 |
| Rembrand se “Apostel Paulus” met vergunning van die Nasionale Gallery van Kunste |
Yahushua het geweet dat wanneer Hy terugkeer na die Hemel, Satan die jong Christen Ekklesia sou wil vernietig. Deur bespotting, deur dwang, deur verraad, het Satan inderdaad probeer om dit wat Yahushua opgebou het, te vernietig.
In die voorsiening van die noodgeval, het Yahuwah: “Sommige gegee as apostels, ander as profete, ander as evangeliste, ander as herder en leraars, om die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk, tot opbouing van die liggaam van . . . Yahushua. ( Sien Efesïers 4:11, 12).
Die doel van hierdie groot gawe was “totdat ons almal kom tot die eenheid van die geloof en van die kennis van die Seun van . . .[Yah], tot `n volwasse man, . . . sodat ons nie meer kinders sou wees nie wat soos golwe geslinger en heen en weer gedryf word deur elke wind van lering, deur die bedrieëry van die mense, deur sluheid om listiglik tot dwaling te bring. (Efesiërs 4:13-14)
Een wind van leerstelling wat in sterkte toegeneem het is die oortuiging dat Paulus `n valse apostel was, ingebring deur die duiwel om die nuwe Christen geloof te verwoes. Paulus se waarskuwing in Handelinge is `n verwysing na hom, as `n bedrieer en afvallige:
“Want ek weet dit, dat na my vertrek wrede wolwe onder julle sal inkom en die kudde nie sal spaar nie.”(Hand 20: 29 O.V.)
Verskeie sinsnedes, af en toe `n volle teks, uit die geskrifte van Paulus word uit verband geneem en gebruik om die bewering te ondersteun dat hy `n valse profeet was, ingebring deur die duiwel om verwoesting te veroorsaak in die “byeenkomste” van gelowiges.
Hierdie sinsnedes, veral uit die Eerste en Tweede boeke van Korinthiërs geneem, beskuldig Paulus van:
Hierdie verstrooide tekste en gedeeltelike sinsnedes word uit verband geneem en gebruik as “bewyse” dat Paulus self een van die verskeurende wolwe was, waarteen hy gewaarsku het. Om verse uit verband te neem moet altyd waarskuwings vlaggies in elkeen se gedagtes laat hys.
Sulke aansprake neem nie die verband van die omliggende verse in ag nie; hulle oorweeg nie die omgewing waarin Paulus groot gemaak is nóg die kultuur aan wie hy geskryf het nie.
Die skryfstyl van Paulus se geskrifte is in harmonie met die literêre styl van die eerste eeu A.D. Hy het `n “punt-en-teen-punt” styl van redenering gebruik wat algemeen was onder die Israelitiese geleerdes van sy tyd.
Verwerping van die geskrifte van Paulus eindig nie tipies met die uitsluiting van sy sendbriewe uit die Bybel nie, wat 14 van die 27 boeke tel van die Nuwe Testament. Beginselvastheid vereis dat as Paulus `n valse apostel is wie se boeke uit die Bybel verwyder moet word, dan moet die twee boeke geskryf deur sy medegenoot, Lukas, ook verwerp word omdat Lukas vir Paulus sonder weerga ondersteun, as `n apostel wat be-opdrag is vir die evangelie werk van Yahushua.
Maar dit eindig nie daar nie. As Paulus `n bedrieër is wie se geskrifte verwerp moet word, dan moet die magtiging van die ander apostels ook bevraagteken word, want die leidende apostels, Petrus, Jakobus en Johannes, het Paulus se apostelskap aanvaar:
“...en toe hulle merk die genade wat aan my gegee is, het Jakobus en Céfas en Johannes, wat as pilare geag is, aan my en Barnabas die regterhand van gemeenskap gegee, sodat ons na die heidene en hulle na die besnedenes kon gaan.” (Galasiërs 2:9)
Die Jakobus wie die “regterhand van gemeenskap” na Paulus uitgesteek het, was nie Jakobus, die broer van Johannes nie, omdat hy alreeds teen daardie tyd gemartel was. Hierdie Jakobus was die hoogsgerespekteerde half-broer van Yahushua en skrywer van die Nuwe Testamentiese boek van Jakobus.
As Paulus `n valse leermeester was, dan moet die betroubaarheid van diegene wie die regterhand van gemeenskap aan hom gegee het, ook bevraagteken word. Die resultaat is dat ag ander boeke van die oorblywende 11 boeke van die Nuwe Testament dan eenkant geskuif moet word. Hulle is:
Die enigste boeke wat oorbly in die Nuwe Testament sal dan wees Mattheüs, Markus en Judas. Selfs hulle is nie onaantasbaar nie.
Die evangelies van Matthéüs en Markus ondersteun Petrus en Johannes as mense wie deur Yahuwah beopdrag was. Maar as Petrus en Johannes onbetroubaar is vir aanvaarding dat Paulus een van hulle is, dan is die oordeel van Matthéüs en Markus twyfelagtig vir die aanvaarding van Petrus en Johannes. Die enigste boek wat oorbly in die Nuwe Testament is die enkel-hoofstuk boek van Judas.
Die werklike gevaar in die verwerping van Paulus se geskrifte, is aanvanklik te vinde in die motivering wat sulke aantuigings teen hierdie mees produktiewe skrywer van die Nuwe Testament maak.
Die hele Hebreeuse bedeling het die verlossingsplan as `n tipe van simboliek geopenbaar. Dit was hoekom, toe Yahushua Sy missie wou verduidelik die aand na Sy opstanding, “En Hy het begin van Moses en al die Profete af en vir hulle uitgelê in al die Skrifte die dinge wat op Hom betrekking het.”(Lukas 24: 27)
Paulus was groot gemaak en opgevoed as `n Fariseër. Hy was `n lid van die Sanhedrin. Israelitiese tradisie vereis dat enige voornemende lid van die Sanhedrin die Torah, die vyf boeke van Moses, heeltemal gememoriseer het teen die ouderdom van 12.
Paulus se opvoeding as `n Fariseer het hom wel bekend gemaak met die Wet, ook watter gedeelte die tradisies van mense was. Dit het hom `n uiters bekwame leermeester van die evangelie gemaak, met `n regverdige verdeling van die woord tussen Waarheid en Tradisie.
Paulus se veroordeling van die rite van besnydenis het sommiges gelei om sy geskrifte as `n Wetsoortreder, te verwerp. Niks kan verder van die waarheid af wees nie. Paulus het die goddelike Wet onderhou: “Dus is die wet heilig en die gebod is heilig en regverdig en goed.”(Rom 7:12)
Besnydenis is een van die insettinge. Paulus het nie geargumenteer teen besnyding as `n insetting nie. Hy het eenvoudig verduidelik dat dit een of ander manier nie een se redding sal verdien nie.
Die hele stukrag van Paulus se bediening was geregtigheid deur geloof. Duidelike insig dat redding deur genade alleen is, deur geloof, Paulus se geskrifte moet in die konteks van sy stryd teen die kettery van redding deur werke verstaan word.
Alle valse godsdienste is op een of ander wyse op redding deur werke gebaseer. Ook die Israelitiese godsdienste het ontaard in `n sisteem van redding deur werke onder die tradisies van die ouderlinge wie herhaaldelik deur Yahushua tereggewys was.
Joodse gelowiges, wat uit die heidendom gekom
het, was maklik terug gelok in die redding deur werke wat deur “Judaïsme” geleer
was. Die Joodsgesindes beweer om in Yahushua te glo as die Messias, maar hulle
invloed was om terug te keer na die tradisies van mense as die middel tot
redding.
Hulle verwerp redding as `n gratis geskenk, gegee wanneer een verkies om geloof in die Redder te hê.
Paulus se wekroep tot die Joodse gelowiges weergalm vandag in die ore van soekers na waarheid:
“Want uit genade is julle gered deur die geloof, en dit nie uit julleself nie: dit is die gawe van . . . [Yahuwah]; nie uit die werke nie, sodat niemand mag roem nie.” (Efesiërs 2: 8, 9)
Aanneming van die tradisies van die Jode bring nie redding nie. Die dra van tossels en hoof bedekking beveel nie een by Yahuwah aan nie. Die gebruik van Hebreeuse woorde wat niemand verstaan nie, maak een nie `n beter Wet-houer nie.
Redding deur werke is baie aanloklik vir die afvallige menslike karakter. Aanneming van Joodse tradisies, kleding of woorde kan een maklik beter laat voel as diegene wie nie dieselfde tradisies aangeneem het nie.
Of die leef-styl keuses gevind word in Skrifte of maar net Joodse tradisie is, die punt is dat redding deur werke mag die ego streel maar sal nooit iemand redding bied nie.
Wet-houers sal versigtig wees in dieët en kleding. Maar om dit te gebruik as `n maatstaf om andere se meriete te oordeel, vernietig die wesenlikheid van die Wet wat Liefde is.
Die Fariseërs het die moets en moenies van die Wet streng onderhou, maar het liefde, vriendelikheid, geregtigheid en genade verwaarloos. Yahushua het aan hulle gese:
“Wee julle, skrifgeleerdes en Fariseërs, geveinsdes, want julle gee
tiendes van kruisement en anys en koljander, en die swaarste van
die wet laat julle na: die reg en die barmhartigheid en die trou.
Hierdie dinge behoort julle te doen sonder om die ander na te laat.” (Matthéüs 23:23)
Redding deur werke sal nooit iemand red nie.
“En dat niemand deur die wet by [Yahuwah] geregverdig word nie, is duidelik; want die regverdige sal uit die geloof lewe.” (Galasiërs 3: 11)
Satan weet dat niemand ooit gered gaan word deur werke nie. Hy het mense gelei om Paulus se geskrifte verkeerd te verstaan en die duidelikste leringe in die Skrifte aangaande die lewensbelangrike leerstelling: die geregtigheid waarop ons hoop, te verwerp.
Hierin lê die ware geheim agter die verwerping van Paulus. Paulus se duidelike insig van die Wet teen Tradisie het hom gelei om die wet te verwerp as die middel om verdienste tot redding.
Paulus het geleer dat die Wet onderhou moet word. Hoe ookal, het hy verstaan dat dit net onderhou kan word deur geloof in Yahuwah.
Die enigste hoop wat enige een het is om op te hou om een se weg na die Hemel wil oop te werk. Aanvaar dat al die “werke van die wet” wat jy al gedoen het jou nie kan red nie.
“en al ons geregtighede soos `n besoedelde kleed.”(Jesaja 64: 6)
Geregtigheid deur geloof beteken Yahushua leef Sy lewe in jou. Jou wil is gebring in perfekte harmonie met Hom. Dan en alleenlik dan is die goddelike Wet volmaak onderhou.
Paulus, `n apostel, goddelik be-opdrag deur die Hemel om die evangelie na die Heidene te neem, het `n boodskap vir almal vandag wie gered wil wees:
Ek is met . . .[Yahushua] gekruisig, en ek leef nie meer nie, maar [Yahushua] leef in my. En wat ek nou in die vlees lewe, leef ek deur die geloof in die Seun van [Yah] wat my liefgehad het en Homself vir my oorgegee het. (Galasiërs 2: 20)
Moenie jou laat beheer deur die vele winde van veranderinge nie. Wees gewortel en gegrondves in die Skrifte.
Aanvaar die geregtigheid van Yahushua deur geloof. Selfs jy kan die vreugde van redding ondervind deur geloof in die meriete van die Heiland.
