang huwad na ikapitong araw ng Sabbath, kasunod ng mapanlinlang na muling pagkabuhay sa araw ng “Linggo”.
Ang mundo ngayon ay nagkaisa sa paggamit ng kalendaryong Gregorian para sa sibil na kalkulasyon ng oras. Gayunman, sapagkat ang pamumuhay ng mga tao ay pinamamahala sa kanilang mga kalendaryo ng trabaho at pag-aaral, ang kanilang mga araw ng pagsamba, sa kawalan, ay pinamamahalaan rin ng kalendaryong Gregorian.
| “Ang tunay na labanan sa Israel ay ang labanan sa kalendaryo: sapagkat sinumang kumokontrol sa kalendaryo, ay kumokontrol sa mga espiritwal na kapanahunan ng lahat ng nabubuhay na kaluluwa.” (https://www.templeinstitute.org/archive/month_adar.htm) |
Ang palagay na ang kalendaryo ay binalangkas para sa mga magsasaka kaya malalaman nila kung kailan magpupunla at kung kailan mag-aani ay matagal nang binalewala; nabigo ito sa pagsubok ng katuwiran at katunayan. Hindi na kailangan ng mga magsasaka ang isang pormal na kalendaryo upang malaman ang mga kapanahunan, at ang mga sinaunang kalipunan ay nangasiwang pakainin ang kanilang mga sarili para sa mga henerasyon nang walang kalendaryo.
Ang makasaysayang katunayan na ang kalendaryo ay binalangkas upang malaman ang tiyak na panahon ng kapistahang nagbibigay parangal sa mga diyos. Sa ibang salita, ang kalendaryo ay isang aparatong pangrelihiyon.1
Ito ay patuloy pa rin. Isang sinaunang salawikain ang nagpahayag na: “Sinumang kumokontrol sa kalendaryo, kumokontrol sa mundo.” Ang Order ng Heswita, bilang arkitekto ng kalendaryong Gregorian, sa mismong totoong paraan, kumokontrol sa mga araw ng pagsamba ng mundo. Sila ang kumokontrol at namamahala sa mga araw ng pagsamba sa lahat ng nagkalkula ng kanilang mga araw ng pagsamba sa kalendaryong ito. Mapanuya, sumasaklaw ito sa tatlong relihiyong Abrahamiko:
Ang pagsamba ay nangangahulugang: “gawain ng pagbibigay ng banal na parangal sa Kataas-taasan; o ang paggalang at pamimitagang ibinigay sa kanya sa mga pagsasanay na pangrelihiyon.”2 Dahil dyan, sinumang kumokontrol sa kalendaryo, kumokontrol (o nagsasanay ng kapangyarihan o naghahari sa impluwensya3) sa pagsamba.
Bukas na nagpahayag ang Simbahang Katoliko na ang pandaigdigang kontrol ng mga araw ng pagsamba na ito ay ang kanilang palatandaan o tanda ng kapangyarihan:
Ito ay isang panlilinlang na nagkukubli sa payak na paningin dahil ipinalagay nito na ang araw ng Sabado ay ang ikapitong araw ng Sabbath ng Kasulatan at ang araw ng Linggo ay araw ng muling pagkabuhay ni Kristo.
Ito ay isang pandarayang nagtatago sa payak na paningin.
Ang isang kasinungalingan sa payak na paningin ay karaniwang pinakamabisa. Ito ay hindi nababatikos o nasusuri nang may puna. Ang pag-iral nito ay binalewala lamang. Ang modernong kalendaryo na isang pandaraya ay ginagawa nang tiyak iyon.
Ang pagpapalagay ay ginawa iyon dahil ang oras ay patuloy, ang sanlingguhang pag-ikot ay palagi ring tuluy-tuloy. Bilang karugtong, ipinalagay na ang modernong sanlinggo ay nagsisimula sa araw ng Linggo at nagtatapos sa araw ng Sabado at palaging ganon.
Ito’y nangailangan ng kaunting paghuhukay na ilantad ang mga katunayan na sumalungat sa pagpapalagay na ito. Ang huling bansang nagpatibay ng kalendaryong Gregorian ay Turkey, noong 1927, kasunod ng Gresya, na nagpatibay nito noong 1923. Subalit hindi ito hanggang ang komunismo ay naghari sa Tsina kasunod ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig na ang paggamit nito ay naging pandaigdigan.4
Si Nicolaus Copernicus, ang Katolikong iskolar na ang mga teorya ng globong daigdig ay ginamit ng mga Heswita upang paunlarin ang kanilang adyendang pang-katapusan, ay nilapitan ng isang komisyon ng kapapahan, maaga ng simula ng ikalabing-anim na siglo. Nais nila ang kanyang mga pananaw sa reporma sa kalendaryo. Nung una, siya ay tumutol na sumagot.
Tinanong ng komisyon ng kapapahan si Copernicus noong 1514 upang ipahayag ang kanyang mga pananaw, at ang kanyang desisyon ay, ang paggalaw ng araw at buwan ay hindi pa sapat na nalalaman sa tangka ng reporma sa kalendaryo. Ang komisyon ay gagawa ng tiyak na mga paksa sa ikasampung pagpupulong ng konseho. Bagama’t ito’y ipinagpaliban mula 1514 hanggang 1515, walang konklusyon ang naabot. Matapos ang Konseho ng Lateran, malaking pag-unlad ang nagawa. Nangako si Copernicus na ipagpapatuloy ang mga obserbasyon ng araw at buwan at ginawa niya nga sa loob ng mahigit sampung taon. Ang mga resulta na inilatag sa kanyang imortal na obra na “De Revolutionibus Orbium Cœlestium” (1543) ay pinagana si Erasmus Reinhold na kalkulahin ang Prutenic Tables (Wittenberg, 1554), na pagkatapos ay ginawang batayan ng repormang Gregorian.5
Ayon sa Catholic Encyclopedia, si Aloisius Lilius ang “punong arkitekto” ng kalendaryong Gregorian. Si Lilius ay isang Katolikong doktor at propesor ng medisina. Ang kanyang manuskrito sa reporma sa kalendaryo ay ipinakita sa Roman Curia noong 1576, ng kanyang kapatid, si Antonius. Ang kanyang mga ideya ay ginamit ng paring astronomong Heswita, si Christopher Clavius para sa bagong kalendaryo. Ang kalendaryo mismo ay ipinangalan kay Pope Gregory XIII. Ito ay aparato ng kapapahan, tuluy-tuloy lang.
Bagama’t ang buong mundo ngayon ay nagkaisa sa paggamit ng kalendaryong Gregorian, nung ito ay unang ipinakilala, ito ay paunang tinanggihan ng mga bansang Protestante bilang Katolikong institusyon. Isang kapapahang kautusan, Inter Gravissimas, inilathala noong Pebrero 24, 1582, iniutos ang mga Katolikong pari na tanggapin ito at pinayuhan ang mga Katolikong monarka na gawin din ito. Sa panahong iyon, ang mga bansa lamang na tinanggap ito ay mga Katolikong bansang Italya, Espanya, Portugal, Poland at karamihan sa mga lugar ng Pransya. Umabot ng halos 350 taon bago ang lahat ng mga bansa ay pinagtibay ang kalendaryo ng papa.
Dapat malinaw na maunawaan na ang kalendaryo ng papa na ginagamit ng buong mundo sa kasalukuyan ay isang balangkas para sa pangrelihiyon na kontrol.
Mismong mga Katoliko ay inamin na: “Ang reporma ng kalendaryo sa simula pa lang ay konektado sa mga pangunahing konseho, iyon ay ang Nicæa (325), ang Constance (1414-1418), ang Basle (1431), ang Ikalima ng Lateran (1512-1517), at ang Trent (1545-1563).”6
Ang mga tao ay hindi karaniwang iniuugnay ang pagtalimang pangrelihiyon sa astronomya, ngunit mayroon itong malapit na koneksyon. Mula sa mismong simula, ang mga Heswita ay naghari sa batawan ng astronomya at ibang pang malapit na may kinalaman sa agham na ito. Maging ang teorya ng Big Bang ay inimbento ng isang paring sinanay ng Heswita, si Father Georges Lemaître. Ang kaalaman ng astronomya ay mapamintas sa mga Heswita sapagkat kung wala ito, hindi nila maaaring mareporma ang kalendaryo dahil ang pagsusukat ng panahon o oras ay laging nakabatay sa paggalaw ng mga katawang makalangit.
Ang kalendaryong Gregorian, gaya ng ibang sanga sa Puno ng Kaalaman, ay nag-akala sa isang pangunahing motibo: upang itago ang katotohanan at paunlarin ang pandaraya. Ito ay nagbigay ng mas nagkukubli, nagbabalatkayong “mga dahon” kaya ang mga naghahanap ng katotohanan ay malilihis sa kanilang mga tangka na ilantad ang katotohanan.
Ang paglipat ng kalendaryong Julian sa kalendaryong Gregorian ay madalas ibinibigay bilang hindi matututulang patunay na ang araw ng Sabado ay ang Sabbath ng Bibliya. Ang dahilan ay simpleng pandaraya. Nung inilipat ang kalendaryong Julian sa iniwastong kalendaryong Gregorian, walang mga araw ng sanlinggo ang naglaho. Huwebes, Oktubre 4, ay sinundan ng Biyernes, Oktubre 15. Tanging bilangan lamang ang nagbago gayong 10 petsa ang inalis mula sa kalendaryo. Iyon lamang ang lahat.
Ito ay totoo. At mula sa katunayang ito, isang maling pagpapalagay ang kinuha: sapagkat walang pagkaputol sa mga araw ng sanlinggo nung ipinakilala ang kalendaryong Gregorian, ang modernong sanlingguhang pag-ikot ay nanatiling hindi nagbabago simula pa nung Paglikha. Ang ekstrapolasyon ay hindi tama ngunit ito ay lumikha ng isang paglihis na nagtago ng totoo: ang Sabbath, gayong siniyasat ng mga patnyarka, mga apostol, at si Yahushua, ay kinalkula ng ibang kalendaryo, na may ibang sanlingguhang pag-ikot, na hindi nakahanay sa araw ng Sabado bilang ikapitong araw ng sanlinggo.
Ang pagbabago ng kalendaryong ito ay nangyari mahigit 430 taon ang nakararaan. Ang mismong bigat ng kasinungalingan ay isang mababaw na bigat ng awtoridad. Ito’y lumitaw upang patunayan ang pagpapalagay na ang patuloy na sanlingguhang pag-ikot ay dumating na hindi naaantala mula sa Paglikha. Ang mga naghahanap ng katotohanan ay ipinunto ang makinis na paglipat mula Julian hanggang Gregorian at hindi na sila nagsiyasat pa.
Gayunman, ang kalendaryong Gregorian ay isa lamang bahagi ng panlilinlang. Balatan ang bahaging ito at isa pa ang lalabas...ang kalendaryong Julian matapos ang Nicea: isang kalendaryo na may patuloy na sanlingguhang pag-ikot at ang mga mananaliksik ay nakumbinsi na nailabas nila ang katotohanan!
Upang hanapin ang katotohanan tungkol sa inaasahang araw ng pagsamba ng Manlilikha, kinakailangang lagpasan ang pagbabalatkayo ng mga magagandang dahon, lagpasan din ang mga siit ng pagkakamali kung sila nakakabit, at maghukay pa. Ang kalendaryong Gregorian ng kapapahan ay batay sa paganong kalendaryong Julian. Mismo ang astronomong Heswita na si Christopher Clavius ay inamin ito.
Si Clavius...ay kinumpirma na ang kalendaryong Julian ay malalim na itinatag sa purong paganismo at walang relasyon ano pa man sa Biblikal na kalendasyon...Sa kanyang aklat, Romani Calendarii A Gregorio XIII P.M. Restituti Explicato, inilabas ni Clavius na nung ang kalendaryong Julian ay ginawang pansimbahan na kalendaryo ng Simbahan sa Konseho ng Nicæa, ang Simbahan ay kusang tinanggal ang Biblikal na kalendasyon at sa halip ay pinagtibay ang paganong kalendasyon.7
At saka, ang modernong sanlinggo, mula Linggo hanggang Sabado, ay maaaring bakasin, mula sa paglipat noong 1582, hanggang sa Konseho ng Nicea. Ang sanlinggo, na nalalaman ngayon, ay inilagay sa pamantayan sa panahong iyon.
Ang mga paganong pangalan ng planetaryong sanlinggo ay nagpapatuloy sa kalendaryong ginagamit ng diumano’y tinatawag na mga bansang Kristyano. Bawat oras na tumitingin kami sa kalendaryo ay mayroon kaming patuloy na paalaala ng pag-iisa ng paganismo at Kristyanismo na naganap bilang resulta ng dakilang pangrelihiyong paghihimagsik....8
Bago ang Konseho ng Nicea, mayroong mga pagkakaibang pangrehiyon sa kung paano ang kalendaryong Julian ay ginamit sa buong Imperyong Romano. Ang planetaryong sanlinggo ay hindi, gayong ang mga Kristyano ay ipinalagay, nagmula sa mga Hudyo at sanlinggo ng Paglikha. Sa halip, ito’y nagmula sa mga mahiwagang relihiyong Persyano.
Hindi dapat pagdudahan na ang paglaganap ng mga misteryo o nakatagong kaalaman ng taga-Iran [taga-Persia] ay mayroong malaking bahagi sa pangkalahatang pagtanggap, ng mga pagano, sa buong sanlinggo na ang araw ng Linggo ay ang banal na araw. Ang mga pangalan na ating ginamit, na hindi namamalayan, para sa iba pang mga anim na araw, ay kasabay na ginamit sa panahon na dumami ang tagasunod sa Mithraismo sa mga lalawigan ng Kanluran, at ang isa ay hindi dapat maging madahas o pabigla-bigla sa pagtataguyod ng isang kaugnayang pagkakataon sa pagitan ng tagumpay at ng kaakibat na kababalaghan.9
Tandaan na maging ang modernong sanlinggo ay maaaring bakasin sa isang paganong relihiyon.
Nakikita na kapag ang ilan sa mga henyo sa espiritwal ay nagkaroon ng kontrol sa mundo ng pagano ay may mga kaayusang bagay na ang paganong planetaryong sanlinggo ay dapat ipakilala tungo sa tamang panahon para sa pinakatanyag na kulto ng Araw ng lahat ng panahon upang iparating at itanyag ang araw ng Araw bilang araw na natatangi at higit na sagrado sa lahat. Panigurado na hindi ito sinasadya.10
Sa panahong ito ay binuo sa kalendaryong Julian, ito ay nagsimula sa araw ng Sabado (dies Saturnior o “araw ni Saturn”) at nagtatapos sa araw ng Biyernes (dies Veneris o “araw ni Venus”)! Ito sa huli’y binago gayong ang Mithraismo ay nakakuha ng mas maraming tagasunod at umimpluwensya sa sinaunang Kristyanismo. “Ang kadakilaang itinalaga sa dies Solis [araw ng Araw] ay tiyak ding nag-ambag sa pangkalahatang pagkilala sa araw ng Linggo bilang banal na araw. Ito ay konektado sa mas mahalagang patunay, ang pag-ampon ng sanlinggo ng lahat ng Europeong bansa.”11 Hindi ito hanggang ang mga sinaunang Europeo ay nawalan ng sanlinggo, ngunit ang sanlinggo na ginagamit nila ay iba.
Ang mga Mithraista ay nais simulan ang sanlinggo sa araw ng Linggo, sa parangal ng kanilang diyos ng araw, Mithras. Maraming sinaunang Kristyano ang tumalikod sa ikapitong araw na lunar Sabbath na kalkulado ng Biblikal na kalendaryo, at nagsimulang sumamba sa araw ng Linggo rin. Ito ay nagawa para baga sa pagpaparangal sa muling pagkabuhay ni Yahushua sa unang araw ng sanlinggo. Si Tertullian, isang Kristyanong tagapagtanggol mula sa ikalawang siglo, sinubukang ipaliwanag ang Kristyanong pagtanggap ng paganong araw ng pagsamba, ipinahayag na:
 |
|
Ang mga piraso ng bato ay nagpapakita ng mga labi ng isang sinaunang Julian fasti. Ang orihinal na walong araw na sanlinggo ay maaaring makita nang malinaw gayong ipinahiwatig ng mga araw ng sanlinggo na itinalaga ng mga letra mula A hanggang H. |
Ang iba, tiyak na mas edukado, naiisip na ang Araw ay diyos ng mga Kristyano, dahil nalalaman na kami’y nananalangin sa silangan at gumawa ng kapistahan sa araw ng Araw. Ginagawa mo ba nang hindi masyado? Hindi ba karamihan sa inyo, sa pagkukunwari ng pagsamba sa mga katawang makalangit, sa panahong gumagalaw ang iyong labi sa pagsikat ng araw. Tiyak na kayo ang mga tumanggap rin sa Araw tungo sa rehistro ng pitong araw, at sa mga araw na ito ay mas nais ito . . . .12
Kapag ang kalendaryo ay bumalik sa pamamahala, kapag ang mga sanga ng Puno ng Kaalaman ay binakas pabalik, ang arkeolohikong ebidensya ay inilabas nang walang pagdududa na ang modernong sanlinggo ay nagmula sa mga mahiwagang relihiyon ng paganismo. Ang kalendaryong Julian ay hindi ito kinuha mula sa Biblikal na sanlinggo. Ang sinaunang kalendaryong Julian ay mayroong walong araw na sanlinggo, hindi pito. Makatuwiran na ang orihinal na sanlinggo sa kalendaryong Julian ay isang sanlinggo na may walong araw. Ang sanlinggo sa kalendaryo ng Romanong Republika ay may walong araw na sanlinggo rin, at iyon ang sinanay ng mga Romano na gamitin.
Ang mga Hudyo ng panahon ni Yahushua ay hindi ginamit ang walong araw na sanlinggong Julian para sa kanilang kalendaryo. Ginamit pa rin nila ang kalendaryo ni Moises, ang kaparehong luni-solar na kalendaryo na pinanatili mula pa nung Paglikha. Ang mga apostol at mga sinaunang Kristyano ay sumamba sa ikapitong araw ng Sabbath ng kalendaryong Biblikal, bagama’t sa ikalawang siglo, ilan sa mga Kristyano ay naimpluwensya ng Mithraismo at sumamba sa mga araw ng Sabado at Linggo ng paganong planetaryong sanlinggo.
Ang paglilihis ng araw ng pagsamba na ito kasabay ng ilang sumasamba sa ikapitong araw na lunar Sabbath ng kalendaryong Biblikal, ang iba’y sa araw ng Sabado, may iba pa sa araw ng Linggo, nagpatuloy hanggang sa Konseho ng Nicea. Sa panahong iyon, ang sinaunang kalendaryo ay isinantabi para sa mga hangaring pangrelihiyon. Inutos ng Konseho na simula sa panahong iyon ang paganong kalendaryong Julian ay gagamitin sa lahat ng mga pagtalimang pangrelihiyon. Ang sarilinang pagpapahayag ay maaaring ipatupad dahil ang Konseho ay may tulong mula sa kapangyarihang imperyal ni Constantine ang Dakila.
Kinilala ng mga Hudyong iskolar ang bangga ng Nicea sa sinauna, Biblikal na kalendaryo. Ang Jewish Publication Society of America ay inilathala ang dakilang likha ni Heinrich Graetz, History of the Jews (Kasaysayan ng mga Hudyo). Sa kanyang salaysay ukol sa Konseho ng Nicea, ipinahayag ni Graetz na:
|
Ang Bagong Buwan ay patuloy pa rin, at ang Sabbath ay nagmula sa, pagiging depende sa lunar na pag-ikot . . . Magmula pa noon, ang Bagong Buwan ay ipinagdiriwang sa kaparehong paraan sa Sabbath; unti-unti itong naging hindi lubhang mahalaga habang ang Sabbath ay naging mas mahalagang araw ng relihiyon at sangkatauhan, ng pagmuni-muni at pagtuturong pangrelihiyon, ng kapayapaan at galak ng kaluluwa.” (Universal Jewish Encyclopedia, p. 410) |
Sa Konseho ng Nicea, ang huling sinulid ay nalagot kung saan nakakabit ang Kristyanismo sa nakatagong pinagmulan nito. Ang kapistahan ng Pasko ng Pagkabuhay ay magpa-hanggang ngayon ay kilala para sa pinakabahagi sa parehong araw ng Paskua ng mga Hudyo, at sa katunayan sa mga araw na kinakalkula at pinagtibay ng Synhedrion [Sanhedrin] sa Judæa para sa pagdiriwang; ngunit sa hinaharap nito ang pagtalima ay dapat na ipagsulit nang lubos na malaya mula sa kalendaryo ng mga Hudyo.13
Ito ay mas mahalaga pa sa karamihan sa mga tao ngayon—kabilang ang mga Hudyo—na matanto. Ang kalendaryong itinatag ni Amang Yahuwah sa Paglikha ay mayroon talagang sanlinggo na may pitong araw. Gayunman, ang paraan ng pag-ikot ng mga sanlinggo ay ganap na iba.
Ang Biblikal na kalendaryo, gaya ng lahat ng mga sinaunang kalendaryo bago pa ang pagbaha, ay luni-solar. Ibig sabihin nito ang mga buwan ay nagsisimula sa pagtalima sa bagong buwan. Sa katunayan, ang mismong salitang “buwan” ay orihinal na inilarawan na “buwan.” Ang unang araw ng bawat buwan ay isang araw ng pagsamba. Ang paggawa’y nagsisimula sa ikalawa ng bawat buwan. Ang pinakamalaking pagkakaiba sa pagitan ng kalendaryo ng Paglikha at ang mga kalendaryong Julian at Gregorian ay pagkakaroon ng patuloy na sanlinggong pag-ikot. Sa kalendaryong Biblikal, ang sanlingguhang pag-ikot ay muling magsisimula bawat bagong buwan.
Ang punong-ugat ng napakalaking kaguluhan ng kasamaan na ito, ay syempre, “ang dragon, ang matandang ahas na walang iba kundi ang Diyablo o Satanas” (Pahayag 20:2) Sapagkat ang puno ay maraming sanga, humihiwalay mula sa katawan, ganon din, ang sistema ng ugat ng isang puno. Sa katunayan, ang sistema ng ugat ay maaaring napakalaki, napakalalim, at napakalapad, dahil itinataguyod nito ang buong puno sa ibabaw ng lupa na nakikita.
Sumanga mula sa punong-ugat, ang diyablo, ay ang lahat ng mga hindi-pantao, mga makademonyong kapangyarihan na nagtatrabaho kasama niya. Sumanga pa sa mga iyon, ay mga tiyak na uri ng tao, pinukaw ng mga demonyo, na nagtatrabaho na paunlarin ang mga layunin ng Ahas. Tinutukoy ng Bibliya ang mga ito bilang mga “Tanyag na Tao.” Ipinahayag ng Genesis 6:4: “Nang panahong iyon, may mga higante sa ibabaw ng lupa. Sila ang naging bunga ng pakikipagtalik ng mga anak ng Elohim sa mga anak ng tao. Ang mga higanteng iyon ay tinanghal na mga dakilang bayani at tanyag na tao noong unang panahon.”
 |
|
Ang nakikitang puno ay laging umalalay sa isang hindi nakikitang sistema ng ugat. |
Ang mga “Tanyag na Tao” na ito ay hindi mga mapagpakumbabang lingkod ng Kataas-taasan. Ang mismong kasunod na berso ay nagpahayag pa: “At nakita ni Yahuwah na mabigat ang kasamaan ng tao sa lupa, at ang buong haka ng mga pag-iisip ng kaniyang puso ay pawang masama lamang na parati.”
Ang mga “Tanyag na Tao” ay hindi ngayon, hindi kailanman, na mga maka-Eloah na mga tao. Sa buong kasaysayan ng daigdig, ang mga tao ay hindi magiging Tanyag na Tao maliban na lang kung makikipagtulungan sa mga ahente ng kasamaan. Ang mga Tanyag na Tao ay pinaunlad ni Satanas upang paganahin sila na panatilihin ang kanyang adyenda.
Sa buong kasaysayan, may mga gumagalaw at nagkakalog; ang mga taong gumagawa sa likod ng mga eksena. Sila’y tinatawag sa iba’t-ibang bagay. Sila’y tinatawag na mga pontipise; Freemasons; ang Illuminati; ang Bilderbergers; ang Club of Rome. Sila ay tinukoy bilang “elitista” at, para sa nais na mas magandang termino, “mga kapangyarihang yaon.” Isa sa mga pinakamakapangyarihan at maimpluwensya sa mga grupo ng mga Tanyag na Tao ay ang Kalipunan ni Hesus, kilala rin bilang mga Heswita.
Sa loob ng halos 500 taon, ang mga Heswita ay nagtrabaho na paunlarin ang adyenda ng Ahas. Mula sa mismong pagkakatatag nila, sila’y nasa ilalim ng direktang pagtuturo ng mga makademonyong intelihensiya sa pamamagitan ng mga “Espiritwal na Pagsasanay” ng kanilang Tagapagtatag, Ignacio Loyola.
A. Sila ang nagsanay at nagpanatili ng kasinungalingan ng isang globong daigdig sa isang napakalawak na kalawakan upang ihanda ang entablado ng mundo para sa huli, pangkatapusan na delusyon;
B. Binalangkas nila ang kalendaryong Gregorian upang magdagdag ng isa pang bahagi ng panlilinlang upang matago ang katotohanan ng kalendaryong Biblikal at ang orihinal na lunar Sabbath ng Paglikha. Ang kanilang layunin ay ibaon ito nang napakalalim kaya ang katotohanang ito ay hindi na masisiwalat at maibabalik, naghahanda sa lahat na tanggapin ang Tanda ng Halimaw.
Ang mga Tanyag na Tao ay nalaman mula sa mga mahiwagang pinagkukunan kapag ang kaalaman ay lumago. Nais nila na ang kaalaman ay nakalaan sa kanila. Upang panatilihin itong nakatago mula sa madla, sinimulan nila ang isang kampanya na “gawing hangal o mangmang” ang talino ng karaniwang tao. Ang kampanyang ito ay nagsimula sa pagbuo ng order ng Heswita kasabay mismo sa panahon na ang mga banal na katotohanan ay pinabalik sa pamamagitan ng Repormasyong Protestante. Kilala ang mga Heswita sa tatlong bagay sa pandaigdigan: 1) ang kanilang malupit na pangmisyong kasigasigan; 2) ang kanilang presenya sa batawan ng astronomo; 3) ang kanilang sistemang pang-edukasyon.
Ang adyendang Heswita sa likod ng globong daigdig at ang huwad na kalendaryo ay maaaring mabatid ng sinumang kusang-loob na pag-aralan ang ebidensya:
Globong Daigdig: Paniniwala sa isang globong daigdig ay naglatag ng pundasyon para sa huling delusyon: isang huwad na Muling Pagdating na nilalayong linlangin ang buong mundo bago ang tunay na pagbabalik ni Yahushua.
Kalendaryong Gregorian: Ang paglikha sa kalendaryong Gregorian sa loob ng kaparehong siglo na itinatag ng Simbahang Katoliko ang order ng Heswita at nagpalaganap sa teorya ng isang globong daigdig, ay bumuo ng isa pang bahagi ng pandaraya. Pinagtibay nito ang pagpapalagay na ang moderno, patuloy na sanlingguhang pag-ikot ay laging umiiral. Kaya, anumang ebidensyang nagpapakita na ang araw ng Sabado ay hindi ang Sabbath ng Bibliya ay agad paalisin at imposible.
Ang dalawang pagkakamali na ito ay matatag na itinayo sa pangkaraniwang tanggap na kaalaman na ang mga ito ngayo’y tinatawag na “klasikong kaalaman.” Sa ibang salita, ang mga ito’y tinanggap nang walang puna bilang katunayang may sariling paliwanag. Sinumang magpuna sa hugis ng daigdig o sa pagpapalagay na ang araw ng Sabado ay ang Sabbath ng Bibliya ay kinukutya, pinagtatawanan o tinatanggihan. Ang pangungutya ay nagdadala ng kauring presyon na dadalhin ng sinumang mag-iisip nang malaya. Ito ang naging panghuling epekto ng pag-iwas ng madla mula sa pakikinabang sa lumalagong kaalaman ng Langit na mayroon na ngayon.
Ang mga Heswita, sa pamamagitan ng kanilang mga misyonaryo, ang kanilang maimpluwensyang presensya sa mundo ng agham, at ang kanilang mga paaralan at mga unibersidad, ay nagkaroon ng aktibong papel sa paghugis sa kaisipan ng mga henerasyon. Kapag ang sinuman ang kinumpara ang pagbabasa, pagsusulat at matematikong kakayahan ng karaniwang nakapagtapos ng ikawalong baitang sa Amerika ng unang ika-20 siglo, sa karaniwang madla sa Amerika ngayon, malinaw na ang adyenda ng mga elitista na gawing hangal o mangmang ang madla ay matagumpay. Ang atensyon ng mga tao ay dumangkal, ang kanilang kakayahang tumitig, ang pagbibigay ng katuwiran mula sa sanhi hanggang sa bunga, ang paggamit ng mga natutunang konsepto sa kanilang mga buhay, ay lubos na lumiit, sila ay maaaring makontrol nang walang kahirap-hirap ng mga elitistang ito.
Ang karaniwang tao ay wala nang kakayahang umupo, tumutok sa paksa at saliksikin ito nang lubusan. Sila’y mabilis na mainip. Ang paksa ay isinantabi na bago pa malutas. Kaunti ang may kakayahang gumawa ng isang konklusyon batay sa akumuladong bigat ng ebidensya. Kaunti lang din ang nangangasiwa na dalhin ang bagong impormasyon nang totoo sa kanilang pang-araw-araw na buhay sa anumang paraang makakaapekto. Ang mapanuring pag-iisip ay naglaho at iyon din, ay bahagi ng punong-layunin ng mga Heswita.
Kung walang mapanuring kakayahan, ang mga tao’y tutungo sa mga panlabas na awtoridad. Sa halip na magtiwala sa kanilang mga kakayahan na dumating sa makatuwirang konklusyon, lumalapit sila sa mga respetadong iskolar, sa kanilang mga pastor o pari, maging sa media na kontrolado ng estado, para sabihin ang katotohanan at ano ang dapat paniwalaan. Kaya ang mga elitista ay maaaring makontrol ang kilos ng publiko dahil kontrolado nila ang kanilang kaisipan sa pag-agos ng impormasyon na pinapahintulot na malaman ng madla.
Mabuting palipasin ang oras sa pagkalas ng patotoo mula sa mali, at dagdagan pa, bakit. Dahil napakahalagang pag-aralan ang anumang bagong paksa nang bukas ang isipan. Huwag mahulog sa impormasyong may kinikilingan! Ang Ingles na klero at Kristyanong pilosopo, Willian Paley, siniyasat na: “Mayroong alituntunin ng isang bareta laban sa lahat ng impormasyon na patunay laban sa lahat ng mga argumento at kung saan hindi mabibigo na panatilihin ang tao sa walang katapusang kamangmangan. Ang alituntuning iyon ay paghamak bago ang pagsisiyasat.”
 |
|
William Paley, (1743-1805), ipinahayag na: “Ang paglililo ng mundo ng Hentil...ay nalutas sa isang alituntunin kung saan, sa aking pasya, ay magpapaliwanag para sa kawalang-bisa ng anumang argumento, o anumang ebidensya, sa ibang salita, paghamak bago ang pagsusuri.” |
Ang pananatili ng isang bukas na kaisipan ay nangangahulugan na ikaw ay nagkukusa na tanggapin ang anumang konklusyon na ipinapakita ng Banal na Espiritu na totoo, ano pa man ito. Imposible na dumating sa katotohanan kapag sinimulan mong mag-aral para patunayan ang bagong ideya na mali. Sa kabilang dako, ito’y maaaring maging tama! Huwag mong sirain ang iyong kaisipan at biglang baguhin ang iyong pananaliksik sa tangka na patunayan itong mali bago mo malaman ang anumang inilalabas ng lahat ng ebidensya.
Huwag matakot na magtanong. Nilikha ni Amang Yahuwah ang utak ng tao na maging makatuwiran. Inimbita Niya: “Magsiparito kayo ngayon, at tayo'y magkatuwiranan.” (Isaias 1:18) Maaaring nakakatakot na buksan ang kaisipan ng sinuman na tanggapin ang posibilidad na anumang pinaniwalaan mo na totoo, subalit sa katunayan, mali. Gayunman, nangako si Amang Yahuwah na panatilihing ligtas ang mga ipinagkatiwala sa Kanyang kalinga. Ang mga salita ng apostol na si Pablo ay maaaring maging patunay ng lahat ng ipagkakatiwala ang kanilang kaligtasan ng kaluluwa sa Ama: “Ngunit hindi ako nahihiya, sapagkat kilala ko ang aking sinasampalatayanan at natitiyak kong maiingatan niya hanggang sa huling araw ang ipinagkatiwala ko sa kanya.” (2 Timoteo 1:12, MBB)
Sapagkat ang huling pagsubok ay nasa pagsamba, napakahalagang malaman ang tamang araw ng pagsamba. Upang makalkula ang tamang araw ng pagsamba, kinakailangang gamitin ang tama at totoong kalendaryo. Kung pinalitan mo lamang ang mga awtoridad, (gaya ng: mula sa paring Katoliko hanggang sa Protestanteng pastor) maaari kang maligaw muli. Ang mga espiritwal na lider, kung saan ang kinita ay kinuha mula sa isang organisasyong pangrelihiyon na nagtuturo ng pagsamba sa araw ng Sabado o Linggo ng kalendaryong Gregorian, ay mayroong karampatang interes sa pagpapanatili ng tradisyonal na teologo.
Ang pagpapalit ng awtoridad lamang ay hindi sapat. Dapat kang tumungo sa pinagmulan ng lahat ng karunungan, ang Manlilikha, para sa iyong sarili. Magtiwala sa Kanya na turuan ka kung ano ang katotohanan gayong ang mga hangin ng katotohanan at pagkakamali ay umiihip sa mala-unos na pwersa sa iyong kaluluwa.
Ang mga Heswita ay ang mga Tanyag na Tao ng kasalukuyang panahon. Sa hindi pangkaraniwang katalinuhan, nilikha nila ang dalawa sa pinakamalaking panlilinlang na pinanatili sa sangkatauhan: ang paniniwala sa isang globong daigdig; at ang pagpapalagay na ang araw ng Sabado ay ang Biblikal na Sabbath at ang araw ng Linggo bilang araw ng muling pagkabuhay ni Yahushua. Ang dalawang paniniwalang ito ay parehong mapanganib dahil inihahanda ng mga ito ang buong mundo na tanggapin ang pangkatapusan na delusyon ni Satanas at tanggapin ang Tanda ng Halimaw.
Sa mga huling salitang sinabi kay Propeta Daniel, ay isang pangako: “Nguni't ikaw, Oh Daniel, isara mo ang mga salita, at tatakan mo ang aklat, hanggang sa panahon ng kawakasan: marami ang tatakbo ng paroo't parito, at ang kaalaman ay lalago.” (Daniel 12:4) Ipinaliwanag ito ng mga Kristyano nang walang pagbabago na tumutukoy sa umuunlad na teknolohiya. At tiyak nga, ang teknolohiya ay umunlad nang napakarami sa nakalipas na 120 taon.
Gayunman, ang paglago ng kaalaman na ibinigay sa huling henerasyon ay may mas malaking kahalagahan pa kaysa sa teknolohiya lamang. Ang dumaraming kaalaman na ito ay tumutukoy sa paglalantad sa lahat ng kasinungalingan na itinuro bilang totoo.
Ang ikatlong kabanata ng Joel ay tinutukoy naman ang resulta ng pagtaas ng kaalaman: bawat kaluluwa sa lupa ay mayroong desisyon o pasya na dapat gawin bago ang huling paghuhukom.
Mangagmadali kayo, at magsiparito kayong lahat na bansa sa palibot, at magpipisan kayo: iyong pababain doon ang iyong mga makapangyarihan, Oh Yahuwah.
Magpakasigla ang mga bansa, at magsisampa sa libis ni Josaphat; sapagka't doo'y uupo ako upang hatulan ang lahat na bansa sa palibot.
Gamitin ninyo ang karit; sapagka't ang aanihin ay hinog na: kayo'y magsiparito, at magsiyapak; sapagka't ang alilisan ng alak ay puno, ang kamalig ng alak ay inaapawan; sapagka't ang kanilang kasamaan ay malaki.
Mga karamihan, mga karamihan sa libis ng pasya! sapagka't ang kaarawan ni Yahuwah ay malapit na sa libis ng pasya. (Joel 3:11-14, ADB)
Ang karamihan sa mga tao ngayon ay nasa libis ng pagpapasya. Ang agham at organisadong relihiyon ay parehong itinayo sa maraming bahagi ng mga kasinungalingan. Ang dakilang araw ni Yahuwah ay malapit na at ang bawat kaluluwang nabubuhay ngayon ay humarap sa isang pasya: “Susundin ko ba ang mahirap na katotohanan? O tumungo sa madaling kasinungalingan?” Tandaan: ang hindi natutunang patotoo ay hindi magpapabago sa katunayan ng anuman ang totoo.
Upang sundin ang katotohanan ano pa man ang kabayaran ay kailangan ng sakripisyo. Nangangailangan rin ito ng taimtim na pangako. Ang pagtanggap sa mga hindi tanyag na patotoo ay nagbubukas sa sinuman na kutyain ng mga nananatili sa kasinungalingan. Maaari rin itong makaapekto sa trabaho o pag-aasawa. Ito ay isang desisyong haharapin ng bawat indibidwal sa lupa: Ang katotohanan? O ang kasinungalingan?
Ang hindi totoo ay tila maginhawa. Tila matuwid. Madali. Ito ang batayang pagkakaunawa kung saan ang ibang mga paniniwala ay itinayo. Ngunit ngayon, sa pagbabalik ng katotohanan, sa pagtaas ng kaalaman, napakahalaga sa iyong walang hanggang kapalaran na ilantad ang mga kasinungalingan at tanggapin ang totoo, gaano man ito katawa-tawa, o gaano man ito kahirap na nakakaapekto sa iyong buhay.
Tanggapin ang katotohanan ano pa man ang kabayaran. Isang walang hanggang kaligayahan ang naghihintay sa lahat ng isinuko ang kanilang mga inakalang ideya at pahintulutan si Amang Yahuwah na pamunuan sila tungo sa Kanyang katotohanan.
1 Zecharia Sitchin, When Time Began, (Santa Fe, New Mexico: Bear & Co., Publ., 1994), p. 198, binigyang-diin.
2 Noah Webster, American Dictionary of the English Language, 1828 ed., binigyang-diin.
3 Tingnan ang The American Heritage Dictionary of the English Language, 4th Edition.
4 Pinagtibay ng Tsina ang kalendaryong Gregorian noong Enero 1, 1912. Matapos nito, gayunman, bumagsak ang Tsina sa kaguluhang pulitikal sa iba’t-ibang bahagi ng Tsina gamit ang mga magkakaibang kalendaryo. Hindi ito hanggang ang Bayang Republika ng Tsina ay itinatag noong 1949, nagkaroon ng pagkakaisa sa paggamit ng sistemang Gregorian.
5 http://www.newadvent.org/cathen/09247c.htm
6 Ibid.
7 eLaine Vornholt & Laura Lee Vornholt-Jones, “ ‘Continuous Weekly Cycle Theory’ Proven False By Julian Calendar.”
8 R. L. Odom, Sunday in Roman Paganism, p. 202.
9 Franz Cumont, Textes et Monumnets Figures Relatifs aux Mysteres de Mithra, (Brussels: H. Lamertin, 1899), Vol. I, p. 112.
10 Odom, p. 157.
11 Franz Cumont, Astrology and Religion among the Greeks and Romans, p. 163.
12 Tertullian, Ad Nationes, Book 1, Chapter 13 in J. P. Migne, Patrologiæ Latinæ Cursus Completus, (Paris, 1844-1855), Volume 1, columns 369-372.
13 Tingnan ang Heinrich Graetz, History of the Jews, Vol. II, pp. 563-564, binigyang-diin.