|
Ang mensahe ng Langit para sa huling henerasyon ay lumabas sa lahat ng mga organisadong relihiyon at denominasyon. Ang mga relihiyosong lider, gayunman, ay mayroong karampatang interes sa pagpapanatili ng mga tao sa simbahan. Ginagamit nila ang ikawalo at ikasiyam na mga kabanata ni Ezekiel upang kumbinsihin ang mga tao na manatiling mga kasapi kahit na napakalinaw na ang simbahan ay nasa paghihimagsik! |
Tumitig ako sa kaibigan ko sa gulat. Si Cynthia ay naging panghabambuhay na kasapi ng Worldwide Church of God. Ngayon ay sinasabi sa akin ang tungkol sa mapaminsalang pagkalansag ng denominasyon noong dumating ang mga pagbabagong teolohiya kasunod ng kamatayan ng nagtatag nito, Herbert W. Armstrong. Ang denominasyon ay nalagasan ng 50% ng kabuuang kasapi noong tumalikod sa mga kapistahan at ikapitong araw na Sabbath at naging mas pangunahing ebangheliko.
“Ito ay lubos na mapanglaw,” siniriwa ni Cynthia nang lumuluha. “Sinabi sa amin na kami ang nalalabi at ang lahat ng ibang simbahan ay bumagsak. Kami ay sumamba sa ikapitong araw ng Sabbath—kung saan, sa panahong iyon, pinaniwalaan namin na araw ng Sabado. Tumalima kami sa mga kapistahan ni Yahuwah. Hindi kami naniwala sa erehya ng tatluhang ulo ng diyos. Taglay namin ang patotoo! At pagkatapos ang mga lider ng simbahan ay itinakwil ang lahat ng mga paniniwalang iyon, tanggalin ang mga kapistahan, nagsimulang sumamba sa araw ng Linggo, ay ang pinakanakakainis na karanasan ng buong buhay ko. Walang salitang makakapaglarawan nito.
“Nawalan kami ng maraming kaibigan noong tumanggi kami na manatiling kasapi ng simbahan na tinalikuran ang lahat ng mga paniniwalang batay sa Bibliya. Sinabihan kami na kailangan namin manatili sa simbahan at subukang gumawa ng pagbabago mula sa loob papalabas. Noong kami’y lumisan, ang mga kaibigan namin ay tinanggihan na kami dahil patuloy nilang naiisip sa mga sarili nila bilang mga nalalabi. At sa pag-alis, napatunayan namin sa kanila na kami ngayon ay kabilang sa mga mapapahamak.”
Batid ko na ang pagbuwag ng Worldwide Church of God noong 1990s. Bukod sa pagtataka kung paano ang sinuman ay maaaring talikuran ang Sabbath para sa pagsamba sa araw ng Linggo, ito’y wala namang epekto sa akin. Matapos ang lahat, sila’y isang bumagsak na simbahan ano pa man! Ako ay isang Seventh-day Adventist at alam ko na kami ang nalalabi. Ang Worldwide Church of God ay isa pa na bumagsak na simbahan. Kagulat-gulat sa akin na marinig kay Cynthia na sinabi iyon, bilang isang kasapi ng palagi kong itinuturing na isang bumagsak na simbahan, sinabihan na siya ay isang kasapi ng nalalabi rin, sa kabutihan ng pagiging kasapi ng simbahang iyon!
Ito ay isang prinsipyo ng karamihan ng mga simbahan na ang kanilang denominasyon ay ang tanging tunay na simbahan at ang lahat ng iba ay naligaw o “bumagsak.” Sinusundan nito, na kapag hinihiling mo na maging isang kasapi ng “nalalabi,” dapat ikaw ay isang (nagbabayad ng ikapu na) kasapi ng isang tunay na simbahan: kanilang simbahan. Ito ay katunayan na ang mga pastor, mga pari, mga guro ay mayroong karampatang interes sa pagpapanatili ng mas maraming kasapi hangga’t kaya. Matapos ang lahat, ang organisasyon kung saan ang mga tao ay ibibigay ang kanilang mga ikapu at mga alay ay ang kaparehong organisasyon na nagbabayad sa sahod ng mga lider.
Sa kanilang pagsisikap na panatilihin ang maraming tao na dumalo sa simbahan hangga’t posible, ang mga pangrelihiyong lider ay nagsipi mula sa Ezekiel 8-9. Gayunman, ang paraan ng pagpapaliwanag nila sa mga kabanatang ito ay mapanlinlang at hindi sumasang-ayon sa ibang mga sipi ng Kasulatan.
Si Ezekiel ay isang kasabayan ni Daniel at isa sa mga bihag na dinala sa Babilonya. Nagtala ang Ezekiel 8 ng isang pangitain na ibinigay sa kanya kung saan ang Espiritu ni Yahuwah ay ipinakita sa kanya ang mga kasuklam-suklam na ginawa sa Jerusalem at sa templo nito. (Sa panahong ito, ang templo ay hindi pa nawawasak ng ikatlo at huling paglusob ni Nebuchadnezzar sa Juda.)
Ipinakita sa propeta ang apat na kasuklam-suklam, bawat isa’y mas malala kaysa sa nauna at ang bawat isa’y patungo sa looban ng siyudad at templo. Kabilang rito, sa ibang mga bagay, ay ang nakatagong idolatrya at mga babaeng tumatangis kay Tammuz—isang kasanayan kilala sa Simbahang Katoliko bilang Kuwaresma at itinaguyod bilang isang ritwal ng espiritwal na debosyon sa maraming simbahang Protestante. Maging ang Seventh-day Adventist Church ay nakita ang “paglaki ng selebrasyon ng Pasko ng Pagkabuhay” at iba’t-ibang mga lathalang Adventist ay gumawa ng mga positibong pagtukoy sa Kuwaresma sa mga indibidwal at mga kongregasyon na lumalahok sa malaki o maliit na antas.
Ang panghuling kasuklam-suklam ay ang pinakamasama: “At dinala niya ako sa pinakaloob na looban ng bahay ni Yahuwah, at, narito, sa pintuan ng templo ni Yahuwah sa pagitan ng malaking pintuan at ng dambana, ay may dalawang pu't limang lalake, na sila'y nakatalikod sa dako ng templo ni Yahuwah, at nakaharap sa dakong silanganan; at kanilang sinasamba ang araw sa dakong silanganan.” (Ezekiel 8:16, ADB) Ito ay wala nang mas bababa pa sa pagsamba sa araw na pinapalipas bilang pagsamba kay Yahuwah!
Ang mga ito ay napakabigat na paglabag laban kay Yahuwah. Gayunman, gaano man ka-demonyo ang kasalanan, patuloy ang mga pastor sa paghimok na nais ni Yahuwah ang mga kasapi na manatili sa kanilang mga bangko. Iyong mga humiwalay na mula sa mga simbahan, sinasabi ng mga lider, ay nasa pagkakamali at panganib ng kapahamakan. Ang argumentong ito, gayunman, ay binabaluktot ang Salita ni Yah at humantong sa maraming matapat na mga kaluluwa na manatili sa mga simbahan kahit na habang ipinahayag ni Yahuwah: “Lumabas kayo mula sa kanya, bayan ko, upang kayo'y hindi makabahagi sa kanyang mga kasalanan, at upang sa kanyang mga salot ay hindi kayo madamay.” (Pahayag 18:4, Filipino Standard Version)
 |
|
Ang mga lider ng simbahan ay napakahusay sa paggamit ng mga alituntunin ng pahayag ng paghihikayat upang makumbinsi ang mga may matapat na pusong mananampalataya na nais ni Yah na manatili sila sa simbahan.
|
Sa unibersidad, isa sa pinaka-nakakaintrigang klase na kailangan para sa aking antas ay Argumentasyon at Debate. Isa sa mga kasangkapan ng kapani-paniwalang argumento, ang propesor ay sinabi sa amin, ay ipahayag ang argumento ng iyong katunggali para sa kanya. Kapag, sa iyong presentasyon, malinaw mong inamin ang mga argumento laban sa iyong guhit ng pangangatuwiran, ikaw ay mapupunta sa isang mas mabuting posisyon na ipakita kung ang mga argumentong iyon ay mali. Tanggihan lamang ang mga angkin na ginawa laban sa iyong posisyon ay hindi lubos na kapani-paniwala. Ito ay mas mapanghikayat na ilagay sa mga salita ang sumasalungat na pananaw at pagkatapos ay makatuwiran na ipakita kung bakit ang sumasalungat na pananaw na iyon ay mali.
Ito ang eksaktong ginagawa ng mga ministro sa pagsisipi mula sa Ezekiel 8 at 9. Kinikilala nila na mayroong mga maling ginagawa sa simbahan. Mayroong pang-aabuso ng kapangyarihan; maling paggamit ng mga pondo ng simbahan; mga propesor ng teolohiya na nagtuturo ng mali; mga pastor na gumagamit ng neuro-lingguwistikang palatuntunan; at mga lider ng simbahan na malinaw na itinataguyod ang adyenda ng pagkakasundo sa Roma ... subalit, iginiit nila, ang simbahan ay lulusot. Manatili kayo sa simbahan.
Isang halimbawa nito ay ang artikulong isinulat ni Carey Nieuwhof kung saan ipinahayag niya na:
Naririnig mo ito sa lahat ng oras.
Tapos na ako sa simbahan.
Hindi ko naman talaga kailangan na pumunta ng simbahan...ang aking relasyon sa Diyos ay personal.
Tapos na ako sa organisadong relihiyon.
Ang simbahan ay isa lamang imbensyon ng tao, hindi ideya ng Diyos.
Ganap kong nauunawaan kung bakit maraming bilang ng tao ang umaalis sa simbahan. Maging ang mga tao na nanguna sa simbahan ay madalas tumitigil na sa pagdalo...
... Naunawaan ko. Ang simbahan ay malayo sa pagkasakdal. Ang buhay ay kumplikado. Maraming lumalaking pagpipilian. At ang pangkasalukuyang kaisipan ay hindi nagtitiwala sa maraming bagay na organisado o itinatag. Subalit dahil nasa uso gaya ng ideya ng pagsusulat ng simbahan marahil, ito’y isang pagkakamali.
Habang ang pagsusulat sa simbahan ay dumadaan bilang sopistikadong pag-iisip, sa katunayan ito ay ang kabaligtaran; ano kung ito’y isang simple at maging pagbabawas na linya ng pag-iisip na humahantong sa walang kabutihan?1
Mula rito, tumungo si Nieuwhof na magsama ng isang masalimuot na pandiwang bahay-alalawa, dinisenyo para mapaniwala ang mga Kristyano na tungkuling pang-Kristyano nila na manatili sa simbahan. Inangkin niya, halimbawa, “Kapag ika’y isang Kristyano, ang simbahan ay hindi isang bagay na pinupuntahan mo. Ito’y isang bagay na ikaw. Hindi ka maaaring hindi iugnay mula sa simbahan bilang isang Kristyano ngayon kaysa sa maaaring kang hindi iugnay mula sa sangkatauhan bilang isang tao. Ikaw ay hindi pumupunta sa simbahan. Ikaw ang simbahan.”2 Ang problema sa ganitong pangangatuwiran ay pinupuluputan ang patotoo ng kamalian. Totoo na “Ikaw ang simbahan,” dahil ang “simbahan” ay ang ekklesia (Iglesya), o ang “tinawagang lumabas.” Gayunman, hindi totoo na anumang sekta o denominasyon ay maaaring maging ekklesia. At ito ang iginigiit ni Nieuwhof.
 |
|
Ang mga kasapi ay tinuruan, na kapag nakikita nila ang pagkakamali na itinuturo mula sa mga pulpito, sila ay “magbuntung-hininga at dumaing” sa mga kasuklam-suklam sa simbahan ngunit sila ay hindi, sa anumang kalagayan, lilisan. Matapos ang lahat, ang angkin ng mga lider, ang simbahan kung saan sila’y mga kasapi ay ang nalalabing Simbahan. Kapag sila’y umalis, sila ay hindi na bahagi ng nalalabi.
|
Tinatapos niya ang pahayag nang may ganap na hindi makatuwirang pagbabadya: “Kung nais mo na itakwil ang simbahan, kailangang itakwil mo rin si Hesus. Hindi ka maaaring magkaroon ng isa kung wala ang iba.” Ang argumentong ito ay iginigiit na ang mga tinawagang lumabas o ekklesia ay kapareho ng denominasyon.
Ito ay mali. Ang mga ganitong argumento ay dinisenyo upang itangka ang mga tao na manatili sa mga pangrelihiyong organisasyon na sinasabi ng Banal na Espiritu sa kanila na layuan. Ang mga kasapi ay tinuruan, na kapag nakikita nila ang pagkakamali na itinuturo mula sa mga pulpito, sila ay “magbuntung-hininga at dumaing” sa mga kasuklam-suklam sa simbahan ngunit sila ay hindi, sa anumang kalagayan, lilisan. Matapos ang lahat, ang angkin ng mga lider, ang simbahan kung saan sila’y mga kasapi ay ang nalalabing Simbahan. Kapag sila’y umalis, sila ay hindi na bahagi ng nalalabi.
Ang mga sermon ay itinuro, hinawakan ang mga pagpupulong, ang mga aklat at mga artikulo ay isinulat sa kung paano pananatilihin ang mga itinatag na mga kasapi mula sa pag-alis at, sa kaparehong panahon, tumaas ang bilang ng mga kasapi sa simbahan. Ang mga dahilang binigay ay tunog na napakabuti. Sa kanyang pambungad sa aklat, Church Transfusion: Changing Your Church Organically—from the Inside Out, inilarawan ni Dave Ferguson ang tatlong hakbang na “proseso na tumutulong sa mga simbahan na gumawa ng pagbabago tungo sa pagiging misyonal na samahan.” Sinulat niya:
Sa panahon ng huling 24 na buwan, natuklasan ko na mayroong hindi bababa sa tatlong kritikal na hakbang na dapat gawin ng mga simbahan para gawin ang pagbabago:
Hakbang tungo sa mga kasanayan na nag-aaral sa mga tao sa mga paraan ni Hesus.
Hakbang tungo sa malinaw na pagkakaunawa at pagpapaliwanag ng misyon ni Hesus.
Hakbang tungo sa isang pananaw ng isang samahan para makamit ang misyon ni Hesus.3
Magarbong pagkamaligoy sa isang tabi, ang tampulan ay para sa pagkontrol at pag-impluwensya ng grupo, sa halip na harap-harapang espiritwal na koneksyon ng indibidwal sa Tagapagligtas. Ang kaligtasan ay palaging pang-indibidwal na bagay. Sapagkat naitala ni Ezekiel: “Bagaman ang tatlong lalaking ito, na si Noe, si Daniel at si Job, ay nangandoon, ang kanila lamang ililigtas ay ang kanilang sariling mga kaluluwa, sa pamamagitan ng kanilang katuwiran, sabi ni Yahuwah Elohim.” (Ezekiel 14:14, ADB)
Ang mga lider ng simbahan, gayunman, ay tampulan ang bilang. Natural! Nais nila na matupad ang komisyon ng magandang balita. Subalit ang pangangailangan na mapanatili ang kanilang sistema ng ekonomikong suporta ay iniimpluwensya ang kanilang interpretasyon ng siping ito ng Ezekiel. Hangad nila na makakuha ng mga malayang kasapi na manatili, sinasabi sa kanila na inaasahan ni Yahuwah sila na gagawa ng pagbabago mula sa loob palabas.
Kapag ang Ezekiel 8 at 9 ay binasa sa konteksto, gayunman, iyon ay hindi ang sinasabi ng Bibliya.
Ang tugon ni Yahuwah sa mga kasuklam-suklam sa Jerusalem at templo ay malinaw: ganap na pagkawasak ang pinanawagan.
“Nang magkagayo'y sinabi niya sa akin, Nakita mo baga ito, Oh anak ng tao? Magaan bagang bagay sa sangbahayan ni Juda, na sila'y nagsisigawa ng mga kasuklam-suklam na kanilang ginagawa dito? sapagka’t kanilang pinuno ng karahasan ang lupa, at sila'y nangagbalik uli upang mungkahiin ako sa galit; at, narito, kanilang inilalagay ang sanga sa kanilang ilong.
“Kaya't akin namang gagawin sa kapusukan; ang aking mata ay hindi magpapatawad, o mahahabag man ako: at bagaman sila'y nagsisidaing sa aking pakinig ng malakas na tinig, gayon ma'y hindi ko sila didinggin.” (Ezekiel 8:17-18, ADB)
Ang hatol ay napakabilis.
“Nang magkagayo'y sumigaw siya sa aking pakinig ng malakas na tinig, na nagsasabi, Magsilapit yaong mga may katungkulan sa bayan, na bawa't isa'y may kaniyang pangpatay na almas sa kaniyang kamay. At narito, anim na lalake ay nagsipanggaling ... na bawa't isa'y may kaniyang pangpatay na almas sa kaniyang kamay; at isang lalake ay nasa gitna nila na nakapanamit ng kayong lino, na may tintero ng manunulat sa kaniyang tagiliran. At sila'y nagsipasok, at nagsitayo sa siping ng tansong dambana.” (Ezekiel 9:1-2, ADB)
Ito ay seryoso! Ang utos ni Yahuwah ay nanawagan sa mga tao na may hawak na pangpatay na almas. Ngunit maging dito, ang kagandahang-loob ni Yahuwah ay nakita. “Si Yahuwah ... ay mapagpahinuhod sa inyo, na hindi Niya ibig na sinoman ay mapahamak, kundi ang lahat ay magsipagsisi.” (2 Pedro 3:9, ADB)
“At kaniyang tinawag ang lalaking nakapanamit ng kayong lino, na may tintero ng manunulat sa kaniyang tagiliran. At sinabi ni Yahuwah sa kaniya, Pumaroon ka sa gitna ng bayan, sa gitna ng Jerusalem, at maglagay ka ng mga tanda sa mga noo ng mga taong nangagbubuntong-hininga at nagsidaing dahil sa lahat na kasuklamsuklam na nagawa sa gitna niyaon.
“At sa mga iba ay sinabi niya sa aking pakinig, Magsiparoon kayo sa bayan na magsisunod sa kaniya, at manakit kayo: huwag magpatawad ang inyong mata, o kayo man ay mahabag; Lipulin ninyong lubos ang matanda, ang binata at ang dalaga, at ang mga bata at ang mga babae; nguni't huwag lumapit sa sinomang lalake na tinandaan; at inyong pasimulan sa aking santuario. Nang magkagayo’y kanilang pinasimulan sa mga matandang lalake na nangasa harap ng bahay.” (Ezekiel 9:3-6, ADB)
Hindi lahat ay mamamatay sa pagkawasak na susundan. Iyong mga “nangagbubuntong-hininga at nagsidaing dahil sa lahat na kasuklamsuklam na nagawa” ay kinaawaan. Ito ang sipi na ginagamit ng mga pangrelihiyong lider upang kumbinsihin ang mga kasapi ng simbahan na manatili bagama’t paulit-ulit na hinimok ng Banal na Espiritu sila na umalis. Nalalaman ng mga ministro na mayroong pagkakasala sa loob ng simbahan, ngunit sila’y nagmamadali na dagdagan na ang mga nakatanggap ng tanda ng kaligtasan ay iyong mga nagdalamhati sa lahat ng mga kasuklam-suklam na ginawa sa loob ng simbahan. Ang implikasyon ay ang sinuman ay dapat manatili sa loob ng simbahan upang maghinagpis at dumaing sa mga kasuklam-suklam na ginawa rito.
Wala sa siping ito, gayunman, na sinasabing ang bayan ni Yah ay dapat manatili sa kung saan ang napakalaking kasuklam-suklam ay nagaganap. Ang Kasulatan, sa katunayan, ay itinuturo ang kabaligtaran.
Bawat linggo, ang mga mananampalataya ay tinuruan na “Manatili sa simbahan!” Ngunit ang Banal na Espiritu ay nag-uutos, “Kaya't lumabas kayo sa kanila, at humiwalay kayo, sabi ni Yahuwah. Huwag kayong humipo ng anumang bagay na marumi, at kayo'y Aking tatanggapin.”
Ang Langit ay nag-uutos sa huling henerasyon: “Lumabas kayo mula sa kanya, bayan ko, upang kayo'y hindi makabahagi sa kanyang mga kasalanan, at upang sa kanyang mga salot ay hindi kayo madamay; sapagkat abot na sa langit ang kanyang mga kasalanan, at binalingan ni Yahuwah ang kanyang mga kasamaan.” (Pahayag 18:4-5, Filipino Standard Version) Sapagkat ito’y sumaklaw saanman sa WLC, ang utos na ito ay para sa lahat ng mga mananampalataya. Wala sa mga nagpalagay na ang kanilang simbahan, denominasyon o organisasyon ay malaya sapagkat ang lahat ay naghimagsik sa pagtanggi sa sumusulong na liwanag.
Ngunit mayroong ibang mga sipi ng Kasulatan na malinaw na itinuturo ang tungkulin na itiwalag ang sarili sa mga organisasyon na nasa matinding pagtalikod. Mayroong kapangyarihan si Yahuwah na panatilihin si Lot kahit nasa Sodom. Ngunit hindi Niya ginawa. Sa halip, nagpadala Siya ng mga anghel na kunin ang nag-aatubiling Lot at kanyang pamilya palabas at ibigay ang madaliang utos: “At nangyari, na nang sila'y mailabas na nila, ay sinabi, Itakas mo ang iyong buhay; huwag kang lumingon o huminto man sa buong kapatagan; tumakas ka hanggang sa bundok, baka ikaw ay mamatay.” (Genesis 19:17, ADB)
Si Lot ay naligtas palabas ng Sodom, hindi sa loob nito. Si Noe, gayon din, ay naligtas palabas ng napakasama, antedilubyanong mundo, hindi sa loob nito. Naunawaan ni Pedro ang konseptong ito nang mabuti:
“Ginunaw Niya ang unang daigdig sa pamamagitan ng baha at wala siyang iniligtas maliban kay Noe na tagapangaral ng katuwiran, at ang pito niyang kasama.
“Pinarusahan din ni Yahuwah at tinupok ang mga lungsod ng Sodoma at Gomorra at ginawang halimbawa ng kasasapitan ng mga masama.
“Ngunit iniligtas ni Yahuwah ang matuwid na si Lot, isang taong lubhang nabagabag dahil sa mahahalay na pamumuhay ng masasama noon. Naghirap ang kalooban ng taong ito dahil sa kasamaang araw-araw niyang nasaksihan at napakinggan habang siya'y nakatira doon.
“Alam ni Yahuwah kung paano Niya ililigtas mula sa mga pagsubok ang mga tapat sa kanya, at kung paano ilalaan ang masasama sa parusa hanggang araw ng paghuhukom.” (Tingnan ang 2 Pedro 2:4-9.)
Si Lot ay naghinagpis at dumaing sa mga kasuklam-suklam na ginawa sa masamang siyudad ng kapatagan. Ayon sa Aklat ni Jasher, isa sa kanyang mga anak ay pinatay ng mga masamang tao noong nagpakita siya ng kabutihan sa isang taong hindi kilala. Gayunman, sa panalangin ni Abram, ang mga anghel ay pinadala upang ibigay ang mensahe na dapat siyang lumisan kaagad. Ito ang inaasahan ng Langit na gagawin ng mga matapat, hindi manatili sa loob ng simbahan at, sa kanilang presensya, ay magbigay ng tahimik na suporta sa paghihimagsik na nangyayari sa loob ng simbahan.
Ang pangitain ni Ezekiel na ipinakita sa mga tao sa siyudad na naghihinagpis at nagdadalamhati. Ang mga pangrelihiyong lider ay ipinaliwanag ito na nangangahulugan na ang mga tao ay para manatili sa simbahan. Itinuturo nila na ang mismong gawa ng paghihinagpis at pagdadalamhati ay mga patunay na sila ang nalalabi at dahil dito, sila ay mananatili sa “nalalabing simbahan.” Anumang pagbabago, sinasabi nila, ay maaari lamang ibigay o dalhin mula sa mga kasapi sa loob ng simbahan.
Ito ay mali! Ang paghihinagpis at pagdadalamhati mismo ay wala na ring saysay. Ang mga Pariseo ng panahon ni Yahushua ay mga dakilang mananampalataya sa “paghihinagpis at pagdadalamhati,” pag-aayuno, at paggawa ng anumang bilang ng panlabas na pagpapakita para patunayan ang kanilang kabanalan. Sila pa ay mag-uupa ng mga tao na maghinagpis at magdalamhati sa mga paglilibing. Ang paghihinagpis at pagdadalamhati na isa lamang panlabas na pagpapasikat ng debosyon ng sinuman ay humahawak ng walang merito kay Yahuwah. Sapagkat sinabi ni Yahushua: “Kapag kayo'y nananalangin, huwag ninyong daanin sa maraming salitang walang kabuluhan na tulad ng ginagawa ng mga Hentil, sapagkat akala nila'y pakikinggan sila dahil sa dami ng kanilang sinasabi.” (Mateo 6:7, FSV)
 |
|
Iyong mga makakatanggap ng tatak ay ang mga naghihinagpis at nagdadalamhati mula sa tunay na sakit ng kaluluwa. Ang Langit, sa kasalukuyan, ay nananawagan sa bawat isa sa atin na humiwalay mula sa mga bumagsak na simbahan! Ano pa ang hinihintay mo?
|
Ang mga Laodiceans, gaya ng mga Pariseo, ay mga dakilang manghihinagpis at nagdadalamhati rin. Sa paghinagpis at pagdalamhati sa mga pagkakasala ng iba, pinapatunayan nila sa mga sarili nila na sila ay hindi Laodicean. Sa huli, sila ay mayroong espiritwal na pagkakilala na kilalanin na mayroong isang bagay na dahilan ng hinagpis at dalamhati! Sila’y hindi bulag!
Gayunman, ang mga nagluluksang ito ay hindi ang mga makakatanggap ng tanda sa mga tao na may tintero ng manunulat. Ang mga tao na gumagawa ng pagpapakita ng pagtangis sa paghihimagsik sa loob ng simbahan, ngunit sa halip ay mamamatay kaysa sa tunay na lilisan sa simbahan, ay hindi tatatakan. Ginagamit ni Satanas ang mga mapagpanggap na ito para pahinain ang loob ng iba mula sa pagdiin at pagsulong sa kanilang mga pananalig. Pinapatahimik nila ang tinig ng Banal na Espiritu na humihimok sa pusong matapat na lumayo.
Iyong mga makakatanggap ng tatak ay ang mga naghihinagpis at nagdadalamhati mula sa tunay na sakit ng kaluluwa. Ito ay hindi pariseikong palabas o pagpapasikat na Laodicean upang patunayan sa mga sarili nila at sa iba kung gaano sila kataimtim. Iyong mga tatanggap ng tanda ay bukas na umalis sa simbahan—at gagawin!—kapag mayroon silang mas maraming oras at mas maraming kaliwanagan na maunawaan na hindi na kinakailangan ni Yahuwah na sila ay manatili.
Si Yahuwah ay “mapagpahinuhod sa inyo, na hindi niya ibig na sinoman ay mapahamak, kundi ang lahat ay magsipagsisi.” (2 Pedro 3:9, ADB) Hindi Niya tatanggihan ang sinuman na ang puso ay kusang-loob na susunod sa katotohanan ano pa man ang kabayaran, kahit na walang panahon o pagkakataon na matutunan ang lahat ng pangkasalukuyang patotoo. Ang kanilang matapat na dalamhati ay ipinapakita na ang kanilang mga puso ay maramdamin sa gabay ng Banal na Espiritu dahil ang pagkilala sa paghihimagsik sa loob ng simbahan ay ang unang hakbang sa tuluyang paglisan sa simbahan. Sila ay hindi pa dumarating sa punto ng pagkakaunawa na sila ay maaari at dapat umalis. Nababasa ni Yahuwah ang kanilang mga puso at naglagay ng tanda sa kanila ano pa man.
Ang tatak mismo ay ang karagdagang ebidensya na sila ay tuluyang lilisan kapag mayroong silang panahon na paunlarin ang mas ganap na pagkakaunawa. Ang tatak mismo ay ang Espiritu ni Yahuwah na nangunguna tungo sa katotohanan. Ipinaliwanag ni Yahushua na ang gawa ng Banal na Espiritu ay hatulan ang kasalanan at para manguna tungo sa mas maraming patotoo! “Sinasabi Ko sa inyo ang katotohanan, para sa inyong kapakanan na Ako’y aalis. Sapagkat kung hindi Ako aalis, hindi darating sa inyo ang Kaagapay. At kung Ako’y aalis, isusugo Ko Siya sa inyo. Sa Kanyang pagdating, ilalantad Niya ang kamalian ng sanlibutan tungkol sa kasalanan at sa katarungan at sa paghatol.” (Juan 16:7-8, FSV)
Ito ang susi para maunawaan kung paano—kahit sa huling petsa na ito—maaaring nasa simbahan, naghihinagpis at nagdadalamhati, at matatanggap pa rin ang tanda ng kaligtasan. Ang matapat na puso na nagdalamhati sa mga kasuklam-suklam na ginawa sa simbahan ay nagagawa ito mula sa tunay na pagkakaunawa ng pagkamakasalanan ng kasalanan. Ito ay maaari lamang matutunan mula sa Banal na Espiritu.
Ang Kasulatan ay palaging pinapantay ang tinatakan sa pagiging puno sa Banal na Espiritu: “At huwag ninyong palungkutin ang Banal na Espiritu ni Yahuwah, na sa pamamagitan Niya'y tinatakan kayo para sa araw ng pagtubos.” (Efeso 4:30, FSV)
“Ngayon, siya na ang nagpapatibay sa amin na kasama ninyo kay Kristo Yahushua, at nagpahid sa atin, ay si Yahuwah, na siyang nagtatak naman sa atin, at nagbigay ng patotoo ng Espiritu sa ating mga puso.” (2 Corinto 1:21-22, ADB)
|
“Upang tayo'y maging kapurihan ng kaniyang kaluwalhatian, tayong nagsiasa nang una kay Kristo Yahushua: Na sa kaniya'y kayo rin naman, pagkarinig ng aral ng katotohanan, ng evangelio ng inyong kaligtasan, na sa kaniya rin naman, mula nang kayo'y magsisampalataya, ay kayo'y tinatakan ng Banal na Espiritu, na ipinangako, Na siyang patotoo sa ating mana, hanggang sa ikatutubos ng sariling pag-aari ni Yahuwah, sa ikapupuri ng kaniyang kaluwalhatian.” (Efeso 1:12-14, ADB) |
Nananawagan ang Langit sa bawat isa sa atin na lumabas. Tayo ay hindi tinawagan na husgahan ang mga nananatili. Malapit na nalalaman ni Yahuwah ang puso ng bawat isa; hindi natin. Si Yahuwah ay mayroong kaalaman na pangunahan ang bawat isa; hindi natin kaya. Bawat isa sa atin ay dapat tumugon sa pangunguna ng Banal na Espiritu sa ating sariling buhay. Maaari nating Siyang pagkatiwalaan na nangunguna rin sa lahat na tumutugon sa paraan at sa panahon na makakabuti para sa kanila.
Ilabas ang iyong sarili. Manalangin para sa mga nananatili. Ngunit pagkatiwalaan ang isang mapagmahal na Ama sa Kalangitan para malaman kung ano pang mga puso ang hindi tumigas laban sa Kanyang lumalapit na Espiritu. Lahat ng tutugon sa Banal na Espiritu ay matatanggap ang tanda na nagtatangi sa kanila. Habang ginagawa natin ang lahat sa ating kapangyarihan na maglakad sa landas na inilatag sa harapan natin, maaari nating ligtas na iwan sa Ama iyong mga sa ibang punto sa kanilang pagkakaunawa.
Gayunman, ang katunayan na ang ilan ay hindi pa naabot ang punto kung saan maaari nilang maunawaan ang liwanag na mangunguna sa kanila palabas ng mga simbahan ay hindi palusot sa atin na mayroong liwanag na iyon mula sa pananatili sa mga bumagsak na simbahan. Ito ay ating tungkulin na lumabas. Ngayon din.
Lahat ng mga simbahan at mga organisasyong pangrelihiyon ay bumagsak dahil ang lahat, nang walang iisang pagbubukod, ay tinanggihan ang ilang punto ng sumusulong na liwanag. Habang ang ilan ay maaaring tanggapin ang isang lugar o iba pa, tinatanggihan nila ang ibang mga patotoo na, kapag tinanggap, ay sasalpok sa kanila nang lubos na negatibo.
Gaya ng mga anghel na agarang pinalabas si Lot sa Sodoma, ang mensahe ng Langit ay umaalingawngaw, nagbabala sa lahat na lumayo sa mga organisasyon at mga denominasyon na ito. Walang hindi kasama. Lahat ay “naging tahanan ng mga demonyo, at kulungan ng bawa't espiritung karumal-dumal, at kulungan ng bawa't karumal-dumal at kasuklam-suklam na mga ibon.” (Pahayag 18:2, ADB) Huwag nang mag-atubili o maabala.
Oo! Maghinagpis at magdalamhati para sa mga kasuklam-suklam na ginawa sa loob ng simbahan. Ngunit gawin ito mula sa labas ng simbahan. Sa iyong halimbawa ng pagsunod, ipakita sa iba na ligtas na sumunod sa Kordero sa labas ng mga organisadong relihiyon. Ang kaligtasan ay nakakamit sa pamamagitan ng pananalig kay Yahushua, hindi sa mga pasukan ng simbahan.
Si Yahuwah ay mayroong nalalabi, bagama’t maliit man, hindi naman pinasama ng mundo. Ang mga ito na tinawagang lumabas ay ang tunay na simbahan ni Yahuwah at ang itim ng Kanyang mata.
1 http://careynieuwhof.com/a-response-to-christians-who-are-done-with-church/
2 Ibid.
3 Dave Ferguson, sa paunang salita sa Church Transfusion, nina Neil Cole & Phil Helfer.