|
Ang pagtalima sa Sabbath ay hindi isang pasanin kundi isang kaligayahan! |
Masaya ako na ang mga kasapi ng pangkat ng WLC ay nananatiling hindi kilala, dahil mayroong akong isang pagtatapat na gagawin at ito’y nakakahiya. Kahiya-hiya, talaga. Handa ka na ba?
Pag-amin: Karamihan sa buhay ko ang Sabbath ay naging isang pasanin.
 |
|
Kinulot na buhok, napakagandang mga damit, at mga masasarap na pagkain ay ginawa ang Sabbath na maramdamang espesyal, ngunit ang mga ito ay lumikha ng isang inaasahan ng ano ang isinaalang-alang na kailangan para sa tamang pagtalima sa Sabbath. |
Pinanatili ko ang Sabbath mula sa sinapupunan ng aking ina. Sa ibang mga salita, buong buhay ko. Huwag mo akong matamo nang mali, palagi kong iniibig ang Sabbath. Bilang isang batang babae, ang Sabbath ay lubos na espesyal. Ang aking ina ay pinapakulot ang aking buhok kagabi at sinusuotan ako ng napakagandang gamit na may malaso na pulseras na para pansimba ko. (Napakahalaga na isuot ang ating pinakamahusay kapag pupunta sa tahanan ni Yah.) Ang pagkain sa Sabbath ay napakasarap, na may espesyal na hinandang pagkain at isang maningning na panghimagas. Para sa pagsamba, kami ay aawit, “Huwag Kakalimutan ang Sabbath (Ang araw na pinagpala ng ating Diyos)” at “Anim na Araw na Tayo’y Naggawa’t Naglaro” (Ang ikapito ay para kay Hesus).” Ang Sabbath ay palaging nagpapasaya sa akin sa panloob.
Subalit, ito ay isa ring pasanin. Matapos ang hapag-kainang Sabbath, ang mga matatanda ay nais na aktibong lumahok sa “paglalatag ng mga gawain”—ang kanilang pasaring sa pag-idlip. Kapag mayroong mga panauhin, uupo sila sa paligid at pag-uusapan ang mga bagay na lagpas na sa kakayahan ko na maunawaan. Ang tunay na sukdulan ng araw ay darating sa paglubog ng araw kung kailan ang Sabbath ay (tuluyan nang) natapos. Iyon na ang simula ng tunay na kasiyahan nang may binusang mais at laro.
At habang ako’y patanda nang patanda, mas mabigat na ang pasanin sa Sabbath. Bilang isang matanda, mayroong tiyak na mga inaasahan kung paano ang pagtalima sa Sabbath ay dapat na panatilihin: ang pagkain ay dapat ihanda isang araw bago ito; ang aming tahanan ay dapat na malinis. Bilang isang ina, napakahirap na paliguan ang lahat, ang mga buhok ng mga batang babae ay pakukulutin, ihanda ang pagkain, iimpake ang bag ng lampin, lahat ay handa nang salubungin ang Sabbath habang ang anumang gawain ay tapos na.
Subukan ko hangga’t maaari, hindi ko lubusang matamo kung ang lahat ay ganap na handa na. Ang mga bata ay maaaring malilinis; ang pagkain ay maaaring handa na; nakaimpake na ang bag ng lampin. Ngunit isang bagay na hindi ko madalas matapos ay ang pagpaplantsa. Ang pagsusuot ng aming pinakamahusay na kasuotan sa tahanan ni Yahuwah ay ibig sabihin na ang pagsusuot ng espesyal na mga damit ay nangailangan ng espesyal na paghahanda. Ang pagpaplantsa sa pang-itaas at pantalon para sa aking asawa at tatlong mga anak na lalaki, gayon din para sa dalawang babaeng anak ko at sa akin . . . ito ay sobra na at, matapos ang mahabang sanlinggo sa trabaho, ang aking asawa ay pagod na pagod na para tumulong.
Sa isang panahon, sinubukan ko ang pagpaplantsa nang maaga sa sanlinggo para sa Sabbath, ngunit sa oras ng umaga sa Sabbath, ang plantsahin ng ibang mga damit sa aparador ay nag-iwan ng mga tupi sa blusa ko at sa mga damit ng mga anak kong babae. Sa isa pang panahon, sinubukan kong magtakda ng alarma para sa mas maaga, bago pa sumikat ang araw, ngunit ito’y tila hindi gumagana hanggang bukang-liwayway. Kaya sanlinggo, matapos ang sanlinggo, matapos ang isa pa, ako’y namamalantsa ng aming mga damit matapos ang mga bata ay naipit at natupi sa higaan. At sanlinggo, matapos ang isa, at makalawa, nahirapan ako nang may sala ng hindi pa natatapos ang lahat sa oras na “bantayan ang mga gilid” ng Sabbath.
Ang pinakamalalang kasalanan ng lahat, gayunman, ay ang pangamba na naramdaman ko noong dumating na ang Sabbath. Kasama ang kaalaman ng lunar Sabbath at kung kailan magsisimula ang isang Biblikal na araw, naging mas madali dahil lamang ang banal na oras ay mas maiksi. Iyon lamang.
Iniibig ko ang Sabbath. Tunay na iniibig ko. Subalit ito ay napakahirap, sa halip na araw ng pamamahinga, ito ang pinakamahirap na araw ng sanlinggo para sa akin! At ang pisikal na pagkapagod ng napakahirap na araw na iyon ay pinagsama sa pagkukulang na nadama ko sa hindi pagtatapos ng pagpaplantsa at, mas malala pa, para sa pangangamba ng pinakamahusay na araw ng sanlinggo!
Ang Sabbath ay isa sa pinakamahalagang mga kaloob ni Yahuwah! Paano ang isang bagay na hinahangad para sa ating pagpapala ay lubos na binaluktot na ito sa katunayan ay nagiging isang pasanin?
Ang pagtalima sa Sabbath ay kasingkahulugan sa mga Hudyo. Subalit maging sa kanila, ang Sabbath ay naging isang pasanin. Hanggang sa ngayon, ang pinakakonserbatibong mga Hudyo ay mag-uupa ng isang “Shabbat goy” (isang Hentil) na dumating sa kanilang mga tahanan sa Sabbath para buksan ang mga ilaw, buksan ang kalan, palitan ang baterya ng tulong pandinig, o iba pang mababang uri ng mga gawain na “gawa” (at kaya sumisira sa Sabbath) para sa mga Hudyo na gawin.
Karamihan sa mga Kristyano ay hindi aangkinin ang pagtalima sa Sabbath nang ganito kalayo, ngunit ang ideya ay tila mayroong merito: umupa ng bata sa kapitbahay na pumasok at gawin ang iyong buhay na mas madali sa Sabbath. Ang problema ay, ang paggawa nito ay lumalabag hindi lamang sa sulat ng kautusan, kundi sa espiritu ng kautusan rin. Ang ikaapat na utos ay malinaw na ipinahayag na: “Alalahanin mo ang araw ng Sabbath upang ipangilin. Anim na araw na gagawa ka at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain. Nguni't ang ikapitong araw ay Sabbath kay Yahuwah mong Elohim: sa araw na iyan ay huwag kang gagawa ng anomang gawa, ikaw, ni ang iyong anak na lalake ni babae, ni ang iyong aliping lalake ni babae, ni ang iyong baka, ni ang iyong tagaibang lupa na nasa loob ng iyong mga pintuang daan.” (Exodo 20:8-10, ADB)
Sa isang balitang artikulo tungkol sa Lakewood, ang New Jersey Police Department ay tumulong na isagawa ang mababang uring gawain para sa 60,000 Kinikilalang Hudyo na namumuhay sa kanilang komunidad, siniyasat ni Hemant Mehta na:
Maging mula sa isang anggulong pangrelihiyon, ano ang ginagawa ng mga Hudyo ay lumalabag sa espiritu ng kautusan. Kapag hindi mo ipalagay na lumipat sa mga liwanag dahil ang iyong Banal na Aklat ay sinasabi ito, pagkatapos ay huwag mo itong gawin. Kalimutan ang paghihiwalay ng simbahan at estado – makiusap sa mga pulis na gawin ang iyong maruming trabaho dahil hindi mo pinili na gawin, ito lamang ay pag-aaksaya ng oras ng mga opisyal. Sila’y hindi mo mga personal na mga lingkod tuwing katapusan ng sanlinggo. Sa katunayan, may mga tao na maaaring upahan ng mga Orthodox Hudyo (“shabbat goy”) upang gawin ang mga trabaho para sa kanila, ngunit iyon ay tila nakapagdududa kapag sineryoso nila ang Sabbath. Sapagkat sinipi ng komentarista online, “Kapag ang iyong relihiyon ay sinasabi na hindi ka kayang dalhin sa liwanag, umupo sa kadiliman o palitan ang relihiyon.”1
Ito ang mismong kaisipan sa mga Israelita ng Kanyang panahon kaya tinuligsa si Yahushua. Mula sa simula ng Kanyang pampublikong paglilingkod, sinubukan ng Tagapagligtas na turuan ang mga tao ng pagpapala ng tunay na pagtalima sa Sabbath. Naitala ng Marcos 2: “At nangyari, na nagdaraan siya sa mga bukiran ng trigo nang araw ng Sabbath; at ang mga alagad niya, samantalang nagsisilakad, ay nagpasimulang nagsikitil ng mga uhay. At sinabi sa kaniya ng mga Pariseo, Narito, bakit ginagawa nila sa araw ng Sabbath ang hindi matuwid?” (Marcos 2:23-24, ADB)
Ang mga Pariseo ay hindi inaakusahan ang mga alagad ng pagnanakaw. Ito ay bahagi ng mga kautusang Levitico na ipinamana sa pamamagitan ni Moises na sinumang tao na nagugutom, ay maaaring tulungan ang kanilang mga sarili mula sa mga batawan o mga halamanan ng iba, kunin lamang kung anuman ang maaari nilang kainin. Nalalaman ito ng mga Pariseo. Ano ang inaakusahan nila sa ginagawa ng mga alagad ay pamimitas.
Ang “mais” ay maaaring isalin bilang “butil” o “uhay”. Sa paraang “nagsikitil ng mga uhay” at kinain ito, ang mga Pariseo ay inakusahan ang mga alagad ng, sa una, pag-aani sa Sabbath. Pagkatapos, ikalawa, nang hinadhad nila ang butil sa pagitan ng kanilang mga kamay para tanggalin ang ipa, ang gawang ito ay ipinakahulugan na “paghahaplit.”
 |
|
Ang mga Hudyo ay pinaunlad ang mga lubos na ritwalistikong tradisyon para sa pagtalima sa Sabbath. Maraming mga tumatalima sa Sabbath na Kristyano ay pinagtibay ang kaparehong saloobing ito. |
Naunawaan ni Yahushua kung ano ang kanilang ibig sabihin at nais Niya na pawiin ang mabigat na pasanin na mayroon sa mga nagpapanatili ng Sabbath, baguhin ito tungo sa pagpapala na orihinal na nilayon ni Yah. Nalalaman ang mataas na pagpapahalaga kung saan ang mga Pariseo ay taglay si David, mahinhing nagtanong ang Tagapagligtas: “Kailan man baga'y hindi ninyo nabasa ang ginawa ni David, nang siya'y mangailangan, at magutom, siya, at ang kaniyang mga kasamahan? Kung paanong pumasok siya sa bahay ni Yah nang panahon ng dakilang saserdoteng si Abiatar, at kumain siya ng tinapay na itinalaga, na hindi matuwid kanin maliban na sa mga saserdote lamang, at binigyan pa rin niya ang kaniyang mga kasamahan?” (Marcos 2:25-26, ADB)
Sinusubukan Niya na palapitin sila nang lagpas sa isang ritwalistiko, lubos na legal na pagtalima sa Sabbath. Pagkatapos, gumawa si Yahushua ng pahayag na nagtatatag ng lubos na napakaganda para sa lahat ng panahon na ang Sabbath ay hangarin na maging isang kaloob. “At sinabi niya sa kanila, Ginawa ang Sabbath ng dahil sa tao, at di ang tao ng dahil sa Sabbath: Kaya't ang Anak ng tao ay Panginoon din naman ng Sabbath.” (Marcos 2:27-28, ADB)
Nakalulungkot, ang mga Israelita ay hindi interesado sa pagbabago ng kanilang mga kasanayan. Sa panahong ito, ang mga nagpapanatili ng Sabbath sa karamihan ng mga Hudyo ay hindi isang espiritwal na pagpapala, kundi isang tradisyonal na obligasyon. Sandali bago ang Kanyang kamatayan, gumawa si Yahushua ng isang huling tangka na pasukin ang nakatuon sa gawang pusong-bato ng mga Pariseo. Ito’y isang nagdadalamhating pagsamo na bumalik sa tunay na espiritu ng kautusan, at ito’y naitala sa Mateo 23. Nababahala si Yahushua para sa impluwensya ang mga Israelita ay magkakaroon sa mga bagong lipat na nalaman Niya na darating sa pagpapalaganap ng ebanghelyo. Sinabi Niya, huwag ninyong gawin ang kanilang mga ginagawa:
Oo, sila'y nangagbibigkis ng mabibigat na pasan at mahihirap na dalhin, at ipinapasan nila sa mga balikat ng mga tao; datapuwa't ayaw man lamang nilang kilusin ng kanilang daliri. Sa aba ninyo, mga eskriba at mga Pariseo, mga mapagpaimbabaw! sapagka't inyong nililibot ang dagat at ang lupa sa paghanap ng isa ninyong makakampi; at kung siya'y magkagayon na, ay inyong ginagawa siyang makaibayo pang anak ng impierno kay sa inyong sarili. (Tingnan ang Mateo 23:3-4, 15, ADB.)
Masigasig na gumawa si Satanas para ipalaganap ang kaparehong saloobin na ito ukol sa Sabbath sa mga Kristyanong nagpapanatili ng Sabbath. Mayroong mga lubos na mabubuting dahilan kung bakit maraming mga Kristyanong sumasamba sa araw ng Linggo ay inaakusahan ang mga Sabbataryan ng pagiging legalistiko. Subalit iyon ay hindi kasalanan ng Sabbath. Ngayon, sa papalapit ng katapusan ng kasaysayan ng daigdig, ito na ang panahon para ibalik ang Sabbath; para magalak rito bilang isang tunay na kamangha-manghang kaloob na ito.
Kung ikaw o sinumang malapit sa iyo ay nagtataka, “Bakit puro pagkabahala sa buong araw? Sumasamba naman ako araw-araw!” Nais kong dahan-dahan na imungkahi na ang ganoong tugon ay ganap na hindi natamaan ang punto ng Sabbath. Ito ay nagmula sa hindi pagkakaunawa na tumatanaw sa Sabbath bilang isang pasanin sa halip na kagalakan.
| “Ano ang ibig sabihin ng Tagapagligtas noong sinabi Niya ang ‘ginawa ang Sabbath ng dahil sa tao, at di ang tao ng dahil sa Sabbath’? Naniniwala ako na nais Niya sa atin na maunawaan ang Sabbath na Kanyang kaloob sa atin, nagbibigay sa atin ng tunay na pamamahinga mula sa mga kahirapan ng pang-araw-araw na buhay at isang pagkakataon para sa espiritwal at pisikal na pagbabago. Ibinigay sa atin [ni Yah] ang espesyal na araw na ito, hindi para sa libangan o araw-araw na trabaho kundi para sa pahinga mula sa tungkulin, nang may pisikal at espiritwal na kaluwagan.” Russell M. Nelson, “The Sabbath Is a Delight.” |
At saka, ito’y nagpapahiwatig na mayroong tiyak na mga obligasyon o kinakailangan (gayon din ang mga tiyak na pagpapala) na taglay lamang sa reserba para sa mga byolohikong inapo ni Abraham. Ito ay hindi tama. Ito ay isang maling ideya na isinakatuparan ng mga Zionists, na ang mga Hudyo ay nakatataas habang ang lahat ng Hentil ay sa paanuman ay mababang uri.
Si Pedro ay malakas na pinakitaan na ang lahat ay pare-pareho sa mga mata ni Yahuwah noong si Cornelius, isang Romanong senturyon at matuwid na tao, binago at natanggap ang kaparehong pagbuhos ng Banal na Espiritu na natanggap sa Pentecostes.
Ipinahayag ni Pedro: “Tunay ngang natatalastas ko na hindi nagtatangi si Yahuwah ng mga tao:
Kundi sa bawa't bansa siya na may takot sa kaniya, at gumagawa ng katuwiran, ay kalugodlugod sa kaniya.” (Mga Gawa 10:34 at 35, ADB)
Ang mga kaloob ni Yahuwah ay libre para sa lahat, at kabilang ang kaloob ng Sabbath. Sa malalim na gumagalaw na mga salita, ang propeta, si Isaias, ay naitala:
Ganito ang sabi ni Yahuwah, Kayo'y mangagingat ng kahatulan, at magsigawa ng katuwiran; sapagka't ang aking pagliligtas ay malapit nang darating, at ang aking katuwiran ay mahahayag.
Mapalad ang taong gumagawa nito, at ang anak ng tao na nanghahawak dito; na nangingilin ng Sabbath upang huwag lapastanganin, at nagiingat ng kaniyang kamay sa paggawa ng anomang kasamaan.
At huwag ding magsalita ang taga ibang lupa, na nalakip kay Yahuwah, na magsasabi, Tunay na ihihiwalay ako ni Yahuwah sa kaniyang bayan; at huwag ding magsabi ang bating, Narito, ako'y punong kahoy na tuyo.
Sapagka't ganito ang sabi ni Yahuwah tungkol sa mga bating na nangingilin ng aking mga Sabbath, at pumipili ng mga bagay na nakalulugod sa akin, at nagiingat ng aking tipan:
Sila'y bibigyan ko sa aking bahay at sa loob ng aking mga kuta, ng alaala at pangalan na maigi kay sa mga anak na lalake at babae; aking bibigyan sila ng walang hanggang pangalan, na hindi mapaparam.
Gayon din ang mga taga ibang lupa, na nakikilakip kay Yahuwah, upang magsipangasiwa sa kaniya, at magsiibig sa pangalan ni Yahuwah, upang magsipangasiwa sa kaniya, at magsiibig sa pangalan ni Yahuwah, upang maging kaniyang mga lingkod, bawa't nangingilin ng Sabbath upang huwag lapastangin, at nagiingat ng aking tipan;
Sila ay dadalhin ko sa aking banal na bundok, at papagkakatuwain ko sila sa aking bahay na dalanginan: ang kanilang mga handog na susunugin at ang kanilang mga hain ay tatanggapin sa aking dambana; sapagka't ang aking bahay ay tatawaging bahay na panalanginan para sa lahat ng mga bayan.
Ang Panginoong Yahuwah na pumipisan ng mga itinapon sa Israel ay nagsasabi, Magpipisan pa ako ng mga iba sa kaniya, bukod sa kaniyang sarili na nangapisan. (Isaias 56:1-8, ADB)
Nalalaman ni Satanas kung ano ang napakalaking mga pagpapala ang mayroon sa lahat ng magpapanatili ng Sabbath sa paraang nilayon ni Yahuwah. Ito ay kung bakit hinatid niya ang ideya na ang Sabbath ay nagwakas na sa krus. At para sa mga nakauunawa na patuloy na bisa nito, ginawa niya itong isang pasanin, mabigat at “masakit na dalhin.”
Ang mga pagpapala ni Yahuwah ay libre at pantay para sa lahat, anuman ang lahi. Si Yahuwah ay hindi “nagtatangi ng mga tao,”
nagtataglay ng ilan sa mas mataas na paggalang dahil lamang sa kanilang DNA.
Ang walang hanggang pag-ibig at karunungan ng Ama ay nahulaan ang pagkalito na lilitaw sa Sabbath. Nalaman Niya na ang Sabbath ay mawawala sa paningin. Nalaman Niya rin na kung kailan ang patotoo ay naibalik, ang ligalistikong kaisipan ng mga Pariseo ay pasasamain ang pagtalima sa Sabbath muli sa mga nalalabi. Mapagpala at mahabagin Niyang ibinigay ang malinaw na mga direksyon sa kung paano ang sinuman, saanman, ay maaaring malugod sa kaloob ng Sabbath.
Ito ay hindi batay sa pagsusuot ng tamang damit, o sa pagsasaayos ng mga espesyal na pagkain, o paggawa ng gawa ni Yah sa Kanyang banal na araw. Ito ay walang magagawa sa kagandahan ng mga babasaging bintana, o pagdinig ng libong tinig sa pag-awit. Lahat ng mga ito ay mga kapana-panabik, ngunit ang mga ito ay hindi mga karanasan na pantay na umiiral sa lahat.
Hindi, para malugod sa Sabbath ay mas simple, subalit mas malalim, kaysa sa anumang nakabatay nang lubos sa mga panlabas na dahilan.
Ang mga panahon ng kadiliman ay isang panahon ng hindi lamang ng teknolohikal na kamangmangan at ideolohikong pagkakamali. Ito ay panahon ng espiritwal na kadiliman kung saan maraming kaluluwa ang naghangad para sa kapayapaan at kalinga na nagmumula lamang kay Yah. Ipinakita ng Isaias 58 ang pagkakaunawa ni Yahuwah ng kalagayan: anong nagdulot ng kadiliman, at ang banal na lunas para sa pagkamit ng kapayapaan at paghahanap ng kagalakan sa kaloob ng Sabbath:
Humiyaw ka ng malakas, huwag kang magpigil, ilakas mo ang iyong tinig na parang pakakak, at iyong ipahayag sa aking bayan ang kanilang pagsalangsang, at sa sangbahayan ni Jacob ang kanilang mga kasalanan.
Gayon ma'y hinahanap nila ako araw-araw, at kinalulugdan nilang maalaman ang aking mga daan: na gaya ng bansa na gumawang matuwid, at hindi lumimot ng alituntunin ng kanilang Eloah, hinihingan nila ako ng mga palatuntunan ng katuwiran; sila'y nangalulugod na magsilapit sa Eloah.
Ano't kami ay nangagayuno, sabi nila, at hindi mo nakikita? ano't aming pinagdalamhati ang aming kaluluwa, at hindi mo napapansin? (Isaias 58:1-3a, ADB)
Ang mga ito ay hindi mga matatapat na katanungan. Para sa sinuman na iniibig si Yah at hinihiling na parangalan Siya, maaaring nakalilito kung kailan ang ninais na pagpapala ay nananatiling mailap. Dahan-dahan, ipinaliwanag ni Yahuwah kung ano ang nangyayari sa looban ng kanilang mga puso kung saan sila, mismo, ay walang kamalayan. “Narito, sa kaarawan ng inyong pagaayuno ay masusumpungan ninyo ang inyong sariling kalayawan, at inyong hinihingi ang lahat ninyong gawa. Narito, kayo'y nangagaayuno para sa pakikipagkaalit at pakikipagtalo, at upang manakit ng suntok ng kasamaan: hindi kayo nangagaayuno sa araw na ito, upang inyong iparinig ang inyong tinig sa itaas.” (Isaias 58:3b-4, ADB)
 |
|
Ang pagtungo lamang sa mga pagkilos ng isang pangrelihiyong karanasan ay hindi magpapalugod sa ating kaluluwa na gutom sa isang malalim, espiritwal na koneksyon sa ating Manlilikha. |
Ikaw ay nag-aayuno, sinasabi ni Yahuwah, dahil sa kung ano ang nakuha mo rito. Ika’y relihiyoso, sa halip na espiritwal. Tumutungo ka sa mga pagkilos dahil ginagawa ka nito na maramdaman na napakabuti mo. Subalit, ang problema ay, ang iyong puso ay patuloy pa ring masama.
Ito’y ang kaparehong mensahe na ibinigay sa simbahan ng Laodicea: “Sapagkat sinasabi mo, ‘Mayaman ako, masagana, at wala nang kailangan pa.’ Hindi mo alam na ikaw ay aba, kawawa, dukha, bulag, at hubad.’” (Pahayag 3:17, FSV)
Palagi kong iniibig ang Sabbath, subalit ang mga tradisyong gawa ng tao, ang pantaong interpretasyon ng Proper Sabbath Observance, ito ay pagpupulong ng mga inaasahan ng mga kapwa dumadalo sa simbahan para sa kung ano ang nararapat na kasuotang pang-simba na ginawa ako na maramdaman na pinapanatili ko nang maayos ang Sabbath na banal. Ngunit, ito mismo ang mga bagay na ginawa ang pagpapala ng araw ng Sabbath na isang pasanin . . . at hindi ko ito matanto.
Subalit kahit ang ating mga matibo ay marumi, hindi tayo iniiwan ni Yahuwah. Sa halip, mahinhin Niya tayong pinapangunahan, ipinapakita sa atin ang nakatagong pamamahinga ng ating mga puso at nagtuturo sa atin sa mga landas ng pagkamatuwid. Sa Isaias 58, tinanong Niya: “Iyan baga ang ayuno na aking pinili? ang araw na pagdadalamhatiin ng tao ang kaniyang kaluluwa? Ang iyuko ang kaniyang ulo na parang yantok, at maglatag ng magaspang na kayo at abo sa ilalim niya? iyo bang tatawagin ito na ayuno, at kalugodlugod na araw kay Yahuwah?” (Isaias 58:5, ADB)
Naitanong ko ba sa iyo na gawin ang iyong sarili na miserable? Tanong ni Yahuwah. Ito ba talaga ang naiisip mo na gusto ko?
Natanggap ko ba ang isang pagpapala ng araw ng Sabbath noong ako’y nagtrabaho sa ilalim ng pasan ng kasalanan at mga kahirapang gawa ng tao sa Sabbath? Syempre! Si Yahuwah, na nakakabasa ng puso, nalaman na ako’y iniibig Niya at nais na parangalan Siya. Sapagkat ipinaliwanag ni Yahushua sa Kanyang sermon sa bundok:
“Hingin ninyo at ibibigay sa inyo. Hanapin ninyo at matatagpuan ninyo. Tumuktok kayo at kayo'y pagbubuksan. Sapagkat ang bawat humihingi ay makatatanggap; at ang bawat humahanap ay makatatagpo; at pagbubuksan ang bawat tumutuktok.
“Sino ba sa inyo ang magbibigay ng bato kapag ang kanyang anak ay humihingi ng tinapay? May magbibigay ba sa inyo ng ahas sa kanyang anak kapag humihingi siya sa inyo ng isda?
“Kung kayong masasama ay marunong magbigay ng magagandang regalo sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Amang nasa langit na magbibigay ng mabubuting bagay sa mga humihingi sa kanya!” (Mateo 7:7-11, FSV)
Palaging pagpapalain ni Yahuwah ang Kanyang mga anak. Ngunit mayroon pa Siya na nalaman nang higit pa sa pagpapala ng Sabbath na nawala sa aking kamangmangan at pagkabulag.
Sa Isaias 58, hindi Siya tumigil nang minsan kaya ipinakita Niya ang malalim at nakatagong maruming mga motibo ng puso na nagnanakaw ng ating pagkalugod sa Sabbath. Sa halip, ipinaliwanag Niya kung ano ang tunay Niyang mga nais, at ito’y humihiwa sa labas at patungo direkta sa puso:
“Hindi baga ito ang ayuno na aking pinili: na kalagin ang mga tali ng kasamaan, na pagaanin ang mga pasan at papaging layain ang napipighati, at iyong alisin ang lahat na atang?
“Hindi baga ang magbahagi ng iyong tinapay sa gutom, at dalhin mo sa iyong bahay ang dukha na walang tuluyan? pagka nakakakita ka ng hubad, na iyong bihisan; at huwag kang magkubli sa iyong kapuwa-tao?” (Isaias 58:6-7, ADB)
Ito ay palaging pagsisikap sa puso. Ito ay kasama si Yahushua, at ito ay sa atin. Ngunit kung pahihintulutan natin si Yahuwah na linisin ang ating mga motibo at tanggalin ang anumang bagay sa pagitan ng ating mga puso at Siya, ang pag-apaw ng mga pagpapala ay tunay na “husto ang sukat, siksik, liglig at umaapaw.” (Lucas 6:38, FSV) Makinig sa baha ng mga pagpapala na hinihintay ng Langit nang may sabik na pag-asa na ibuhos sa iyo:
Kung magkagayo'y sisikat ang iyong liwanag na parang umaga, at ang iyong kagalingan ay biglang lilitaw; at ang iyong katuwiran ay mangunguna sa iyo; ang kaluwalhatian ni Yahuwah ay magiging iyong bantay likod. Kung magkagayo'y tatawag ka, at si Yah ay sasagot; ikaw ay dadaing, at siya'y magsasabi, Narito ako. Kung iyong alisin sa gitna mo ang atang, ang pagtuturo, at ang pagsasalita ng masama: At kung magmamagandang-loob ka sa gutom, at iyong sisiyahan ng loob ang nagdadalamhating kaluluwa; kung magkagayo'y sisilang ang iyong liwanag sa kadiliman, at ang iyong kadiliman ay magiging parang katanghaliang tapat; At papatnubayan ka ni Yahuwah na palagi, at sisiyahan ng loob ang iyong kaluluwa sa mga tuyong dako, at palalakasin ang iyong mga buto; at ikaw ay magiging parang halamang nadilig, at parang bukal ng tubig, na ang tubig ay hindi naglilikat. (Isaias 58:8-11, ADB)
O anong masaganang gantimpala! At ang lahat ng libreng ipinagkaloob sa pagpapahintulot lamang kay Yahuwah na ipakita ang nakatago, looban ng puso, at tanggalin ang bawat hadlang na tatayo sa landas ng pagtanggap ng Kanyang pagpapala. Kapag nangyari ito, ang kautusan ni Yahuwah ay makikita sa ganap na bagong liwanag. Ito ay hindi na ituturing na isang pasanin na napako sa krus. Ngayon, ito na ay isang sipi ng mismong kaisipan at damdamin ng Makapangyarihan. Ang banal na kautusan na nagpapahintulot sa atin na makamit ang mga sulyap ng Kanyang nakatago, looban ng puso! At anumang matutuklasan natin ay isang ganap na kagandahan.
 |
|
Ang kautusan ni Yah ay isang sipi ng Kanyang katangian ng pag-ibig. Ito ay hindi mapupuksa! Sa halip, ipinapakita nito ang nakatagong puso ni Yah. Kung gaano karami ang pag-aaral ng sinuman sa banal na kautusan, ganon din karami ang kagandahan na makikita. |
Bahagi ng banal na kautusan na iyon ay ang Sabbath – isang palagiang umiiral na imbitasyon para maglaan ng oras, isa-sa-isa kasama ang Nag-Iisa na kilala ka, at iniibig ka, nang pinakamahusay. Pansinin kung paano sa mismong susunod na berso, iyong mga ginagawa itong pagkilala na ang ikaapat na utos, malayo mula sa pagtatapos sa krus, ay patuloy pa ring umiiral! Ang imbitasyon na maglaan ng matalik na oras kasama ang Manlilikha ay bukas pa rin!
“At silang magiging iyo ay magtatayo ng mga dating sirang dako; ikaw ay magbabangon ng mga patibayan ng maraming sali't saling lahi; at ikaw ay tatawagin Ang tagapaghusay ng sira, Ang tagapagsauli ng mga landas na matatahanan.” (Isaias 58:12, ADB) Ang “sira” sa kautusan ni Yah ay ang pagpapalagay na ang ikaapat na utos ay napako sa krus. Ngunit kapag ang pagkabulag ay natanggal at mahawakan ang kagandahan ng banal na kautusan, makilala natin ang kamalian ng pagpapalagay na ito. Hindi lamang natin papanatilihin ang Sabbath ni Yah, kundi gagawin natin sa ating kapangyarihan na ibahagi ang kahanga-hangang patotoo na ito sa iba.
At maliban kung bumalik tayo sa isang ligalistikong “pagpapanatili” ng Sabbath, mula mismo rito, malinaw na inilatag ni Yahuwah ang tatlong hakbang na proseso na kung saan ang lahat ay maaaring magalak sa Sabbath:
“Kung iyong iurong ang iyong paa sa Sabbath, sa paggawa ng iyong kalayawan sa aking banal na kaarawan; at iyong tawagin ang Sabbath na kaluguran, at ang banal ni Yahuwah na marangal; at iyong pararangalan, na hindi ka lalakad sa iyong mga sariling lakad, ni hahanap ng iyong sariling kalayawan, ni magsasalita ng iyong mga sariling salita: Kung magkagayo'y malulugod ka nga kay Yahuwah; at pangangabayuhin kita sa mga mataas na dako sa lupa; at pakakanin kita ng mana ni Jacob na iyong ama; sapagka't sinalita ng bibig ni Yahuwah.” (Isaias 58:13-14, ADB)
Ito ang lihim para sa kagalakan sa Sabbath.
Hindi nating tungkulin na gawin ang araw na sagrado. Ito ay banal na!
Ito ay sagrado at banal dahil ang Manlilikha ay pinagpala at ipinahayag ito. Tungkulin natin na panatilihin ito.
Upang tunay na makamit ang pagpapala ng Sabbath, dapat mo munang isaalang-alang ang Sabbath bilang isang kaluguran. Hindi lamang sa iyong mga salita. Kundi sa iyong kaisipan at puso, pagmasdan ang Sabbath bilang pinakamahusay na araw ng sanlinggo dahil sa araw na ito, ang Monarka ng Sanlibutan ay isinantabi ang Kanyang gawain para tumuon sa Kanyang pinakadakilang kayamanan: ikaw.
Pagkatapos ay mayroong tatlong tiyak na bagay na inilatag si Yahuwah. Kapag ginawa natin ito, ang Sabbath ay magiging kaloob at kagalakan na nilayon Niya kailanman . . . at ito ay hindi dahil sa ating mga pagsisikap na magkaroon ng tamang pananamit na pinalantsa at lahat ng mga lutuing tinapos na!
Ang tatlong hakbang para sa pagkalugod sa Sabbath ay:
Ito ay malinaw, walang kinikilingan at pansariling-paliwanag. Hindi natin gagawin ang ating mga pansariling lakad o gawain sa panahon ng mga banal na oras ng Sabbath. Iyong mga inaangkin ang Sabbath na napako sa krus, at isa pa, sila’y sumasamba araw-araw, ay nakakaligtaan ang punto tungkol sa walang paggawa.
 |
|
Ang mga puso ng mga bata ay pinalapit sa Manlilikha. Sila’y tutugon nang may lubos na pagkasabik sa pagkalapit ng Banal na Espiritu. |
Tayo ay sasamba araw-araw! Simulan ang araw sa personal na isa-sa-isa na oras kasama ang Manlilikha ay napakahalaga. Noong ang mga bata ko ay musmos pa, 3 hanggang 4, sila’y mayroong pansariling “katahimikan kasama si Yahushua,” kung saan sila’y nakakapakinig ng mga kwento ng Bibliya sa CD, nagbabasa ng mga aklat ng mga kwento ng Bibliya, atbp. At, sa pagtatapos ng araw ay pagbabalik-tanaw ng mga pagpapala, panalangin at pasasalamat sa buong araw, pinapanatili ang kaisipan sa isang diwa ng panalangin kaya sa susunod na umaga, ang kaisipan ay mas karaniwan na tutungo kay Yah bilang pinakaunang bagay na gagawin.
Subalit muli, maging sa mga personal na debosyon, at pang-umaga at pang-gabing pagsamba ng pamilya, isang normal, araw ng paggawa ay hindi ang kaparehong bagay gaya ng pagsasantabi ng mga normal na pang-araw-araw na gawain at tumutok lamang kay Yahuwah.
Ito ay lalo nang madali na makaligtaan. Ito man ay pag-iimbita ng mga panauhin na makilahok sa atin para sa hapagkainang Sabbath, o tayo’y sasali sa ibang mga pamilyang may pantahanang simbahan para malugod sa isang patak-patak na kainan, ang pagsasalita ng ating mga pansariling salita ay isang bagay na napaka-karaniwan.
Ang ganitong mga oras ng pagsasama ay maaaring napakalaking pagpapala kapag ginamit para parangalan si Yah, para talakayin ang mga aral na natutunan mula sa Kanyang Salita, at para ibahagi ang maraming paraan kung saan pinagpala ka Niya sa buong lumipas na sanlinggo.
Mas madalas, gayunman, ang nanay ay nagsisimulang magsalita tungkol sa mga bata o mga pangyayari na nagaganap sa mga buhay ng kapwa kaibigan. Ang mga kalalakihan ay magsasalita tungkol sa trabaho, tungkol sa nanalong iskor ng kanilang paboritong football team, o abalang naranasan nila sa kanilang sasakyan. At wala sa mga ito ang nagpaparangal kay Yahuwah sapagkat ang tampulan ay nalipat at lumayo mula sa Kanya at tumungo sa mga sekular na bagay.
Upang tunay na malugod sa Sabbath, napakahalaga na magsalita ng mga salita ni Yahuwah, hindi ng ating sarili.
Ito ay maaaring pansariling ebidensya. Syempre, ikaw ay hindi pupunta sa isang palaro, o isang kasiyahan, o konsyerto sa panahon ng mga sagradong oras ng Sabbath. Ngunit ang elementong ito ng pagkuha ng kagalakan sa Sabbath ay umaabot nang mas malalim kaysa sa alinman sa naunang dalawa.
Para sa mga tao na inilaan ang kanilang buhay sa paglilingkod kay Yah, ito ay lalong mahalaga. Sapagkat ang sinuman na may pribilehiyo na maging bahagi ng pangkat ng WLC, ito ay napakadali para sa aming lahat na pangatuwiranan ang paggawa ng trabaho para sa website o ang mga programang WLC Radio, pagsagot ng mga emails, atbp. Ano pa man, ito’y paggawa ng gawa ni Yah. Tama?
Subalit ang totoo ay, kaming lahat ay gusto ang paggawa ng gawa ni Yah! Iniibig namin na bahagi kami sa paglilingkod na ito. Ang pagsasalita para sa sarili ko, ito’y nagdadala ng dakilang kasiyahan at personal na kaluguran sapagkat nalalaman ko na ako’y mayroong ilang maliit na bahagi sa pagdadala ng patotoo sa iba. Ang mga komentong iniwan ng mga mambabasa sa website ay nagpainit sa puso ko at pumukaw sa akin na mas pagsisikapan ko pa ang pagpapalaganap ng mga patotoo na ibinigay ni Yahuwah sa WLC para sa iba.
Ngunit pagmasdan, maging iyon ay paghahangad ng pansariling kalayawan. Ako’y hindi maghahanap ng sarili kong kalayawan sa Sabbath. Ako ay naghahangad ng kaluguran ni Yahuwah. Ang Sabbath ay hindi ang panahon para sa akin na maghangad ng pansariling kaluguran. Ito ay isang panahon para sa akin na hanapin ang kagalakan ni Yahuwah. At kapag ginawa ko ito, ako rin, ay malulugod!
Madalas nasasabi na hindi mo maaaring “talunin sa pagbibigay” ang Ama, at pagdating sa kagalakan, iyon ay tiyak na totoo. Isa sa mga paraan na maaari nating mahanap ang kagalakan ng Ama ay sa pamamagitan ng pagiging isang pagpapala sa mga nakapaligid sa atin. Ang Hebreo 4:15 ay nagpapakita ng kahanga-hangang patotoo: ang Ama at Anak ay nararamdaman ang anong nararamdaman natin! “Sapagkat mayroon tayong Kataas-taasang Pari na marunong makiramay sa ating mga kahinaan. Tulad natin ay tinukso rin siya sa lahat ng mga paraan, gayunma'y hindi siya nagkasala.”
Sa madaling salita, ito’y nagsasabing: nararamdaman Niya ang nararamdaman natin. Bawat masayang emosyon na mangangatal sa ating mga puso, bawat kirot na manginginig sa ating kaluluwa, ang lahat ay pumipintig sa puso ni Yah. Ang katunayang ito ay nagbibigay nang mas malalim sa mga salita ni Yahushua sa Mateo 25 na dapat maunawaan natin: “Tinitiyak ko sa inyo, yamang ginawa ninyo ito sa isa sa pinakahamak sa mga kapatid kong ito, sa akin ninyo ito ginawa.” (Mateo 25:40, FSV)
Kapag tayo’y nasasaktan, nasasaktan rin si Yahuwah. Literal. At habang ang sinuman na nagdurusa ay maaaring makakuha ng kaginhawaan sa kaisipan na ang kanyang kirot ay naunawaan, ito ay dapat na pumukaw sa atin para malaman na tayo ay maaari, sa isang tunay at literal na paraan, ay pagaanin ang paghihirap ng Ama at magdala ng kagalakan sa Kanya.
Pagkatapos ay sasabihin ng Hari sa mga nasa kanyang kanan, ‘Halikayo! mga pinagpala ng aking Ama. Manahin ninyo ang kahariang inihanda para sa inyo mula pa nang itatag ang daigdig.
Sapagkat ako'y nagutom at ako'y inyong pinakain. Ako'y nauhaw, at ako'y inyong pinainom. Ako'y naging isang dayuhan, at ako'y inyong pinatuloy.
Ako'y naging hubad at ako'y inyong dinamitan. Ako'y nagkasakit at ako'y inyong dinalaw. Ako'y nabilanggo at ako'y inyong pinuntahan.’
Pagkatapos ay itatanong sa kanya ng mga matuwid, ‘Panginoon, kailan ka namin nakitang gutom, at ika'y pinakain, o kaya'y uhaw, at aming pinainom?
Kailan ka namin nakitang isang dayuhan at pinatuloy ka, o kaya'y hubad, at dinamitan ka?
At kailan ka namin nakitang maysakit, o nakabilanggo at dinalaw ka namin?’
At sasagot sa kanila ang Hari ng ganito: ‘Tinitiyak ko sa inyo, yamang ginawa ninyo ito sa isa sa pinakahamak sa mga kapatid kong ito, sa akin ninyo ito ginawa.’ (Mateo 25:34-40, FSV)
Tayo ay mga kamay ni Yahuwah para magbigay ng pag-asa at tulong, Kanyang tinig para sa ginhawa at galak. Sapagkat literal na nararamdaman Niya ang lahat ng nararamdaman ng Kanyang mga anak, kapag tayo’y nagpapaginhawa ng kahirapan, kalungkutan o pangungulila sa mga balwarte natin, pinapaginhawa natin ang Kanyang paghihirap, kalungkutan, at pag-iisa, at literal na ginagawa Siyang masaya!
 |
|
Kapag tayo’y naglingkod sa mga nag-iisa, naguguluhan, o nalulumbay, tayo ay nasa isang lubos na espesyal na landas, nagpapaginhawa sa sakit na nararamdaman ng Ama, sapagkat nararamdaman Niya kung ano ang nararamdaman ng Kanyang mga anak. Ang Sabbath ay isang kahanga-hangang panahon na isama ang “kamuntiman ng mga ito” at luwalhatian ang Ama. |
Maraming tao, sa buong mundo, ay nagtatrabaho nang anim na araw sa isang sanlinggo. Sa bansa kung saan ako nakatira, isang 72 oras na paggawa ang pamantayan: 12 oras kada araw, anim na araw sa sanlinggo. Kapag hindi natin pagdamutang hanapin ang ating sariling kalayawan sa Sabbath, subalit sa halip ay hangarin ang kagalakan ni Yahuwah, ang Sabbath ay isang kahanga-hangang pagkakataon para gawin iyon. Mayroong isang matanda na sakitin o mahina na para makalabas at nag-iisa. Imbitahan siya sa iyong tahanan para sa isang kainang Sabbath at pag-aaral ng Bibliya na maaaring magpasaya sa kanya. Mayroon pang isang batang ina na nais na magpalaki ng mga anak para kay Yah, ngunit napuspos ng napakaraming mga tungkulin sa pag-aalaga ng mga bata at hindi nalalaman kung paano gawin ang Sabbath na espesyal para sa kanila. Isama ang kanyang pamilya sa iyong pampamilyang pagsamba sa Sabbath na maaaring lubos na magpalakas sa kanya.
At sa bawat paraan na hinahangad natin ang kagalakan ni Yahuwah, at hangarin ang Kanyang kaluguran sa halip na ating sarili, ang dakilang kasiyahan na matatanggap natin pagbalik ay mas matindi kaysa sa anumang bagay na ibinigay natin.
Ang pagkakaunawang ito ng kung paano nais ni Yahuwah na tayo ay pananatilihin ang Sabbath ay pinabago nang lubusan ang pangkat ng WLC. Bawat isa sa amin ay nararamdaman ang isang masigasig na diwa ng responsibilidad na ipasa ang mga patotoo kung saan kami ay pinagpala at kami’y nahatulan na kinakapos ng pagtanggap ng kaganapan ng pagpapala ng araw ng Sabbath na matagal nang hinahangad ng Ama na ipagkaloob.
Isang kasapi ng pangkat ang nagpahayag: “Kailanman sa buhay ay hindi ako nakarinig ng isang sermon tungkol sa pagkalugod sa Sabbath. Nakinig ako ng mga sermon ukol sa pagpapanatili nito, pagtalima rito, mga ganoong bagay. Ngunit kapag nasiyasat ko ang tatlong kondisyon na iyon, ang Sabbath ay agad nagiging isang kaluguran! Agad-agad!”
| “Nagpapasalamat ako kay Yahuwah na pinahaba Niya ang buhay ko para matutunan ngayon, sa panghuling estado ng buhay ko, na ako’y wala sa subaybay ng buhay para sa Langit sa hindi pagpapanatili ng Sabbath nang mabuti bilang isang kagalakan.” ~ Isang Kasapi ng WLC |
Isa pang kasapi ng pangkat ang nagsabi: “Nahihiya ako sa mga taon na iyon noon, sa buhay ko, isinahimpapawid ko sa iba ang Sabbath bilang isang araw ng pasanin. Ngunit ngayon, nais kong ipaalam sa buong mundo: ito ay tunay na araw ng kagalakan!”
Kapag pinanatili mo ang Sabbath sa paraang itinalaga ni Yahuwah, isang kahanga-hangang pagbabago ang magaganap. Pasulong mong makikita ang Sabbath sa isang bagong landas na hindi mo pa nararanasan dati.
Sapagkat ang Sabbath ay isang tunay na kagalakan, ako’y tumatanaw para rito sa buong sanlinggo. Hindi gaya ng pagkilala na nadama ko bilang bata para sa katapusan ng Sabbath, ako ngayon ay matapat na malungkot kapag ito’y natapos na. Sa pagsunod sa mga pagtuturo ni Yah, ako’y nalulugod sa parehong Sabbath at mismong Tagabigay ng Sabbath, at ang pagpapalang natanggap ay lagpas pa sa anumang bagay na maaari kong naisip dati. At nais ko rin para sa iyo ito.
Kapag ang Sabbath ay pinuno ng mga tradisyong gawa ng tao at mga Pariseikong pag-asa, ito ay nagiging isang pasanin. Ngunit kapag, sa kapayakan ng pagtuturo ni Yah, hindi natin nilalakad ang ating sariling lakad o gawain, hindi natin sinasalita ang ating sariling salita, o hindi natin hinahangad ang sariling kaluguran, pagkatapos ay ang ating tampulan ay nasa kung saan nararapat: sa Pinagmulan ng lahat ng pag-ibig, kagalakan, kasiyahan at katuparan.
Kapag pinarangalan mo si Yahuwah sa pagkalugod sa Sabbath, ika’y bibigyan ng walang hanggang buhay. Ito ay isang mahalagang pangkatapusang konsepto na dapat makamit. Si Yahuwah, sa Kanyang dakilang awa, ay pinabagal ang mga pangyayari para matutunan natin ang dakilang patotoo na ito. Isang napakalaking gantimpala ang naghihintay sa lahat nang malulugod sa Sabbath. Ang Isaias 58, berso 14, ay nangako na ang lahat nang gagawa nito ay pakakainin ng mana ni Jacob na ating ninuno. Sasabihin ni Yahuwah sa iyo, “Ika’y nabibilang sa Akin. Ikaw ay espesyal sa Akin, ang 144,000. Nais kong makasama ka. Nabibilang ka sa Langit!”
Ang pangkat ng WLC ay hinahamon ang bawat isa na basahin ang mga salitang ito para hanapin sa kanyang sariling puso. Tunay nga bang kagalakan ang Sabbath sa iyo? O, kung ikaw ay matapat sa iyong sarili, ito ba ay pasanin? Maginhawa ka ba kapag ang Sabbath ay (tuluyan nang) tapos na? O malungkot ka ba dahil hindi ito darating sa loob ng isa pang sanlinggo?
 |
|
Yakapin ang pagtuturo sa Isaias 58. Isantabi ang mga tradisyong gawa ng tao. Kapag ginawa mo ito, ang Sabbath ay magiging kagalakan at pagpapala na palaging nilayon ni Yahuwah para rito. |
Kapag, sa paghahanap ng iyong puso, nakikita mo na ang Sabbath ay mas mainam na pasanin kaysa sa kagalakan, huwag panghinaan ng loob! Kapag pinanatili mo ang tatlong kondisyon sa kung paano pararangalan si Yah, ikaw ay pararangalan Siya at malulugod sa Kanya. Ang Sabbath, ang iyong espesyal na panahon na makasama ang iyong Manlilikha at Matalik na Kaibigan, ay magiging isang kagalakan na kayayamutan mo pa nga kapag natapos na. Subalit, ang mga pagpapalang natanggap sa panahon ng mga banal na oras na iyon ay madadala mo sa buong sanlinggo, aalalay sa iyo sa bawat pagsubok na pinanawagan sa iyo na harapin mo. Ang Espiritu ni Yah, napakalalim na lumahok sa panahon ng mga banal na oras, ay magiging iyong patuloy na kasama at babatiin mo ang susunod na Sabbath nang may kasiyahan at sabik na pagkilala. Ito ay tunay na iyong kagalakan.
Ito ay pagiging kaisa kay Yah. Siya sa iyo, at ikaw sa Kanya, nalulugod sa bawat kasama. Ang Sabbath ay isang kasiyahan na, nagsimula rito, magpapatuloy na kaluguran sa lahat ng panahon. Ito ay isang kaloob na hindi kailanman aalisin. Sa walang humpay na pag-ikot ng walang hanggan, ang mga tinubos ay magsasama-sama sa bawat Bagong Buwan, at sa bawat ikapitong araw ng Sabbath para sa pribilehiyo ng pagsamba ng Manlilikha sa Kanya mismong presensya.
“At mangyayari, na mula sa bagong buwan hanggang sa panibago, at mula sa isang sabbath hanggang sa panibago, paroroon ang lahat na tao upang sumamba sa harap ko, sabi ni Yahuwah.” (Isaias 66:23, ADB)
|
Ang mga bata ay ang mga pinakabatang kasapi ng pamilya ng Langit at dapat na itrato nang may respeto at kabutihan ng mga matatandang kasapi na inaasahan bilang isang bagay ng kaaralan. Kapag ang mga bata ay tinuruan ng mga patotoo ng kaligtasan sa isang paraan sa kanilang malambot, batang kaisipan na maaaring makaunawa, ang Espiritu ni Yah ay lalapit sa kanila tungo sa Kanya. Ang kanilang mga puso ay lalambot at sila rin, ay magagalak sa Sabbath. Ang mga magulang ay mayroong isang espesyal na responsibilidad na dalhin ang kanilang mga bata kasama nila, at ipagtanggol sila tungo sa landas ng pagkamatuwid. Batay sa edad ng bata, may iba’t ibang gawain ang maaaring makatulong sa mga mahahalagang batang kaluluwa na matutunan na magsaya sa mga banal na oras ng Sabbath. 1. Magkaroon ng isang espesyal na pampamilyang pagsamba kung saan ang lahat ay makakalahok. Maging ang mga bata maaaring magdala ng isang bagay at ipaliwanag kung paano ito nagpapaalala sa kanila kay Yahuwah. 2. Makinig sa banal, nagpapataas na musika. Mas mabuting makisabay sa awitin. 3. Gumawa ng isang pangkasalukuyang pag-aaral ng Bibliya sa isang paksa na pag-iinteresan ng lahat. 4. Ilaan ang hapon sa kalikasan. Gumawa ng isang punto ng pagtanaw sa pag-alala ng pag-ibig ni Yah at mapagmasid na pag-aalaga sa kalikasan. 5. Basahin ang Malakias 3:16. Simulan ang iyong sariling pampamilyang Aklat ng Pag-alala kung saan itatala mo ang mga pagpapalang natanggap at mga panalanging nabigyan ng katuparan. Ito ay maaaring isang simple kwaderno, o isang scrapbook kung saan ang mga bata ay maaaring magdagdag ng mga larawan na iginuhit o ipinagpapasalamat nila. Ang mga bulalak at magagandang dahong naipon sa kalikasan ay maaaring idikit sa loob ng mga pahina nito. 6. Magbasa ng isang awit. Magsulat din ng iyong sariling awit! 7. Basahin ang Pahayag 21. Pag-aralan ang pundasyon ng Bagong Jerusalem. Iguhit at kulayan ang larawan kung paano mo naiisip ang hitsura nito. 8. Magsulat ng isang liham kay Yahuwah. Sabihin sa Kanya kung ano ang nasa iyong puso. 9. Magbasa ng isang nakapupukaw na kwento ng mga misyonaryo o iba na nanatiling matapat kay Yah sa pagsubok. 10. Maglaan ng tahimik na oras sa panalangin at pagninilay-nilay, makinig sa nananatili, munting tinig. 11. Subukan ang pagsasadula! Isa o maraming taong gumawa ng iba't ibang kwento sa Bibliya habang huhulaan ng iba. 12. Magsimula ng isang espesyal na kahon ng Sabbath para sa mga bata kung saan mag-iipon ng mga espesyal na bagay para sa mga bata na gagawin lamang sa araw ng Sabbath. 13. Magbasa ng isang aklat ng nakapupukaw ng pananampalataya na kwento na naglalarawan ng pag-ibig at proteksyon ni Yah. 14. Gawing simple, gawing simple, gawing simple! Tumutok kay Yah, sa halip na pananamit, o pagkain, o iba pang mga tradisyong gawa ng tao. |
1 http://www.patheos.com/blogs/friendlyatheist/2014/11/19/cant-turn-off-your-lights-on-the-sabbath-no-problem-just-ask-the-local-police-to-do-it-for-you/, nabawi noong Nob. 20, 2017.