Lumabas Kayo Mula sa Kanya, Bayan Ko! | Bahagi 3

Ang Kasulatan ay nagpapakita ng isang lubos na espesyal na pangkat ng mga tao na, sa ganap at kusang-loob na pagtalima, sinusundan ang kanilang banal na Lider tungo sa lahat ng katotohanan. Sila’y tinatawag na mga Anak ni Sadoc. Biniyayaan sila ng Langit para sa kanilang mapagmahal na pagsunod at ganap na pagsuko sa pagpaparangal sa kanila ng komisyon na maglingkod para mismo kay Yahuwah! Habang ang iba ay naglilingkod para sa mga tao, ang mga Anak ni Sadoc ay direktang naglilingkod kay Yahuwah at namumuhay sa buhay na may direktang pakikitungo sa Kanya sa lahat ng panahon. (Tingnan ang Ezekiel 44:15.)

Upang maghanda para sa mataas na panawagang ito, ang mga Anak ni Sadoc ay tinuruan sa paaralan ng Langit. Ang kanilang mga guro ay mga anghel; ang kanilang mga batayang aklat ay Kasulatan at kalikasan. Ang pagsasanay na kanilang natatanggap, ang kanilang pagtuturo sa pagkamatuwid, ay direktang nagmumula sa Langit. Walang makalupang institusyon ang tumindig sa tungkulin ng pagsasanay ng mga Anak ni Sadoc para sa kanilang makalangit at banal na panawagan.

Sa edad na 40 taon, si Moises ay isang prinsipe ng Egipto, isang matagumpay na heneral ng kanilang mga hukbo. Tiwala siya na palalayain niya ang Israel. Iba naman ang nalalaman ni Yahuwah at ipinadala siya sa disyerto. Sa edad na 80 taon, matapos ang 40 taon ng pag-aalaga ng mga tupa sa Paaralan ng Ilang, ang isang mapagpakumbabang Moises ay hindi nararamdaman na magagawa niya ang pangunguna sa pagpapalabas ng Israel mula sa Egipto. Pagkatapos, nalaman ni Yahuwah na tuluyan nang handa si Moises. Apatnapung taon sa ilalim ng pangangalaga ng langit, si Moises sa huli ay kwalipikado na para sa kanyang dakilang gawa sa buong buhay niya.

Sa parehong pagsasanay na natanggap nila mula sa Langit at sa pagsamba sila’y bumalik sa Manlilikha, ang mga Anak ni Sadoc ay madalas tinawagan na mag-isang manindigan. Hindi na mas totoo ito kaysa sa ngayon, sa mismong katapusan ng panahon. Ang ekklesia na minsang dalisay ay tinanggihan ang patotoo at kasalukuyang itinuturo ang kamalian. Ang mga ito’y hindi angkop na mga lugar ng pagsasanay para sa mga tinawag ng Langit na mga Anak ni Sadoc. Ganyan noon para kay Elias, nagtatago sa tabi ng batis Cherith. Inatasan siya ni Yahuwah rito para sa pag-iingat. Hindi siya dumalo sa lokal na sinagoga sa Sabbath, ngunit sumamba sa pag-iisa.

Matapos matuyo ang batis, dinala si Elias sa tahanan ng isang mapagkumbaba, sumasampalatayang balo at nanatili rito hanggang matapos ang tatlo’t kalahating taon. Sa panahong ito, hindi pa rin dumadalo ng anumang organisadong pagsamba si Elias. May hawak siya na pantahanang ekklesia kasama ang balo at kanyang anak. Ang espiritwal na lakas na nakamit niya, inihanda siya na mag-isang manindigan sa harap ni Achab at ang 850 propeta nina Baal at Asera sa bundok ng Carmelo.

Si Juan Bautista ay isa pang Anak ni Sadoc na ang mag-isang pagsamba ay naghanda sa kanya na gawin ang isang makapangyarihang gawa para kay Yahuwah. Ang pantahanang ekklesia ay tunay na kautusan para sa mga Anak ni Sadoc. Ang ganitong direkta, isa-sa-isa na pagsamba kay Yahuwah ay anong naghahanda sa mga Anak ni Sadoc para sa kanilang natatanging paglilingkod nang may matapat na paninindigan para kay Yahuwah sa harap ng paghihimagsik ng buong sanlibutan.

Lahat ng ganap na susunod sa panawagan na lumabas ng Babilonya tungo sa ganap na liwanag ng patotoo, ay matutuklasan na ang pantahanang ekklesia ay hindi maiiwasan. Ang pagsasanay na dapat nilang matanggap mula sa Langit ay hindi makukuha sa mga bumagsak na simbahan. Dagdag pa, ang pagdalo sa “simbahan” na para lamang sa ngalan ng pagsasama ay hindi pinahintulutan ng Kasulatan sapagkat, siniyasat ni Yahuwah, “Makalalakad baga ang dalawa na magkasama, liban na sila’y magkasundo?” (Amos 3:3, ADB)

Lahat ng mga naglagak upang sundin ang patotoo, ano pa man ang kabayaran, ay haharap sa mga balakid na nalikha ni Satanas para panghinaan sila ng loob. Ang mga bagong kalagayan ay lilitaw na nangangailangan ng pananalig para malampasan. Ang pantahanang ekklesia ay maaaring maramdaman sa anuman na mali. Ang mga pakiramdam ng kalungkutan at “inanod” ay maaaring malubha – lalo na kung ang isang tao ay mag-isa at walang makakasama sa pagsamba. Madali na usisain kung ang pantahanang ekklesia ay Biblikal o hindi.

Kahanga-hanga, ang pantahanang ekklesia ay hindi lamang Biblikal, ngunit sa isang tanyag na pagkakataon, ito ay inutos. Habang ang Ekklesia ni Yahushua ay lumalago at lumalawak, ang pang-indibidwal na pagsamba sa mga tahanan o sa mga payapang bakasyunan sa kalikasan ay lubos na karaniwan. Sa Filipos, ang nakaugaliang lugar ng pagsamba para sa mga taimtim ay sa tabing ilog. “Nang araw ng Sabbath ay pumunta kami sa labas ng lungsod sa may tabi ng ilog na sa palagay namin ay may dakong panalanginan. Naupo kami at nakipag-usap sa mga babaing nagtitipon doon.” (Mga Gawa 16:13, FSV)

Tila “nakaugalian” ng mga taimtim na lumayo patungo sa mga tahimik na pag-iisa sa ilog para manalangin at sumamba sa Sabbath. Habang naririto, sina Pablo at Silas ay nakipag-usap kay Lydia, isang mangangalakal ng telang kulay-ube. Siya at ang kanyang sambahayan ay binautismuhan. (Tingnan ang Mga Gawa 16:14-15.)

Sa lahat ng panahon, ang matapat ay hawak ang pantahanang ekklesia. Si Enoc ay naglakad kasama si Yahuwah, hindi sa pagmamadali ng buhay sa siyudad, kundi sa pag-alis para sumamba sa Kanya sa katahimikan ng pag-iisa. Mula sa mga espiritwal na bakasyunang ito, binigyan ng lakas si Enoc upang magpatuloy at maging isang guro ng pagkamatuwid.

Maging ang mga Anak ni Israel na nasa ilang, ang mga indibidwal at mga pamilya ay humawak sa pantahanang ekklesia! Mula sa simula, nagtayo si Moises ng isang “tolda ng pagtitipon” kung saan makakapagsalita siya kay Yahuwah. Sa loob ng isang taon, ang mga Israelita ay may santuwaryo sa harapan nila. Maaaring isipin ng isa na silang lahat ay tinawag para sumamba sa bawat ikapitong araw. Sinong mas mabuting makakapagbigay ng sermon sa Sabbath maliban kay Moises? Gayunman, ito ay hindi ang kaso! Ang lahat ay inutos na manatili sa loob ng kanilang mga tolda.

Nagbigay pa nga si Yahuwah sa kanila ng karagdagang pagkain para sa Sabbath kaya ang lahat ay maaaring manatili sa tahanan sa panahon ng mga banal na oras.

“Tingnan ninyo, na sapagka’t ibinigay [ni Yahuwah] sa inyo ang Sabbath, kung kaya’t kaniyang ibinibigay sa inyo sa ikaanim na araw ang pagkain ng sa dalawang araw; matira ang bawa’t tao sa kaniyang kinaroroonan, huwag umalis ang sinoman sa kaniyang kinaroroonan, sa ikapitong araw. Kaya ang bayan ay nagpahinga sa ikapitong araw.” (Exodo 16:29-30, ADB)

Bagama’t ang pantahanang ekklesia ay isang pangangailangan para sa lahat ng umalis ng Babilonya, nangangailangan ng panahon para maglapat sa isipan ang bagong pamamaraan ng pagsamba. Isang pangako sa Bibliya na maaaring angkinin ng lahat ay matatagpuan sa Mateo 18:20: “Sapagkat kung saan may dalawa o tatlong nagpupulong sa aking pangalan, naroroon ako sa gitna nila.” Ang tao na sumasamba nang mag-isa ay maaaring angkinin ang pangakong ito gaya ng tiwala sa isang pangkat ng marami. Itinuturo ng Kasulatan na ang lahat ng umiibig kay Yahuwah ay pinagkalooban ng mga anghel na gagabay at magbibigay ng proteksyon sa kanila. Kaya maging ang tao na nag-iisa ay hindi naman talaga nag-iisa, ngunit sa kanyang gabay na anghel, sila’y bumubuo ng isang ekklesia ng dalawa, at narito pa si Yahushua sa kalagitnaan nila.

Ang kakaunting tao ay may pagkakataon na sumamba kasama ang iba sa mga maliliit na pangkat sa mga tahanan. Iyong mga pinagpala na may mga pamilya na sumasampalataya sapagkat sila’y sumasamba kasama ang kanilang mga pamilya. Karamihan ay nahahanap ang sarili na ganap na mag-isang sumasamba. Kung ang isa ay sumasamba sa isang medyo pormal na pangkat, kasama ang pamilya ng isa, o mag-isa sa silid-tulugan, ang ganitong pagsamba ay katanggap-tanggap kay Yahuwah at lubos Niyang pagpapalain ang sumasamba.

Hindi magagandang minantsahang salamin ng mga bintana ang nagpapabanal sa isang lugar. Hindi ang pagkakaroon ng isang kampanaryo sa bubungan o napaligiran ng maraming mananamba. Ang tanging bagay na magpapabanal sa anumang lugar ay ang presensya ni Yahuwah. Ang mga Israelita ay tinuruan na magtayo ng tolda nang ganap sa buhangin ng disyerto. Walang sahig o pundasyon, walang pag-angat; tanging lupa lamang. Sinabi ni Yahuwah kay Moises, “At kanilang igawa ako ng isang santuario; upang ako’y makatahan sa gitna nila.” (Exodo 25:8) Ngayon, ang Ama at Anak ay naghahangad ng mga mananamba na mag-iimbita sa kanila, at saanman, sila ay nagiging isang sagrado, itinakdang lugar para sa pagsasama.

Kapag ang kampo ay inilipat, walang bagay na banal tungkol sa buhangin kung saan ang tolda ay nakatirik. Ito ay ang presensya ni Yahuwah na nagpapabanal sa tolda at patuloy na ginagawa ang anumang lugar na isang pook ng kabanalan kung saan ang pagsamba ay maaaring ialay sa Manlilikha. Ang lugar ng pagsamba ay maaaring isang tahimik na puwesto sa kalikasan. Minsan, maaari pa nga ang loob ng isang kotse na nakaparada sa tabi ng lawa – o maging sa isang garahehan! Madalas, iyong mga sumasamba nang mag-isa ay gagawin lamang sa sarilinan ng kanilang silid-tulugan.

Saanman sumasamba ang isang sumasampalataya ay isang banal na puwesto dahil si Yahuwah ay nangako na nandito.

Ang pagsamba ay ang mga paraan lamang kung saan ang pag-ibig at adorasyon para sa Manlilikha ay inihayag. Ang isang tao na nasanay sa mga tradisyon at mga anyo ng paglilingkod sa simbahan ay maaaring maramdaman sa una na ang katahimikan ng kanyang silid-tulungan ay maaaring hindi tunay na masambahin. Gayunman, ang tunay na pagsamba ay isang kaloob ng pag-ibig. Ito ay isang pagbubukas ng puso sa dalisay na debosyon kay Yahuwah. Ang ganitong pagsamba kay Yahuwah ay nagagalak na tanggapin. Mas madalas ang kaso na mas madali na magbigay ng dalisay na pagsamba nang mag-isa, kaysa sa mga kasamahan ng walang pitagan o maging mga mapanuksong tao.

Huwag matakot na lumabas nang mag-isa at sumubok ng isang bagay na bago. “Ang araw ng Sabbath ay ginawa para sa tao at hindi ang tao para sa araw ng Sabbath.” (Marcos 2:27) Ang tanging kailangan ay gaano man o saan man sumasamba ang isang tao, ito’y naglalabas ng pag-ibig at pasasalamat mula sa puso kay Yahuwah. Ito ay maaaring magawa nang mag-isa, kasama ang pamilya ng isa, o sa isang pangkat ng mga pamilya.

Sa sinaunang Hebreong wika, ang salita para sa bilang na pito (ikapito) ay kapareho sa pandiwa na “mamangha.” Kaya ang Genesis 2:2-3 kasama ang salitang inilagay rito ay mababasa:

At nang “mamanghang” araw ay nayari ni Yahuwah ang Kaniyang gawang ginawa; at nagpahinga ng “mamanghang” araw sa madlang gawa Niyang ginawa. At binasbasan ni Yahuwah ang “mamanghang” araw at Kaniyang ipinangilin, sapagka’t Siyang ipinagpahinga ni Yahuwah sa madlang gawang Kaniyang nilikha at ginawa.

Maaari ka bang mamangha sa araw ng Sabbath para sa mga pagpapala sa iyong buhay? Maaari ka bang mamangha, magpahalaga at magpuri sa plano ng kaligtasan at mga kahanga-hangang kapalaran na binalak para sa mga naligtas sa lupa? Maaari ka bang mamangha na iniibig niya tayo nang sapat upang mamatay para sa atin? Ang araw ng Sabbath, ang ikapitong araw, ay magiging isang galak at pagpapala para sa lahat habang sa mga oras ang ating diwa ng paghanga ay tumataas.

MAG-ISA

Ang karamihan sa mga tao na iiwan ang Babilonya ay mag-isa. Dahil ang pagsamba ay isang aktibong karanasan, maaaring kailangan ng ilang pagsasaayos upang sumamba nang mag-isa.

Napakaraming paraan ang isang tao na sumasamba nang mag-isa ay maaaring makamit ang napakayamang pagpapala sa araw ng Sabbath. Dahil walang pangangailangan o limitasyon ng sinuman ang kailangang kunin sa talaan, ang mga banal na oras ay maaaring ilaan sa malalim na pag-aaral ng Bibliya at komunyon sa Ama at Anak. Ang isang CD ng mga himno at musikang pangrelihiyon ay maaaring patugtugin at awitin para sa pagpapala ng ibinigay na papuri sa pamamagitan ng musika. Isa pang nakalulugod na paraan upang pagyamanin ang pananalig ay ang pagkakaroon ng isang aklat ng panalangin at pasasalamat. Sa isang simpleng kuwaderno lamang ay magagawa ito. Ang bawat Sabbath na talaan ay tiyak na may mga panalangin ng kahilingan. Ang sumusunod na Sabbath, naitala ang mga panalanging nasagot at ang mga pagpapala na natanggap sa buong sanlinggo, at gumawa ng isang bagong listahan para sa susunod na sanlinggo.

Mahalaga na maging tiyak at para bigyan ng pansin ang anong aktwal na pakiusap kaya kung sasagot si Yahuwah, ang pagpapala ay maaaring makilala at mapasalamat na kikilalanin. Ang pagtuon sa mga positibong pagpapala na natanggap ay lubos na mahalaga sa mga mag-isang naninindigan. Ito’y nagpapataas ng pasasalamat at pag-ibig, dahil dito, ay nagpapataas ng pananalig at tiwala sa Tagapagligtas.

Isa pang kasiya-siyang aktibidad ay kunin ang eKurso sa WLC. Ang pagiging kasapi sa WLC ay nagbibigay ng isang pangkat ng mga aklat na mayaman sa mga espiritwal na aral. Ang mga ito’y nagbibigay ng napakayaman na paksa para sa pag-aaral. May mga artikulo sa WLC na nagbibigay ng pagkain para sa kaisipan at pagninilay-nilay.

Kung ang kalungkutan ay isang problema, mag-abot sa iba. Kung may isang tao na nagiging saksi para sa iyo, ang Sabbath ay isang kahanga-hangang pagkakataon na abutin sila sa espiritwal na pagsasama at pakikibahagi.

Ang paglalaan ng panahon sa kalikasan ay palaging isang nagbibigay-kasiyahan na karanasan. Ang tinig ng Manlilikha ay mas madaling mauunawaan sa kalikasan kaysa sa saanman. Noong namuhay si Yahushua sa lupa, madalas siyang tumutungo sa kalikasan para sa isa-sa-isa na komunyon sa kanyang Ama. Nalalaman niya na ang pinakatunay, pinakadalisay na pagsamba ay ang pang-indibidwal na komunyon sa Manlilikha. Ang karanasang ito ay maaari mo rin maranasan, maging para sa iyong sarili.

PAMILYA

Isang kahanga-hangang pagpapala na magawang pagkaisahin ang buong pamilya sa pagsamba! Ang pagsamba sa tahanan ay nagdadala ng napakalaking pagpapala dahil ang mga pangangailangan ng indibidwal ay madalas nakikilala nang mas madali kaysa sa pagsamba sa isang mas malaking pangkat.

Ang awitan nang sama-sama ay isang nakalulugod na karanasan. Inilalabas nito ang puso kay Yahuwah at karamihan sa mga bata ay iniibig na umawit. Ang pagpapala na natutunan sa pamamagitan ng pagsasaulo ng mga salita sa mga himno ay magtatagal magpakailanman.

Ang mga magulang ay maaaring kunin ang pagkakataon na turuan ang kanilang mga anak, ang isa ay nagtuturo ng kwento sa Bibliya, at ang iba ay nagbabahagi ng isang kwento na may aral o isang bagay na may aral mula sa kalikasan na nagdidirekta ng kaisipan sa Langit. Sa hapon, ang pampamilyang paglalakad sa magandang panahon ay isang masayang pagbubukas upang kunin ang atensyon ng mga anak sa pag-ibig ng Manlilikha na naipakita sa mga bagay sa kalikasan.

Ang Pilgrim’s Progress ay isang mabuting bagay na tamasahin bilang isang pamilya. Ito rin ay isang nakamamanghang paraan upang panatilihin ang mga bata na okupado nang may pakinabang habang ang mga matatanda ay may mga pag-aaral ng Bibliya. Ang mga bata ay maaaring makinig sa malalim na espiritwal na mga aral sa Pilgrim’s Progress habang nagkukulay ng mga larawan ng kwento ng Bibliya.¹

Ang mga magulang ay maaaring pagyamanin ang kanilang relasyon sa isa’t isa at ang panganay rin sa pag-aaral ng mga patotoo ng Bibliya at iba pang aklat pangrelihiyon.

PANGKAT

Iyong may pagkakataon na sumamba kasama ang iba na may katulad na kaisipan ay pinagpala ng isang pambihirang oportunidad. Karamihan sa mga tao na lumabas ng Babilonya ay sumasamba nang mag-isa. Marami ang nagsusulat sa WLC ang nagtatanong kung mayroon silang kakilala ng nagpapanatili ng Lunar Sabbath sa kanilang lugar. Ang pagsamba kasama ang ibang mananampalataya ay isang kaluguran at isang pribilehiyo. Gayunman, mahalaga na maingat na kunin sa talaan ang pangangailangan ng indibidwal ng mga sangkot.

Ang isang pangkat ng 25 tao ay nangangailangan ng organisasyon kaysa sa isang pamilya lamang. Ang mga matatanda na hindi sustentado ay magkakaroon ng naiibang pangangailangan sa mga mas bata, na ang mga pangangailangan ay hindi dapat pabayaan. Hindi rin makatuwiran na asahan ang mga bata na umupo ng mahabang mga oras nang walang gagawin habang ang mga matatanda ay nagtatalakay ng mga bagay na lagpas sa antas ng pagkakaunawa ng mga bata. Maraming matatanda ay maaaring malugod sa mahabang mga oras ng pag-aaral ng Bibliya, ngunit ang mga pangangailangan ng mga bata at ang mga interes ng mga kabataan ay dapat kunin rin sa talaan.

Ang pagbabantay at panalangin ay dapat na sanayin kaya ang pagpapala ng pagpupulong kasama ang isang pangkat ay hindi bumabagsak sa isa lamang anyo ng inistilong paglilingkod ng ekklesia na maaaring nakawin ang kapahingahan ng araw ng Sabbath. Ang mga nararapat na sermonete ay maaaring ibigay, ngunit hindi ang nag-iisang tungkulin ng sinumang indibidwal. Ito’y mag-iingat at maiisip na maiwasan ang pagtatatag ng isang pangkat ng kalakaran na maaaring magpunto ng iisang tao bilang mas may kakayahan na lider. Ang ganitong matigas na kalakaran ay maaaring maglunod sa pangunguna ng Espiritu ni Yahushua na may isang bagay sa kaisipan para sa araw na iyon.

Ang isang pagsasalo-salo matapos ang pangunahing pagsamba’t paglilingkod ay maaaring magbigay ng isang magandang pagkakataon para sa sama-samang pagbisita, subalit ang lahat ay marapat na mag-ingat na ang mga paksa na tinalakay ay dapat nananatili sa mga espiritwal na tema. Sa hapon, ang mga kabataan ay maaaring tumungo sa paglalakad sa kalikasan. Maaari silang tumanaw sa isang bagay na nagtuturo ng isang bagay na may aral upang ibahagi para sa pang-gabing pagsamba.

Kung sumasamba man nang mag-isa, kasama ang pamilya o sa isang pangkat, ang paghahanda para sa pagpapala sa Sabbath ay nagsisimula sa Unang Araw. Ang mga magulang ay dapat na subukan na bantayan ang kanilang lakas at enerhiya kaya kung darating ang mga banal na oras, maaari silang maglaan ng araw kasama ang kanilang mga anak, sa halip na umidlip, humahabol sa kapahingahan na naglaho sa loob ng sanlinggo.

ACTS

Kailangan nating matuklasan muli’t muli na ang pagsamba ay natural sa mga Kristyano, gaya sa . . . [matutuwid] na mga Israelita na nagsulat ng mga awit, at ang kaugalian ng pagdiriwang ng kadakilaan at kagandahang-loob [ni Yahuwah] ay nagbubunga ng walang hanggang agos ng pasasalamat, galak at sigla.²

Maaaring nakatutulong nang lubos sa organisadong pagsamba na sundin ang isang balangkas na bumabalot sa mga pinakamahahalagang elemento ng aktibong pagsamba. Ang ACTS ay isang akronim para sa Pagkilala (Acknowledgement), Pagtatapat (Confession), Pasasalamat (Thanksgiving) at Pamamanhik (Supplication). Kung sumasamba man nang mag-isa, kasama ang pamilya, o isang pangkat, ang pagsunod sa mga alituntuning ito ay lubos na nakatutulong.

Pagkilala (Acknowledge)

Ibigay ninyo kay Yahuwah ang kaluwalhatiang marapat sa Kanyang pangalan: inyong sambahin si Yahuwah sa kagandahan ng kabanalan. (Tingnan ang Awit 29:2.)

Ang unang gawa ng pagsamba, sa panalangin, sa awitin o sa tahimik na pagninilay-nilay, ay para kilalanin si Yahuwah kung sino at ano Siya: ang Manlilikha; ang bukal kung saan umaagos ang lahat ng pag-ibig, buhay, kaalaman at bawat pagpapala na natanggap. Ang gawa ng pagkilala kay Yahuwah bilang sentro ng lahat ng buhay at pag-ibig ay pumupukaw ng pag-asa at pananalig sapagkat kinikilala natin ang ating relasyon sa Kanya: Siya ang Manlilikha; tayo ang Kanyang mga nilikha. Siya ang ating Ama; tayo ang Kanyang mga anak.

Ang mga awit ng papuri ay maaaring awitin; mga awit ng papuri na maaaring basahin at pagnilay-nilayan. Ang mga teksto ng Bibliya na nakatuon sa pangmagulang na pag-ibig ni Yahuwah para sa Kanyang mga anak ganon din ang Kanyang kapangyarihan, ay mga mahuhusay na pamamaraan na kilalanin ang Tagapamahala ng Lahat. Para sa pangkatang pagsamba, ang mga bagay ng aral na nagbibigay-diin sa relasyon ng Manlilikha sa nilikha ay maaaring ibahagi. Ang mga bata ay maaaring salaysayin ng mga kwento ng pangmagulang na pag-ibig na nagpapakita ng mga katangian ng banal na pag-ibig.

Pagtatapat (Confession)

“Kung ipinapahayag natin ang ating mga kasalanan, Siya ay tapat at makatarungan na magpapatawad sa ating mga kasalanan at maglilinis sa atin mula sa lahat ng kasamaan.” 1 Juan 1:9

Ang pagtatapat ay isang mahalagang bahagi ng pagsamba. Kapag ang mananamba ay ipinagtapat ang kanyang kahinaan, siya ay mapupukaw na humawak sa Makapangyarihan. Ang layunin ng pagtatapat bilang bahagi ng pagsamba, ay para palakihin ang kapatawaran ng Ama, hindi ang kahalimawan ng ating mga kasalanan.

Dapat na sanayin ang pag-iingat rito na ang anumang pampublikong pagtatapat ay nararapat sa panahon, lugar at mga tagapanood. Ang ilan sa mga pagtatapat ay hindi dapat gawin sa publiko dahil ang mga ito’y nagdudulot ng mas maraming sakit kaysa sa kabutihan. Ang mga pagkakasala ng isang personal at pribadong kalikasan ay marapat na pag-ingatan nang pang-indibidwal at mag-isa sa harap ni Yah. Ang mga ito’y hindi na dapat ihatid pa sa isang pangkat o maging sa buong pamilya. Kung ang sinuman ay nagkamali, ang panahon para itama ito ay bago kayo magsama para sa pagsamba.

Mahalaga na ang anumang pagtatapat sa pagsamba ay binibigyang-diin ang kapangyarihan at pagpayag ni Yahuwah na magpatawad, sa halip na kaloob-loobang detalye ng mga kasalanan ng indibidwal. Minsan ang mga panauhing tagapagsalita ay inanyayahan na ibahagi ang kanilang “testimonya” kung paano sila pinangunahan ni Yahuwah mula sa buhay ng pagkakasala, hanggang sa ganap na pagsuko sa kanilang Tagapagligtas. Madalas ang mga taong ito ay maglalaan ng karamihan ng oras na ibinigay sa kanila sa pagtungo sa dakilang detalye tungkol sa kanilang nakaraang buhay ng pagkakasala at lahat ng mga masasamang bagay na minsan nilang ginawa. Sa nalalabing limang minuto, matatapos sila sa pahayag na: “Pagkatapos, sumuko ako sa Tagapagligtas at ang lahat ng bagay ay nagbago.”

Ang mga pagtatapat ng ganitong ayos ay nagsilbing pinararangalan si Satanas, sa halip na ang kapangyarihan ni Yah. Itinuturo ng Kasulatan: “Anumang bagay na kagalang-galang, anumang bagay na matuwid, anumang bagay na malinis, anumang bagay na kanais-nais, anumang bagay na kahanga-hanga, kung may anumang kahusayan, at kung may karapat-dapat parangalan, ang mga bagay na ito ang isipin ninyo.” (Filipos 4:8, FSV)

Anumang “pagtatapat” na nakatuon sa nakaririmarim, marumi, at masama – ang kapangyarihan ni Satanas, ay inaagaw ang tampulan mula sa nagpapatawad na Tagabigay ng Kautusan at pinakatiyak na hindi angkop para sa pampublikong pagsamba. Gayunman, ang pagtatapat na humahantong sa tunay na pagsisisi ay ang sumisibol mula sa pangangailangan ng isang nagsisising puso at magdadala ng kaloob ng kapatawaran mula sa ating Yahuwah, ang Tagapamahala ng lahat.

Pasasalamat (Thanksgiving)

O magpasalamat kayo kay Yahuwah; sapagka’t Siya’y mabuti; sapagka’t ang Kanyang kagandahang-loob ay magpakailan man. (Tingnan ang Awit 106:1.)

Isa sa pinakakapana-panabik na paraan sa pagbibigay ng pasasalamat kay Yahuwah ay sa pag-uulit ng maraming paraan na pinagpala ka Niya sa nakaraang sanlinggo. Ang mga bata ay maaaring tanungin upang ibahagi kung ano ang ipinagpapasalamat nila. Ang mga indibidwal at mga pamilya ay maaaring ingatan ang isang Aklat ng Pagpapala na maaari nilang sulatan ng mga bagay na ipinagpapasalamat nila. Ang mas malalaking pangkat ay maaaring imbitahan ang sinuman na ninanais na magsalita, upang ibahagi ang mga pagpapala na natanggap nila sa nakalipas na sanlinggo.

Ang pagkakataong ito na magsalita ng kadakilaan at kabutihan ng Makalangit na Ama ay hindi dapat pabayaan. Pinapalakas nito ang pananalig ng mga tagapakinig para marinig kung paano pinagpala ni Yahuwah ang isang tao dahil natatanto nila na kung nagawa Niya iyon sa isang tao, maaari Niya rin gawin iyon sa iba na nangangailangan.

Ito ay isang panahon na mabuting ilaan at isang pagpapala na maaaring makamit ng lahat, kung ang mga mananampalataya ay magsasama-sama, sila’y magsasalita ng pasasalamat at pag-ibig na nararamdaman nila para sa kanilang Tagapagligtas. Nakikinig si Yahuwah sa mga testimonyang ito at pinarangalan nila.

Kung ang mga Kristyano ay magkakaugnay, nagsasalita sa isa’t isa ng pag-ibig [ni Yahuwah], at ng mga mahahalagang patotoo ng kaligtasan, ang kanilang mga puso ay papanariwain, at papanariwain nila ang isa’t isa. Maaari tayong matuto sa araw-araw sa ating Makalangit na Ama, nakukuha ang sariwang karanasan ng Kanyang kagandahang-loob; pagkatapos ay nanaisin natin na magsalita ng Kanyang pag-ibig; at habang ginagawa natin ito, ang ating mga puso ay papainitin at hihikayatin. Kung maiisip natin at magsasalita ng marami pa [tungkol kay Yahuwah] at kakaunti para sa sarili, tayo nga ay higit sa Kanyang presensya.³

Kapag ang isang tao ay naglaan ng oras na magsalita ng mga papuri na nagpaparangal sa Ama at anak, ang mga salitang ito ay mga kayamanan sa Langit. Ang mga panalangin ng pag-ibig at pasasalamat ay mas bihira kaysa sa mga panalangin ng pakiusap. Kapag ang adorasyon ng puso ay ipinahayag, ang mga salitang ito ay isinulat sa Langit, upang manindigan sa buong panahon at walang hanggan bilang isang saksi ng kadakilaan at kabutihan ni Yahuwah.

Nang magkagayo’y silang nangatatakot kay Yahuwah ay nagsangusapan: at pinakinggan ni Yahuwah, at dininig, at isang Aklat ng Alaala ay nasulat sa harap niya, para sa kanila na nangatakot kay Yahuwah, at gumunita ng kaniyang pangalan. At sila’y magiging akin, sabi ni Yahuwah ng mga hukbo, sa araw na aking gawin, sa makatuwid baga’y isang tanging kayamanan; at akin silang kaaawaan, na gaya ng isang tao na naaawa sa kaniyang anak na naglilingkod sa kaniya. (Tingnan ang Malakias 3:16, 17.)

Isang karangalan ang masipi sa isa sa mga aklat ng Langit! Ganito pinahahalagahan ang iyong mga salita ng papuri, pag-ibig at pasasalamat.

Ang mga salita na pinakikinggan [ni Yahuwah] at ng mga anghel nang may galak ay mga salita ng pagpapahalaga sapagkat ang dakilang kaloob na ginawa sa sanlibutan ay ang bugtong na Anak [ni Yahuwah]. Ang bawat salita ng papuri para sa pagpapala ng liwanag ng patotoo . . . ay nasusulat sa mga makalangit na talaan. Ang bawat salita na kinikilala ang maawaing kabutihan ng ating Makalangit na Ama sa pagkakaloob . . . kay [Yahushua] upang alisin ang ating mga kasalanan, at para ilagay sa atin ang kanyang pagkamatuwid, na naitala sa aklat ng kanyang alaala. Ang mga patotoo ng anyong ito ay nagpapahayag ng “kahanga-hangang gawa [ni Yahuwah] na tumawag sa inyo mula sa kadiliman at nagdala sa inyo sa kanyang kahanga-hangang liwanag.” 1 Pedro 2:9.⁴

Ang mga awit ng papuri ay maaari ding basahin. Sa mga pamilya, ang bawat isa ay maaaring basahin ang isang berso. Sa mas malaking pangkat, maaari itong basahin nang sabay-sabay.

Lahat ng makikilahok sa pagbabahagi ng kanilang mga karanasan ng pang-indibidwal na pagpapala ni Yahuwah sa kanilang mga buhay ay makikita na ang pakikitungo sa mga testimonya ay ang pinakamatamis sa lahat ng espiritwal na karanasan.

Pamamanhik (Supplication)

Ang panalangin ay ang pagbubukas ng puso [kay Yahuwah] gaya sa isang kaibigan. Hindi yung kailangan upang gawing kilala [si Yahuwah] kung ano tayo, kundi upang magpagana sa atin na tanggapin Siya. Ang panalangin ay hindi dinadala [si Yahuwah] nang pababa sa atin, kundi nagpapadala sa atin nang pataas tungo sa Kanya.⁵

Ang panalangin ay nagdadala ng pamamanhik tungo sa mismong presensya ng Walang Hanggan. Ang ganito ay isang napakadakilang pribilehiyo na hindi dapat kunin nang basta-basta. Gayunman, ang lugar at tagapakinig ay dapat kunin rin sa talaan sa panahon ng pampublikong panalangin. Ang mga panalangin sa publiko kung saan ang isang tao ay umuugong sa loob ng mahabang sandali, iniiwan ang mga bata na walang kapahingahan at ang mga kaisipan ng mga tagapakinig na nagtataka, ay hindi dapat ibigay. Ang lugar para sa mga mahahabang panalangin ay nasa sarilinan ng isang malihim na buhay ng pananalangin.

Uliran, ang pampublikong panalangin ay hindi dapat lumalagpas ng dalawang minuto. Kung mayroong malaking pangkat, isang paraan para sa lahat upang maranasan ang pagpapala ng panalangin ay hatiin sa mas maliit na panalangin ng pangkat ng tatlo o apat na tao. Ito’y nagpapahintulot sa bawat isa na manalangin.

Isa pang paraan ng panalangin, pareho sa malalaking pangkat at sa kabilugan ng pamilya, ay manalangin sa isang kasunduan. Magsisimula sa isang tao, ngunit ang sinuman na may pasan o pasasalamat ay maaaring magsalita sa anumang oras upang ibahagi kung ano ang nasa kanyang puso. Maging ang pinakabata ay maaaring makilahok sa pagsabi ng isang bagay na ipinagpapasalamat niya. Ang kilos na ito ng pananalangin ay nagdadala ng mayayamang gantimpala dahil ito’y bukas sa direktang impluwensya ng Banal na Espiritu. Ang isang bagay na ipinanalangin ng isang tao ay madalas kumikislap ng isang kaisipan ng iba. Sa halip na maghintay at maghintay ng pagkakataon ng isa na manalangin, isang impresyon ang maaaring matugunan agad at ang mga kaisipan ng puso ay naihayag sa pamamanhik at pasasalamat. Isinasara sa pag-ulit ng panalangin na ibinigay ni Yahushua sa kanyang mga alagad ang isang napakagandang paraan kung paano tatapusin ang pangkatang panalangin.

Habang ang sinaunang pagsasanay ng “panalangin sa isang kasunduan” ay hindi karaniwang isinasagawa ngayon, ito ay nagawa ng mga naligtas ni Yahuwah sa He Leadeth Me. Ang mga panalangin ay tumatagal ng ilang oras, ngunit walang napagod o nainip dito. Ang pagkakataon na malayang nakapanalangin at pinakilos ng Banal na Espiritu ay isang nagpapasiglang karanasan. Pinalapit ang Langit at ang may sakit ay gumaling, ang mga himala ay nagawa at maging ang patay ay bumalik sa buhay. Subukan ang ganitong paraan ng panalangin. Hindi mo na nais na manalangin sa pangkat sa anumang ibang paraan pa!

Kapag ang isang tao ay gumawa ng isang istilo ng buhay na pasya upang iwanan ang isang pangkat ng mga mananampalataya sa isang denominasyon or isang pangkat sa simbahan, ang emosyonal na salpok ay maaaring maramdaman gaya ng isang diborsyo. Ang reaksyon ng dating kapatid kasama ang kalungkutan at walang katiyakan dahil ganito ang mag-isang pagsamba, ay maaaring magsama para ang isang tao ay maramdamang hinatulan. Ito ay bahagi lahat ng mga pagsisikap ni Satanas na pahinain ang loob ng mga lumabas ng Babilonya. Sa pagbabaha sa isang tao ng mga negatibong emosyon, naghahangad si Satanas na alugin ang paninindigan ng isang tao at kaya ginigipit na bumalik sa pamilyar – para bumalik sa Babilonya.

Manahan sa katiyakan ng pag-ibig ng Ama sa iyo at Kanyang pagtanggap ng iyong pagsamba.

Ngayon nga’y wala nang hatol na parusa sa mga nakipag-isa kay [Kristo Yahushua], na lumalakad di-ayon sa laman, kundi ayon sa Espiritu.

At [si Yahuwah] na nakasisiyasat ng ating mga puso ang nakaaalam sa kaisipan ng Espiritu, sapagkat ang Espiritu ang namamagitan para sa mga banal ayon sa kalooban [ni Yahuwah]. At alam nating [si Yahuwah] ay gumagawa ng lahat ng bagay para sa ikabubuti ng mga nagmamahal sa kanya, sa kanilang mga tinawag ayon sa kanyang layunin. (Roma 8:1, 27, 28, FSV)

Ang layunin ni Yahuwah ay para magkaroon ng mga mananampalataya sa lahat ng buong sanlibutan, mag-isa o sa mga maliliit na pangkat, sumasamba sa Kanya sa Kanyang banal na araw sa kabila ng kahirapan at pagkondena ng iba.

Maglakad nang pasulong sa kaganapan ng pananampalataya, naniniwala na Siya na nanawagan sa iyo ayon sa Kanyang maluwalhating layunin ay tinatanggap ka bilang Minamahal. Kapag sinunod mo ang panawagan na sundan ang iyong Tagapagligtas palabas ng Babilonya, ano man ang kabayaran nito, pinaparangal mo ang iyong Tagapagligtas at ang iyong pagsamba ay katanggap-tanggap sa Kanya.

Ano ngayon ang ating sasabihin tungkol sa mga bagay na ito? Kung si Yahuwah ay kakampi natin, sino ang makalalaban sa atin? Kung hindi niya ipinagkait ang sariling Anak kundi ibinigay siya para sa ating lahat, hindi kaya kasama rin niyang ibibigay nang masagana sa atin ang lahat ng bagay?

Sino ngayon ang maghaharap ng sakdal laban sa mga hinirang ni Yahuwah? Si Yahuwah ang nagtuturing na matuwid. Sino ang hahatol upang ang tao’y parusahan? Si Kristo Yahushua ba na namatay ngunit muling binuhay, na ngayon ay nasa kanan ni Yahuwah at siya ring namamagitan para sa atin?

Mayroon bang makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ni Kristo Yahushua? Ang kahirapan ba, kapighatian, pag-uusig, taggutom, kahubaran, panganib, o ang tabak? Subalit sa lahat ng mga ito tayo’y lubos na nagtatagumpay sa pamamagitan niya na nagmamahal sa atin.

Sapagkat lubos akong naniniwala na kahit kamatayan o buhay, mga anghel, mga pamunuan, mga bagay na kasalukuyan, mga bagay na darating, maging mga kapangyarihan, kataasan, o kalaliman, o kahit anumang bagay na nilikha ay hindi makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ni Yahuwah sa pamamagitan ni Kristo Yahushua na ating Mesias. (Tingnan ang Roma 8:31-39.)

• Lumabas Kayo Mula sa Kanya, Bayan Ko! | Bahagi 1
• Lumabas Kayo Mula sa Kanya, Bayan Ko! | Bahagi 2

¹ Makukuha ang mga aklat ng pangkulay ng Bibliya sa karamihan sa mga Kristyanong book stores. Ang mga libreng pahina ng pangkulay ay maaaring matagpuan online.

Ang sumusunod ay kakaunti lamang ng maraming makukuha:

• http://www.coloringpages.net/bible.html
• http://www.bible-printables.com/Coloring-Pages/index.htm
• http://www.coloring.ws/christian.htm

² J. I. Packer

³ E. G. White, In Heavenly Places, p. 92.

⁴ E. G. White, Our High Calling, p. 168.

⁵ E. G. White, Steps to Christ, p. 93.