Print

Espiritwalismo at ang Gantimpala ng mga Hinirang

1. Ang Unang Panlilinlang

Sa Genesis 2:9, mababasa natin: “At pinatubo ni Yahuwah Elohim sa lupa ang lahat na punong kahoy na nakalulugod sa paningin, at mabubuting kanin; gayon din ang punong kahoy ng buhay sa gitna ng halamanan, at ang punong kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama.” Mayroong dahilan para paniwalaan na ang teksto ay nais ilarawan ang dalawang tunay, literal na mga puno, parehong namumunga, maaaring pitasin at kainin. At subalit ang mga pangalan ng puno ay nagpapahayag ng isa pang katunayan.

Ang puno ng buhay ay mahalaga para sa pagpapatuloy ng buhay ng tao. Kung wala ang patuloy na pagkain mula sa punong ito, ang katawan ng tao ay magsisimulang mawalan ng kahalagahan nito at mamamatay. Ito ay ipinahayag sa Genesis 3:22. “At sinabi ni Yahuwah Elohim, Narito't ang tao'y naging parang isa sa atin, na nakakakilala ng mabuti at ng masama; at baka ngayo'y iunat ang kaniyang kamay at pumitas naman ng bunga ng punong kahoy ng buhay, at kumain at mabuhay magpakailan man:...” Ang pagkain mula sa puno ng buhay ay maaaring magbigay ng walang hanggang buhay, ang kapangyarihan na mabuhay magpakailanman. Ngunit kung wala ang bunga ng puno ng buhay, ang tao ay mortal, paksa sa kamatayan sa anumang sandali. Ang bersong ito ay nagsalaysay ng isang bagay tungkol sa puno ng kaalaman ng kabutihan at kasamaan rin. Sa pagkain ng punong iyon, ang tao ay maaaring makaya na makilala ang sarili sa pagitan ng kabutihan at kasamaan.

Subalit ang pagkain mula sa mga punong iyon ay kapwa eksklusibo. Ang isa’y hindi maaaring magkaroon ng pareho. Isa lamang ang dapat piliin mula sa mga ito. Ang pagkain mula sa isa ay kumakatawan sa katunayan na ang buhay ay umaasa sa patuloy na kalooban ni Yahuwah. Ang pagkain mula sa iba ay kumakatawan sa nais na kalayaan mula kay Yahuwah at ang kalooban na tukuyin ang tama at mali sa sariling ngalan nang walang sanggunian sa banal na kalooban. Ito ang dahilan kung bakit ang mga puno ay kapwa eksklusibo. Ang isa ay hindi maaaring umasa kay Yahuwah at magkaroon ng malayang kalooban mula sa Kanya.

Habang tayo’y hindi na haharap sa posibilidad ng pagkain mula sa alinman sa dalawang puno sa hardin, tayo’y patuloy na haharap sa mga kaisipan ng pareho. Maaari nating matanto ang ating ganap na pag-asa kay Yahuwah nang habambuhay, ang kaalaman ng ano ang tama at mali, at kaligtasan at katubusan. O maaari nating angkinin na maging malayang imortal, para magkaroon ng karapatan na tukuyin ang tama at mali para sa ating sarili, at makamit ang kaligtasan at katubusan sa pamamagitan ng ating mga sariling pagsisikap. Kakaiba man o hindi, ang trinidad na ito ng mga saloobin sa parehong alternatibo ay palaging nakikita na magkasamang nakasabit.

Noong ang manunukso ay hinarap sina Adan at Eba, sinabi niya sa huli, “Tunay na hindi kayo mamamatay.” Genesis 3:4. Ang kasinungalingan ay nasa pagsalungat sa hindi mababagong katunayan na ang isa’y hindi maaaring umasa kay Yahuwah habambuhay at sa kaparehong panahon ay kusang tatanggihan ang kahulugan ng tama at mali ni Yahuwah para sa ating sarili. Kapag pinili natin ang kalayaan, pinili natin ang kamatayan. Ngunit ang kasinungalingan ay bumabalik. Nais natin na maniwala na tayo’y maaaring maging imortal at malaya kay Yahuwah.

Sa nagagalak na masamang hangarin, ang puso ng tao ay nagsasaya na makita na ang kagat sa bunga ng kaalaman ng kabutihan at kasamaan ay hindi nagresulta sa agarang pagpasok sa libingan. Sa mismong araw na iyon, ang mahalagang koneksyon sa pinagkukunan ng walang hanggang buhay ay naputol. Ngunit ang katawan ay umaaligid, dahan-dahan at hindi nahahalatang lumulubog sa katahimikan at paglusaw. Ang rebelyon ng tao ay binubulag ang mga mata mula sa pagtatanto na ang malamig na kamay ng kamatayan ay sinunggaban na ang lalamunan kung saan ang kagat mula sa bunga ng puno ay patuloy na makikita. Ngunit maging ang katawan na inilatag na sa libingan, ang kasinungalingan ay patuloy pa rin. Tunay na hindi kayo mamamatay. Ang tampalasan na nais na maniwala sa kasinungalingan ay nagdulot sa kaisipan ng tao na kumapit nang lagpas sa lahat ng patunay ng mga pandama na mayroong isang hindi materyal na kaluluwa ng tao na nilagpasan ang kamatayan at ang libingan at nabubuhay at dapat na mabuhay nang walang hanggan. Ang panlilinlang na ito ay nasa pundasyon ng lahat ng mga huwad na pananampalataya at mga huwad na pag-asa.

Ang pundasyon ng tunay na pananampalataya ay nasa Sampung Utos. Ang huwad na pananampalataya ay tatanggihan ang isa o marami ng mga ito. Ito’y magpapahiwatig na si Yahuwah ay higit pa sa isa. Kaya lumitaw ang trinitaryanismo at polytheismo sa lahat ng mga anyo nito na parehong magaspang at sumasamo. Ang huwad na pananampalataya ay magpapahiwatig na ang Sabbath ay hindi na kailangang panatilihin, o may mga pagkakataon kung kailan dapat nating sadyang kunin ang buhay ng isa pang tao. Matapos ang lahat, ang pagkitil ng isang buhay ng tao ay hindi lubos na seryoso, buhat pa noong ang mga tao ay hindi naman talaga namamatay, napupunta sa katuwiran. Ang huwad na pananampalataya ay palaging nagbubukas ng pintuan sa anarkiya at karahasan. Ngunit sa lahat ng ito ay ang kasinungalingang “Tunay na hindi kayo mamamatay.”

2. Ano ang Kaluluwa?

Ang Bibliya ay ginawang malinaw kung ano ang nabubuhay na kaluluwa sa mismong simula pa lang. Ang unang panlilinlang, na ang tao ay hindi naman talaga namamatay kapag sila’y namatay ay lubos na karaniwan, kaya si Yahuwah ay nakitang umangkop na sabihin sa atin nang direkta ang patotoo tungkol sa kaluluwa sa mismong simula, kaya hindi na magpapalinlang pa. Sinasabi ng Genesis 2:7: “At nilalang ni Yahuwah Elohim ang tao sa alabok ng lupa, at hiningahan ang kaniyang mga butas ng ilong ng hininga ng buhay; at ang tao ay naging kaluluwang may buhay.”

Mula sa tekstong ito, maaari nating makita na ang kaluluwang may buhay ay gawa sa taong nabuo mula sa alabok ng lupa. Ang katawan ay bahagi ng kaluluwa, at walang kaluluwa kung walang katawan. Ang kaluluwa ay hindi isang bagay na hindi materyal at karaniwang imortal na iniiwan ang katawan kapag ang tao’y namatay. Ito ay sa katawan mismo kung saan hinihinga ang hininga ng buhay. Kapag ang hininga ng buhay ng espiritu na nagmumula kay Yahuwah ay iniwan ang katawan, ang kaluluwang may buhay ay titigil sa pag-iral. Ang katawan ay babalik sa alabok kung saan ito nilikha, at ang hininga ng buhay o espiritu ay babalik kay Yahuwah na nagbigay nito. Kaya sinasabi ng Mangangaral 12:7: “At ang alabok ay mauuwi sa lupa gaya ng una, at ang diwa ay mababalik sa Elohim na nagbigay sa kaniya.”

Ibinigay ang katunayan na maraming tao ang naniwala sa unang panlilinlang, ito’y maaaring dumating sa kaisipan na ang espiritu ay isang bagay na may malay at nabubuhay na nakaligtas sa kamatayan at kinukuha ang mga alaala at personalidad nito pabalik kay Yahuwah. Ngunit hindi ito ganito. Ang Bibliya ay malinaw na ipinapakita na walang kamalayan at walang alaala sa kamatayan. Sinasabi ng Mangangaral 9:5, 6: “Sapagka’t nalalaman ng mga buhay, na sila'y mangamamatay: nguni't hindi nalalaman ng patay ang anomang bagay ni mayroon pa man silang kagantihan; sapagka’t ang alaala sa kanila ay nakalimutan. Maging ang kanilang pagibig, gaya ng kanilang pagtatanim at ng kanilang pananaghili ay nawala ngayon; na wala man silang anomang bahagi pa na magpakailan man sa anomang bagay na nagawa sa ilalim ng araw.”

Ang karanasan ng kamatayan ay ikinumpara sa isang pagtulog, at nabanggit ito ni Yahushua nang ilang beses. Halimbawa sa Juan 11:11, sinasabi niya: “Matapos niyang sabihin ito'y idinugtong niya, “Ang kaibigan nating si Lazaro ay natutulog, ngunit pupunta ako roon para gisingin siya.”

Mula sa mga tekstong ito nalaman natin na ang kaluluwa ay nakikita at materyal. Ito’y nagmumula sa nilalang kapag ang hininga ng buhay ay nagkaisa sa katawan. Ito’y tumitigil sa pag-iral kapag ang hininga ng buhay ay nahiwalay mula sa katawan. Walang pagkamalay sa kamatayan.

3. Komunikasyon sa mga patay

Maraming tao ang naniniwala na ang mga patay ay mga walang katawang espiritu na maaaring makipag-usap sa mga nabubuhay. Ngunit anong natutunan natin mula sa Bibliya tungkol sa kaluluwa at ang estado ng kamatayan, malinaw na ang ganoong bagay ay imposible. Patuloy pa rin, libu-libong tao ang nakaranas ng komunikasyon sa anong naiisip nila na mga espiritu ng mga lumisang mahal nila sa buhay o mga makasaysayang tao.

Mayroon pa ngang ilang halimbawa ng ganitong panlilinlang sa Bibliya mismo. Ang pinakatanyag ay ang kwento ni Haring Saul, na bumisita sa isang babae ng Endor. Nakita niya ang anyo ni Samuel na lumitaw mula sa libingan at nagsalita sa kanya at hinulaan ang kanyang kapalaran. Ang kwento’y nagsimula sa 1 Samuel 28:7. “Nang magkagayo'y sinabi ni Saul sa kaniyang mga lingkod, Ihanap ninyo ako ng isang babae na nakikipagsanggunian sa masamang espiritu, upang ako'y pumaroon sa kaniya, at magusisa sa kaniya. At sinabi ng kaniyang mga lingkod sa kaniya. Narito, may isang babae na nakikipagsanggunian sa masamang espiritu sa Endor.”

4. Ano ang masamang espiritu?

Ang mga mismong salita ni Saul at kanyang mga alagad ay inilabas na nalaman nila na hindi si Samuel ang tunay na lumitaw. Hindi nila inasahan ang tunay na Samuel, kundi isang masamang espiritu. Ano ang isang masamang espiritu? Sinasalaysay ni Mateo sa atin nang direkta, na ang mga ganoong espiritu ay mga demonyo. “Kinagabihan ay dinala nila sa kanya ang maraming taong sinasaniban ng mga demonyo. Sa pamamagitan ng salita ay pinalayas niya ang mga espiritu at pinagaling ang lahat ng mga maysakit...” Mateo 8:16.

Subalit na kahit ang mga ganoong espiritu ay mga espiritu ng patay, na hindi naman, ang Bibliya ay lubos na ipinagbabawal ang anumang komunikasyon sa kanila.

Huwag ninyong babalikan ang mga inaalihan ng masasamang espiritu ni ang mga mangkukulam: huwag ninyong hanapin na magpakahawa sa kanila: ako si Yahuwah ninyong Elohim. (Levitico 19:31)

At ang taong magbalik sa inaalihan ng masamang espiritu at sa mga mangkukulam, upang manalig sa mga yaon ay itititig ko ang aking mukha laban sa taong yaon, at ihihiwalay ko siya sa kaniyang bayan. (Levitico 20:6)

Huwag makakasumpong sa iyo ng sinumang nagpaparaan sa apoy ng kaniyang anak na lalake o babae, o nanghuhula o nagmamasid ng mga pamahiin o enkantador, o manggagaway, o enkantador ng mga ahas, o nakikipagsanggunian sa mga masamang espiritu, o mahiko, o sumasangguni sa mga patay. (Deuteronomio 18:10-11)

At kaniyang pinaraan ang kaniyang anak sa apoy, at nagpamahiin, at nagsanay ng panghuhula, at nakipagsanggunian sa masamang espiritu, at sa mga mahiko: siya'y gumawa ng maraming kasamaan sa paningin ni Yahuwah, upang mungkahiin niya siya sa galit. (2 Mga Hari 21:6)

Bukod dito'y sila na nakikipagsanggunian sa masamang espiritu, at ang mga manghuhula, at ang mga terap, at ang mga diosdiosan, at ang lahat na karumaldumal na natanawan sa lupain ng Juda, at sa Jerusalem, ay pinagaalis ni Josias, upang kaniyang matupad ang mga salita ng kautusan na nasusulat sa aklat na nasumpungan ni Hilcias na saserdote sa bahay ni Yahuwah. (2 Mga Hari 23:24)

At pagka kanilang sasabihin sa inyo, Hanapin ninyo silang nakikipagsanggunian sa masamang espiritu at mga manghuhula, na nagsisihuni at nagsisibulong; hindi ba marapat na sanggunian ng bayan ang kanilang Eloah? dahil baga sa mga buhay ay sasangguni sila sa mga patay? (Isaias 8:19)

At ang diwa ng Egipto ay mauupos sa gitna niyaon; at aking sisirain ang payo niyaon: at sasangguni sila sa mga diosdiosan, at sa mga enkantador, at sa mga nakikipagsanggunian sa masamang espiritu, at sa mga manghuhula. (Isaias 19:3)

Pagkatapos, nakita kong lumalabas mula sa bibig ng dragon, mula sa bibig ng halimaw, at mula sa bibig ng huwad na propeta ang tatlong maruruming espiritu na parang mga palaka. Sapagkat ang mga ito'y mga espiritu ng demonyo na gumagawa ng mga tanda. Pumupunta sila sa mga hari ng buong sanlibutan upang tipunin sila para sa digmaan sa dakilang araw ni Yahuwah na Makapangyarihan sa lahat. (Pahayag 16:13-14)

Lahat ng mga babalang ito ay sapat na para ingatan ang mga tao mula sa pagkonsulta sa mga patay. Ang ganitong mga tangka ay nagreresulta ng alinman sa wala, o nagbubukas ng daan para sa mga masasamang espiritu na dumating at mang-akit at manlinlang.

Ang paniniwala na ang kaluluwa ay isang imortal, hindi materyal, may malay na entidad ay ang kasinungalingan na nagbubukas ng pintuan sa mga panlilinlang ni Satanas. Si Satanas ay gumagawa ng ganoong panlilinlang sa lahat ng mga tanyag na tradisyong pangrelihiyon. Mga Muslim, mga Kristyano, mga Hudyo at mga pagano ay naniniwala lahat sa unang panlilinlang. Sila ay madaling talaban sa panlilinlang. Ang demonyo na nagpapanggap na pinagpalang birheng Maria ay madalas nakikita bilang maruming demonyo na nagpapaunlad sa kanilang layunin ng panlilinlang. Ang pinakamalaking gawa ng espiritwalismo ni Satanas ay ang pagbabalatkayo bilang si Yahushua mismo. Hindi natin dapat tanggapin ang mga angkin ng muling pagkabuhay at mga himala. Mayroong isang malinaw na pagsubok upang ipakita kung ang isang anyo ay tunay o hindi: iyong mga nagpapahayag ng mga kautusan ni Yahuwah, ang sampung utos, ay totoo. Iyong mga tinanggihan ang isa o marami pa sa sampung utos ay huwad.

Ang layunin ng paggaya ng mga patay sa parte ng mga demonyo ay para manguna sa sangkatauhan sa pagsuway. Iyong mga naniniwala sa imortal na kaluluwa ay hahantong sa pagkawasak dahil sa mga panlilinlang ni Satanas.

5. Ang pinagmulan ng buhay

Tanging si Yahuwah lamang ang may imortalidad ayon sa Banal na Kasulatan. Ngunit Siya ang nagtubos ng sangkatauhan mula sa kamatayan na pumasok sa sanlibutan sa pamamagitan ng paniniwala sa unang panlilinlang. Ang walang hanggang buhay ay makukuha sa pamamagitan ni Yahushua.

Ang sumasampalataya sa Anak ay may buhay na walang hanggan; subalit ang sumusuway sa Anak ay hindi makalalasap ng buhay. Sa halip, ang poot ni Yahuwah ang mananatili sa kanya. (Juan 3:36)

Huwag kayong magpagod para sa pagkaing nabubulok, kundi para sa pagkaing nananatili tungo sa buhay na walang hanggan, na siyang ibibigay sa inyo ng Anak ng Tao, sapagkat siya ang tinatakan ni Yahuwah Ama. (Juan 6:27)

Subalit ang mga ito ay isinulat upang kayo ay sumampalataya na si Kristo Yahushua, ang Anak ni Yahuwah, at sa inyong pagsampalataya, kayo ay magkaroon ng buhay sa pamamagitan ng kanyang pangalan. (Juan 20:31)

Namatay na akong kasama ni Kristo sa krus. Hindi na ako ang nabubuhay ngayon kundi si Kristo na ang nabubuhay sa akin. At ang buhay ko ngayo'y sa pamamagitan na ng pananampalataya sa Anak ni Yahuwah na nagmahal sa akin at naghandog ng kanyang buhay para sa akin. (Galacia 2:20)

Ang sinumang kinaroroonan ng Anak ay may buhay; ang sinumang hindi kinaroroonan ng Anak ni Yahuwah ay walang buhay. (1 Juan 5:12)

Isinulat ko ang mga ito sa inyo na sumasampalataya sa pangalan ng Anak ni Yahuwah, upang malaman ninyo na kayo'y may buhay na walang hanggan. (1 Juan 5:13)

At alam na nating naparito ang Anak ni Yahuwah at binigyan tayo ng pagkaunawa upang makilala natin siya na totoo; at tayo ay nasa kanya na totoo. Samakatuwid, sa kanyang Anak na si Kristo Yahushua. Si Yahuwah ang tunay na Eloah at ang buhay na walang hanggan. (1 Juan 5:20)

Habang buhay na walang hanggan ang ibinigay sa mga may pananalig kay Yahushua, patuloy pa rin nating nakikita ang mga taong iyon na namamatay. Maliban kung mabuhay upang makita ang paglitaw ni Kristo sa kanyang muling pagdating, tayo rin ay mamamatay. Kaya paano naman ang mga may pananalig kay Kristo na pumasok sa walang hanggang buhay sa kasanayan at sa katunayan?

6. Ang Muling Pagkabuhay

Ang kamatayan ay nagreresulta sa pagkawala ng kaluluwang may buhay. Anumang matitira ay ang alabok ng lupa na hiniwalay mula sa hininga ng buhay. Walang pagkamalay o alaala. Ngunit hindi ito ang katapusan ng mga bagay-bagay.

Sumasampalataya tayong si Yahushua ay namatay at muling nabuhay, kaya naniniwala rin tayong bubuhayin ni Yahuwah na kasama ni Yahushua ang lahat ng namatay na nananalig sa kanya. Ito ang sinasabi namin sa inyo na aral ng Panginoon: tayong mga buháy pa at nananatili sa pagdating ng Panginoon ay hindi mauunang makipagtagpo sa Panginoon kaysa mga namayapa. Kasabay ng malakas na utos at ng tinig ng arkanghel at ng tunog ng trumpeta ni Yahuwah, babalik ang Panginoon mula sa langit. Bubuhayin muna ang mga namatay na nananalig kay Kristo. Pagkatapos nito, tayo na nanatiling buháy ay titipunin sa ulap at isasama sa mga binuhay upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid. Pagkatapos noon ay makakapiling na natin ang Panginoon magpakailanman. (1 Tesalonica 4:14-17)

Mula sa siping ito, mauunawaan natin na iyong mga may pananalig kay Kristo, kapag sila’y namatay, muli silang bubuhayin sa kanyang muling pagdating. Sila’y muling bubuhayin sa walang hanggang buhay. Sa panahong ito, tangi lamang ang mga binigyan ng walang hanggang buhay sa pamamagitan ng mga bunga ng muling pagkabuhay ang darating sa buhay.

Matapos ang isang libong taon, ang mga masasama ay muling bubuhayin upang harapin ang kaparusahan para sa kanilang kasamaan, iyon ay ang walang hanggang kamatayan. Ito ay inilarawan sa Pahayag 20:11-15.

At nakita ko ang isang malaking puting trono at ang nakaupo roon; mula sa kanyang harapan ay tumakas ang lupa at ang langit, at wala nang matagpuang lugar para sa kanila. At nakita ko ang mga patay, mga dakila at mga hamak, na nakatayo sa harap ng trono, at binuksan ang mga aklat. Isa pang aklat ang binuksan, ang aklat ng buhay. Hinatulan ang mga patay ayon sa kanilang mga gawa, batay sa nakasulat sa mga balumbon. Ibinigay ng dagat ang mga patay na nasa kanya, ibinigay rin ng Kamatayan at ng Hades ang mga patay na nasa kanila, at silang lahat ay hinatulan ayon sa kanilang mga gawa. At ang Kamatayan at ang Hades ay itinapon sa lawa ng apoy. Ito ang ikalawang kamatayan, ang lawa ng apoy. At ang sinuman na ang pangalan ay hindi nakasulat sa balumbon ng buhay ay itinapon sa lawa ng apoy. (Pahayag 20:11-15)

7. Pagbubuod


Nauugnay na Video: