|
“Ang buhay ay isang ‘lambak ng mga luha,’ isang panahon ng pagsubok at paghihirap, isang hindi kasiya-siya ngunit kinakailangang paghahanda para sa kabilang buhay kung saan ang nag-iisang tao ay maaaring asahan na tamasahin ang kasiyahan.” |
Mayroong isang dahilan na ang buhay ay tinawag na isang “lambak ng mga luha.” Ang buhay sa isang makasalanang mundo, ang buhay sa isang bumagsak na kalikasan, ay mahirap. Nagaganap ang pagdurusa. Ang mga masasamang bagay ay nagaganap sa mga mabubuting tao. Sa aklat ni Job, siniyasat nang tama ni Eliphaz, “Sapagkat ang kadalamhatian ay hindi lumalabas sa alabok, ni bumubukal man sa lupa ang kabagabagan; Kundi ang tao ay ipinanganak sa kabagabagan. Gaya ng alipato na umiilanglang sa itaas.” (Job 5:6-7)
Ngunit napansin mo na ba kung gaano ang iba’t ibang tao ay kumilos nang lubos na iba sa mga pagsubok? Ilan sa mga tao ay ganap na nawawalan ng kanilang pananalig, habang ang iba ay lumilitaw mula sa isang “madilim na gabi ng kaluluwa” na karanasan sapagkat ang kanilang pananalig ay mas malakas kaysa dati. Ang pagkakaiba sa pagitan ng dalawa ay matatagpuan sa kung paano ang tao ay pinipili na siyasatin ang karanasan. Kung nais mong makadaan sa mga pagsubok kasama ang iyong pananalig na mas malakas kaysa dati, mahalaga na pagtuunan ng pansin ang pangmatagalang pakinabang, sa halip na panandaliang kirot.
Likas na pagtuunan ng pansin ang sakit at mga kahirapan ng mga pagsubok, ngunit ang mata ng pananalig ay maaaring tutukan ang mga pangmatagalang pakinabang na makukuha, at narito ay matatagpuan natin ang lihim upang palakasin ang ating pananalig sa mga pagsubok.
Pinahintulutan ang mga pagsubok para sa ating pakinabang: upang sirain tayo, upang muling tayong likhain, at upang dalhin tayo tungo sa pagkakahanay sa kalooban ni Yahuwah.
“At upang hindi ako magmayabang dahil sa mga kahanga-hangang bagay na ipinahayag sa akin, binigyan ako ng isang tinik sa laman na nagsilbing sugo ni Satanas upang ako’y pahirapan. Ito nga’y upang hindi ako magmayabang. Tatlong ulit akong nakiusap sa Panginoon tungkol dito na sana’y iwan na ako nito. Ngunit sinabi niya sa akin, ‘Ang aking biyaya ay sapat na sa iyo, sapagkat ang kapangyarihan ko ay lubos na nahahayag sa kahinaan.’ Dahil dito, masaya kong lalong ipagmamalaki ang mga kahinaan ko upang manatili sa akin ang kapangyarihan ni Kristo. Kaya, alang-alang kay Kristo, ako’y may kasiyahan sa gitna ng mga kahinaan, mga panlalait, mga paghihirap, mga pag-uusig, at mga kasawian. Sapagkat kung kailan ako mahina, noon naman ako malakas.” (2 Corinto 12:7-10)
Kapag ang buhay ay magaan, mahilig tayong umasa sa ating sarili, ngunit iyon ay hindi nagtuturo sa atin na umasa kay Yahuwah.
|
Gaano karaming tao ang nananalangin lamang kapag sila’y nangangailangan ng tulong? Kapag ang buhay ay magaan, mahilig tayong umasa sa ating sarili, ngunit iyon ay hindi nagtuturo sa atin na umasa kay Yahuwah. Nakikita natin ito sa mga karanasan ng mga Anak ng Israel. Muli at muli, sila’y hinatid tungo sa mga mapanganib na kalagayan: sila’y naipit sa Dagat na Pula na walang landas ng pagtakas, naubusan ng tubig, naubusan ng pagkain, muling naubusan ng tubig … lahat ng mga karanasang ito ay pinahintulutan upang ituro sa kanila na lumingon kay Yahuwah.
Maaaring magpadala si Yahuwah ng mana bago maubos ang kanilang pagkain. Maaari siyang magkaloob ng inuming tubig bago sila mauhaw, subalit pagkatapos ay makakaligtaan nila ang mga aral na kailangan nilang matutunan. Ang kasarinlan at pagsasarili ay kinukuha tayo nang palayo mula kay Yah.
Ang mga aral na ito ay hindi na kailangan para makapanakit. Ang mga pagsubok ay sinadya upang ilapit tayo sa Ama. Kapag tayo’y nakipagtulungan, ang tusok ng pagkabigo ay pinalitan ng katamisan ng tiwala.
At hindi lamang iyan. Nagagalak din tayo sa mga pagdurusang ating nararanasan, sapagkat alam nating ang pagdurusa ay nagbubunga ng pagtitiyaga. Ang pagtitiyaga ay nagbubunga ng katatagan, at ang katatagan ay nagdudulot ng pag-asa. Hindi tayo binibigo ng pag-asa sapagkat ibinuhos ni Yahuwah sa ating puso ang kanyang pag-ibig sa pamamagitan ng Banal na Espiritu na ipinagkaloob sa atin. (Roma 5:3-5)
Mayroong isang layunin para sa bawat pagsubok. Tinitiyak ni Jeremias sa atin na si Yahuwah “Hindi niya ikatutuwang tayo’y saktan o pahirapan.” (Mga Panaghoy 3:33) Tinitimbang ng Ama ang bawat pagsubok bago pahintulutan ito na maganap. Nalalaman Niya ang katuwiran kung gaano karami ang maaari nating pasanin at pahintulutan lamang ang pinakamababa upang makamit ang ninanais na layunin: pagtitiwala sa Kanya.
“Ang bawat tuksong nararanasan ninyo ay pawang karaniwan sa tao. Ngunit mapagkakatiwalaan si Yahuwah, at hindi niya hahayaang kayo’y tuksuhin nang higit sa inyong makakaya; kundi kalakip ng tukso ay magbibigay siya ng paraan ng pag-iwas upang ito’y inyong makayanan.” (1 Corinto 10:13)
Kailangan ng pananalig upang magtiwala na, maging sa saligutgot at kalituhan ng pagkawala at trahedya, si Yahuwah ay gumagawa para sa ating kabutihan, ngunit iyon ang anong ipinapangako ng Kasulatan: “At alam nating si Yahuwah ay gumagawa ng lahat ng bagay para sa ikabubuti ng mga nagmamahal sa kanya, sa kanilang mga tinawag ayon sa kanyang layunin.” (Roma 8:28)
Kapag pinipili natin na magtiwala sa pamamagitan ng paghihirap, aktibo tayong pumipili na muling likhain. Ibinubukod natin ang mga pagdududa at takot ng ating bumagsak na kalikasan at pinipili na manalig. Ito ay hindi lamang pinalalakas ang ating pananalig kundi isinusulong tayo sa proseso ng pagbabago. Ang mga pagsubok na ito ay anong ginagamit ni Yahuwah upang hulmahin tayo tungo sa Kanyang larawan. Ito ay kung paano ang mga mananampalataya ay nakukuha ang kalakasan, karunungan, at nagsisimula na sumalamin sa banal na larawan.
Maging handa kayong lagi at magbantay. Ang diyablo na kaaway ninyo ay parang leong umaaligid at umaatungal at naghahanap ng kanyang lalamunin. Labanan ninyo siya at maging matatag sa inyong pananampalataya. Alam naman ninyong ang mga ganitong kahirapan ay dinaranas din ng inyong mga kapatid sa buong daigdig. Pagkatapos ninyong magdusa nang kaunting panahon, si Yahuwah na pinagmumulan ng biyaya at tumawag sa inyo na maging kabahagi ng kanyang walang hanggang kaluwalhatian kay Kristo Yahushua ang siya ring magpapanumbalik, magpapatibay, at magpapalakas sa inyo. Sa kanya ang kapangyarihan magpakailanman! Amen. (1 Pedro 5:8-11)
Ang diyablo, syempre, ay nilalayon ang mga pagsubok na pahinain ang ating pananalig kaya mawawalan tayo ng kakapitan kay Yahuwah. Gayunman, ang mga pagsubok mismo ay kapaki-pakinabang sa atin sa isang bilang ng mga paraan, lahat ng ito’y nagpapabago sa atin, dinadala tayo tungo sa pagkakahanay sa kalooban ni Yahuwah. Ang mga pagsubok ay ipinapakita kung ano ang nasa ating puso para sa ating sarili. Ang mga ito’y nagbibigay sa atin ng pagkakataon na magsisi. Ipinapakita rin sa atin ang mahinang dako sa ating pananalig, nagbibigay sa atin ng oportunidad na lumingon kay Yahuwah. Ang mga pagsubok ay nagbibigay sa atin ng pagkakataon upang paunlarin ang katangian, binabagong-loob tayo sa larawan ni Yahuwah at hinahatid tayo sa pagkakahanay sa Kanyang kalooban para sa ating buhay.
Ang paghihirap ay mayroong isang layunin. Hindi ito walang kabuluhan lamang, hindi ito arbitraryo. Ito ay para sa ating walang hanggang kabutihan. Kapag tinatanggap natin ang mga pagsubok at pinili na magtiwala, kapag pinahihintulutan natin ang mga ito na sirain tayo, muling likhain tayo, at ihanay tayo sa kalooban ng Ama, ang mga pagsubok na nasumpungan natin na napakahirap ay lumalabas na ating mga pinakadakilang kaloob.
“Tumiwala ka kay YAHUWAH ng buong puso mo,
At huwag kang manalig sa iyong sariling kaunawaan:
Kilalanin mo Siya sa lahat ng iyong mga lakad,
At Kaniyang ituturo ang iyong mga landas.” (Kawikaan 3:5-6)
