Pagtanggi Sa Banal Na Liwanag Ng Simbahang SDA: Isang Umuulit Na Palatandaan Na Tumatak Sa Tadhana Nito. [Parte 2 Ng 3]

Ang kasaysayan ng simbahan ay nagpapakita ng isang umuulit, lantarang pagtanggi ng banal na liwanag sa panahon ng maagang pag-unlad nito, na nagdulot sa pagtigil nito sa pagtanggap ng bagong liwanag.

Ang paniwala na ang pagtanggi sa banal na liwanag ng Seventh-day Adventist Church ay naging isang paulit-ulit na palatandaan na “nagselyo sa tadhana nito” ay isang mahalagang punto ng teolohikal at makasaysayang paglalarawan. Ang konseptong ito ay nagpapahiwatig na ang Seventh-day Adventist Church, sa iba’t ibang sugpungan sa kasaysayang ito ay alinman sa bigo na ganap na makilala o tanggapin ang tiyak na mga banal na rebelasyon o mga patotoo na ipinakita rito, na maaaring may isang pangmatagalang epekto sa paglago, doktrinal na kalinawan, at mas malawak na impluwensya nito sa buong mundo.

Upang lakbayin ang makasaysayang realidad na ito, mahalaga na bungkalin ang dalawang susing kaganapan kung kailan ang simbahan ay masamang tinanggihan ang liwanag ni Yahuwah sa layunin ng pagtanggap ng Kristyanismo at pangunahing ‘agham.’ Ang dalawang pagtanggi na ito ay nauukol sa konsepto ng patag na Daigdig [i-click rito upang basahin ang artikulong ito] at Lunar Sabbath. Ang artikulong ito ay nakatuon sa pagtanggi sa liwanag ng Lunar Sabbath na naganap nang maaga sa ika-20 siglo.

Makasaysayang Karanasan:

Ang petsa ng Oktubre 22, 1844, kasama ang Dakilang Kabiguan, ay lumikha ng isang teolohikal na krisis para sa mga maagang Adventists. Gayunman, ito rin ay humantong sa isang mas malalim na pag-aaral ng biblikal na propesiya at pagpapanatili ng oras. Ang suliranin ng Lunar Sabbath ay lumitaw sapagkat ang ilang Adventists ay hinangad na makipagkasundo sa Sabbath nang may lunar na pag-ikot, medyo dahil sa mga katanungang itinaas ng mga kaganapan ng 1844. Gayunman, ang Seventh-day Adventist Church ay tinanggihan ang teorya ng Lunar Sabbath pabor sa ‘tradisyonal na paniniwala’ nito sa isang nakapirmi, patuloy na sanlingguhang Sabbath, mula sa sanlinggo ng paglikha at ikaapat na utos.

Ang Suliranin Ng Lunar Sabbath:

Ang teorya ng Lunar Sabbath ay lumitaw bilang isang tugon sa petsa ng Oktubre 22, 1844 at ang pagkakaunawa ng pagtalima sa Sabbath sa loob ng Adventist na komunidad. Ilan sa mga kasapi ng kilusan ay nagsimulang magtanong kung ang Sabbath ay lehitimo na isang nakapirmi, patuloy na pitong araw na sanlinggo o kung ito ay nakadugtong sa lunar na pag-ikot, kung saan ang isang bagong buwan ay nagsasaad ng pagsisimula ng isang bagong buwan. Ang mga tagapagtaguyod ng teorya ng Lunar Sabbath ay nagtalo na ang Sabbath ay sinadya na tumapat sa ikapitong araw matapos ang araw ng bagong buwan ng bawat lunar na pag-ikot, nagpapahiwatig na ito’y magbabago sa bawat buwan at ang Sabbath ay unang naugnay sa mga yugto ng buwan sa halip na patuloy na sanlingguhang pag-ikot.

Ang pamumuno ng simbahan ay natagpuan na mapaghamon na tanggapin ang paglilipat ng araw ng Sabbath sa bawat buwan sa kalendaryong Gregorian. May mga alalahanin na ang pagyakap sa ganoong pagbabago, kahit na itaguyod ng mga biblikal na teksto, ay magpapakabagabag sa kongregasyon at potensyal na magdudulot ng pagkakahati sa mga kasapi: iyong mga nais mapanatili ang tradisyonal na nakapirming Sabbath batay sa patuloy na sanlingguhang pag-ikot at iyong mga layon na tumalima sa biblikal na Sabbath ano pa man ang mga pagkagambala na ang ganoong pagsunod ay maaaring isama.

Ang Mga Files Ni Grace Amadon At Ang Kanilang Kontribusyon Sa Pagsasaliksik Sa Lunar Sabbath:

Ang mga files ni Grace Amadon ay naglalaman ng kanyang pagsasaliksik, mga sulat, mga artikulo, at iba pang materyales na naugnay sa kalendaryong lunar at ang koneksyon nito sa biblikal na Sabbath. Ang mga files na ito ay dokumentado ang kanyang mga natuklasan, mga konklusyon, at mga argumento tungkol sa lunar na pag-ikot at ang kaugnayan nito sa biblikal na Sabbath. Ilan sa mga mahahalagang punto mula sa mga files ni Grace Amadon ay:

–Argumento Sa Lunar Sabbath: Nagtalo si Amadon na ang biblikal na Sabbath ay hindi batay sa isang sanlingguhang pag-ikot, na tradisyonal na siniyasat ng karamihan sa mga Kristyano at Seventh-day Adventists, kundi sa halip ay tinukoy ng mga yugto ng buwan. Ayon kay Amadon, ang Sabbath ay naganap sa ikapitong araw ng lunar na pag-ikot, nangangahulugan na ito’y magbabago sa bawat buwan batay sa pagsasaoras ng bagong buwan.

–Sistema Ng Kalendaryo: Ang pagsasaliksik ni Amadon ay sinuri rin ang paggamit ng mga kalendaryong lunar sa sinaunang panahon at ang makasaysayang ebidensya ay nagpapahiwatig na ang Sabbath ay maaaring unang tinalima na may koneksyon sa lunar na pag-ikot. Nilakbay niya ang iba’t ibang sistema ng kalendaryo, kabilang ang kalendaryong lunar na ginamit sa sinaunang Israel at ang potensyal na biblikal na batayan para sa isang kalendaryong luni-solar.

–Kritisismo Ng Patuloy Na Sanlingguhang Pag-Ikot: Isa sa mga pangunahing kritisismo sa mga files ni Amadon ay ang paniniwala na ang patuloy na sanlingguhang pag-ikot—itinaguyod ng Simbahang SDA—ay isang hindi tumpak na pagpapaliwanag kung paano ang Sabbath ay tinalima sa Bibliya. Ayon kay Amadon at iba pang tagapagtaguyod ng Lunar Sabbath, ang nakapirming sanlingguhang pag-ikot na ipinakilala ng kalendaryong Gregorian ay hindi humahanay sa sistema ng biblikal na kalendaryo at wala sa pagkakatugma sa kung paano ang Sabbath ay orihinal na nilayon upang siyasatin.

–Araw Ng Bagong Buwan: Ang pag-aaral ay kinilala ang Bagong Buwan bilang isang mahalagang kaganapan sa sinaunang kalendaryong Hebreo, natatangi mula sa Sabbath. Ang Bagong Buwan ay kinilala bilang unang araw ng buwan at ang araw na muling nagsisimula ng apat na sanlingguhang Sabbath sa loob ng bawat lunasyon.

Sa kabila ng mga hindi matatawarang tuklas na ipinakita sa pagsasaliksik ni Grace Amadon at ang kanilang mga pagpapahiwatig para sa koneksyon sa pagitan ng biblikal na Sabbath at ang lunar na pag-ikot, ang Seventh-day Adventist Church ay piniling tanggihan ang Lunar Sabbath. Ang pasya na ito ay nagresulta sa isang kabiguan na yakapin ang banal na patotoo at biblikal na katumpakan upang mapanatili ang umiiral na estado ng tradisyonal na pagtalima sa sanlingguhang Sabbath. Ang pamumuno ay hindi maaaring tanggapin ang ideya ng pag-aamin sa parehong mga kasapi at mga katunggali sa Sabbath na sila’y sa panimula ay nagkakamali tungkol sa ganoong mahalagang pagtuturo ng simbahan. Sila’y pumili para sa isang mas madaling landas palabas ng suliraning ito. Ang simbahan ay nananatili sa umiiral na estado sa halip na pagyakap sa mga bagong sinag ng liwanag.

Dahil dito, ang Seventh-day Adventist Church ay pinanindigan ang patuloy na sanlingguhang pag-ikot upang panatilihin ang tradisyonal na Sabbath nito sa araw ng Sabado, pangunahing umaasa sa mga isinulat ni Ellen White na nagtataguyod para sa hindi maantalang sanlingguhang pag-ikot. Hindi nila pinapansin ang mga tuklas na ipinakita sa mga dokumento ni Grace Amadon upang mapanatili ang pagkakaisa at tradisyon ng simbahan. Sa pagtanggi sa banal na liwanag sa ganitong paraan, ang Seventh-day Adventist Church ay, muli para sa sarili nitong nakamamatay na kapinsalaan, piniling pasayahin ang tao sa halip na si Yahuwah Ama; inuna ang kaluwagan sa prinsipyo.

Pagwawakas:

Kami’y nakumbinsi na si Yahuwah Ama ay itinigil na ang pagbubuhos ng anumang bagong liwanag sa Seventh-day Adventist Church. Matapos matibay na tinanggihan ang modelo ng biblikal na paglikha ni Yahuwah noong huling ika-19 na siglo at pinalitan ng pinukaw ni Satanas na modelo ng globo, kasama ang pagtanggi sa biblikal na Sabbath at kalendaryong luni-solar para sa pagtukoy sa Sabbath, ang simbahan ay pinagtibay ang doktrina ng Trinidad noong maagang 1980s upang maging isang ganap na pangunahing denominasyon. Sa pagtalikod nito sa isang Diyos, si Yahuwah Ama, at pinalitan Siya ng isang paganong tatlo sa isang diyos, ang Seventh-day Adventist Church ay napahamak sa walang hanggang tadhana nito. Mas malala pa, sa pagtanggap sa doktrina ng Trinidad, sila, sa bisa nito, ay pinagtibay ang isang kristo na walang kakayahan ng pagbibigay ng walang hanggang buhay sa sinuman—isang Platonikong kristo, na produkto ng Griyegong mitolohiya at isang walang buhay gaya ng isang piraso ng bato. Ang mga malulungkot na realidad na ito na hinaharap ng mga matatapat na mananampalataya na nananatiling nakakulong sa loob ng bumagsak na simbahan na ito ay nag-iiwan ng pasya: mananatili ka ba at makikibahagi sa kaparusahan nito, o lalabas ka para sa iyong buhay?

Hinihimok ka namin na lumabas para sa iyong buhay!