“24Pitong pung sanglinggo ang ipinasiya sa iyong mga tao at sa iyong banal na bayan, upang tapusin ang pagsalangsang, at upang wakasan ang pagkakasala, at upang linisin sa kasamaan, at upang dalhan ng walang hanggang katuwiran, at upang tatakan ang pangitain at ang panghuhula, at upang pahiran ang kabanalbanalan. 25Iyo ngang talastasin at bulayin, na mula sa paglabas ng utos na isauli at itayo ang Jerusalem sa pinahiran na prinsipe, magiging pitong sanglinggo, at anim na pu’t dalawang sanglinggo: ito’y matatayo uli, na may lansangan at kuta, sa makatuwid baga’y sa mga panahong mabagabag. 26At pagkatapos ng anim na pu’t dalawang sanglinggo, mahihiwalay ang pinahiran, at mawawalaan ng anoman: at gigibain ang bayan at ang santuario ng mga tao ng prinsipeng darating; at ang wakas niyaon ay sa pamamagitan ng baha, at hanggang sa wakas ay magkakaroon ng digma; mga pagkasira ay ipinasiya na. 27At pagtitibayin niya ang tipan sa marami sa isang sanglinggo: at sa kalahati ng sanglinggo ay kaniyang ipatitigil ang hain at ang alay; at sa pakpak ng mga kasuklamsuklam ay paroroon ang isang maninira; at hanggang sa wakas, at pagkapasiya ay mabubuhos ang poot sa maninira.” (Daniel 9:24-27, ADB)
Ang propesiya ng “70 Sanlinggo” ni Daniel ay natupad sa unang siglo. Nakalulungkot, gayunman, marami ngayon ay bigong makilala ang kahanga-hangang patotoo at iginigiit na ang panghuling sanlinggo ng propesiya ni Daniel ay hindi pa natupad. Narito ang 5 patotoo na ang ika-70 sanlinggo ni Daniel ay natupad na.
Lubusang wala sa teksto na nagpapahiwatig na ang “70 sanlinggo” ay ihihiwalay.
|
1. Matuwid na pagbibilang: Lubusang wala sa teksto na nagpapahiwatig na ang “70 sanlinggo” ay ihihiwalay. Ang anghel, si Gabriel, wala saanman ay nagparamdam sa isang 2000 taong pagitan sa ika-69 na sanlinggo at ika-70 sanlinggo. Iginigiit sa ganoong agwat ay nagdadagdag sa Kasulatan at pinapawalang-sala ang mismong punto ng propesiya. Ibinigay ni Gabriel kay Daniel ang isang malinaw na linya ng panahon ng mga kaganapan na humahantong sa pagdating ng Mesias at ang kasunod na pagkawasak ng makalupang Jerusalem. Ito ay tugon sa panaghoy ni Daniel sa mga kasalanan ng kanyang bayan at ang kasalukuyang estado ng siyudad (Daniel 9:1-19). Si Gabriel, habang itinala ang sukdulang kapalaran ng mapaghimagsik na makalupang Jerusalem, ay binigyan ng pag-asa si Daniel; ang anghel ay ipinunto si Daniel sa pagdating ng ipinangakong Mesias – ang pag-asa ng Israel.
Sinabi ng Daniel 9:25 sa atin “na mula sa paglabas ng utos na isauli at itayo ang Jerusalem sa pinahiran na prinsipe, magiging pitong sanglinggo, at anim na pu’t dalawang sanglinggo.” Kaya isang kabuuan ng 69 propetikong sanlinggo ay para iunat mula sa kautusan na ipanumbalik ang Jerusalem hanggang sa pagdating ng Mesias. Ito ay katumbas sa 483 literal na taon (69 propetikong sanlinggo = 483 propetikong araw = 483 literal na taon1). Ang kautusan na muling itayo ang Jerusalem ay ibinigay ni Artaxerxes noong 457 BC2, na inilalagay ang pagdating ng Mesias noong 27 AD. Ito ay agad nakilala ng karamihan sa mga mag-aaral ng Bibliya, sapagkat pangkalahatang tinanggap na si Yahushua ay pinahiran ng Banal na Espiritu sa kanyang bautismo noong 27 AD.3
Ito’y mula sa pasulong na punto, gayunman, mayroong mga pagkalito. Ang mga futurista ay ipinalagay na ang mga nalalabing kaganapan ng propesiya ay patuloy na naghihintay ng katuparan. Ang kamalian ng pahiwatig na ito ay nailarawan sa ibaba. Lahat ng mga pangyayari na nahulaan ay naganap sa ika-70 sanlinggo ay naganap na:
Iyong mga iginigiit sa paghihiwalay ng ika-70 sanlinggo mula sa nalalabi ng propesiya ay hindi sinasadyang tinatanggihan ang pagpako sa krus ng ating panginoon, si Kristo Yahushua.
|
2. Pagpako sa Krus ng Mesias: Ang berso 26 ay nahulaan na ang Mesias ay “mahihiwalay ang pinahiran, at mawawalaan ng anoman.4” Nahiwalay si Yahushua (ipinako sa krus) noong Tagsibol ng 31 AD, tatlo’t kalahating taon matapos ang kanyang bautismo (27 AD) – sa kalagitnaan ng ika-70 propetikong sanlinggo. (Ang pagsasalin ni Brenton ng Septuagint ay ibinigay ang pariralang ito bilang, “ang pinahiran ay mawawasak.” Daniel 9:26) Ito ay isang lubos na maselang problema para sa mga futurista dahil inilagay nila ang huling sanlinggo ng propesiya ni Daniel sa hinaharap. Kung ang huling sanlinggo ng propesiya ni Daniel ay nananatili sa hinaharap, ang Mesias ay hindi pa “mahihiwalay” para sa ating mga kasalanan. Kahit na ang isa ay palatutol tungkol sa mga tiyakang taon ng bautismo at pagpako sa krus ni Yahushua, ang problema ay nananatiling hindi malulutas para sa matapat na mag-aaral ng Bibliya. Ang 69 na propetikong sanlinggo ay dinala tayo sa panahon ng pagpahid kay Yahushua (bautismo); iyon ang kaso, ang “paghiwalay” sa kanya ay naganap sa kalagitnaan ng ika-70 propetikong sanlinggo. Iyong mga iginigiit sa paghihiwalay ng ika-70 sanlinggo mula sa nalalabi ng propesiya ay hindi sinasadyang tinatanggihan ang pagpako sa krus ng ating panginoon, si Kristo Yahushua.
Upang igiit na ang ika-70 sanlinggo ni Daniel na hindi pa natutupad ay para hindi pagtibayin ang dakilang propetikong hatol sa makalupang Jerusalem – isang hatol na binalaan ni Yahushua sa kanyang buong makalupang paglilingkod.
|
3. Pagkawasak ng Santuwaryo: Sa berso 26, sinabi sa atin na “gigibain ang bayan at ang santuario ng mga tao ng prinsipeng darating.” Bilang panghuling kumpirmasyon ng Langit na ang 70 propetikong sanlinggo para sa bansang Hudyo at makalupang Jerusalem ay natupad, ang siyudad at ang templo ay nawasak noong 70 AD. Ito ay kasaysayan. Ang pagkawasak ng makalupang santuwaryo ay naganap sa tamang panahon, sa sakdal na pagkakasundo sa linya ng panahon ni Gabriel. Upang igiit na ang ika-70 sanlinggo ni Daniel na hindi pa natutupad ay para hindi pagtibayin ang dakilang propetikong hatol sa makalupang Jerusalem – isang hatol na binalaan ni Yahushua sa kanyang buong makalupang paglilingkod.
Tandaan: Ang “mga tao ng prinsipeng darating” sa berso 26 ay nagsasaad na ang Roma ay ang nagsagawa ng hatol ng Langit sa pagwasak ng makalupang siyudad at templo. “At ang wakas niyaon ay sa pamamagitan ng baha” ay nagbigay ng kahulugan sa tulin ng pagtama ng kahatulan. “At hanggang sa wakas ay magkakaroon ng digma; mga pagkasira ay ipinasiya na”: (1) nahulaan ang mabilis na pagkawasak ng Jerusalem, na natupad noong 70 AD; (2) nahulaan ang katunayan na mula sa panahon ng pagkawasak ng templo hanggang sa katapusan ng panahon, ang lupain na inokupahan ng sinaunang Israel ay hindi makikita ang kapayapaan at katatagan. Ito ay kinumpirma ngayon ng mga walang humpay na digmaan sa pagitan ng Israel at mga karatig-bansa nito. Ang pagkawasak na ito ay binanggit rin sa Daniel 9:27.
Lubusang walang banggit ng isang antikristo saanman sa teksto.
|
4. Pinagtitibay ang Bagong Tipan: Ang berso 27 ay sinabi sa atin na “pagtitibayin niya [Mesias] ang tipan sa marami sa isang sanglinggo.” Si Yahushua, ang Mesias, ay kinumpirma ang Bagong Tipan sa buong tatlo’t kalahating taong paglilingkod at sa huli’y tinatakan ng kanyang sariling dugo noong siya ay nagpapako sa krus sa kalagitnaan ng ika-70 propetikong sanlinggo. Kasunod ng kamatayan ni Yahushua, ang mga apostol ay nagpatuloy upang ipahayag ang Bagong Tipan sa loob ng tatlo’t kalahating taon pa. Ang imbitasyon upang tanggapin ang tipan ay inabot sa bansang Hudyo hanggang sa taglagas ng 34 AD, noong ang Sanhedrin ay pinatay si Esteban, ang unang Kristyanong martir (Mga Gawa 7). Agaran sumunod sa huling gawa ng rebelyon na ito, ang ebanghelyo ay tumungo sa mga Hentil. Kaya ang tipan ay kinumpirma sa tagal ng ika-70 propetikong sanlinggo. Muli, ito ay mayroong mga maseselang pahiwatig para sa mga nagtuturo na ang ika-70 sanlinggo ay nananatili sa hinaharap, dahil sila’y hindi sinasadyang tinatanggihan ang pagtatatag ni Kristo Yahushua ng Bagong Tipan. Hindi lamang ito, kundi sinasabi nila na ang “niya” sa berso 27 ay ang “antikristo” kung saan lubusang walang banggit ng isang antikristo saanman sa teksto. Ang “niya” sa berso 27 ay malinaw na isang sanggunian sa Mesias ng berso 26. Pinagbabawal ni Yahuwah na tinutukoy natin ang Kanyang Anak bilang antikristo!
Sa kamatayan ni Yahushua, “biglang napunit sa dalawa ang tabing ng templo, mula itaas hanggang sa ibaba” ni Yahuwah mismo – naghuhudyat ng wakas sa pag-aalay.
|
5. Ang Huling Alay: Binabasa sa berso 27, sinabi nito, “at sa kalahati ng [ika-70] sanglinggo ay kaniyang ipatitigil ang hain at ang alay.” Ipinako si Yahushua sa kalagitnaan ng ika-70 propetikong sanlinggo, nagdadala ng wakas sa pag-aalay at paghahandog. Ang ipinangakong Mesias ang gumawa nito, hindi ilang antikristo sa hinaharap na sisira na isang muling itinayong makalupang templo. Ang may-akda ng Hebreo ay tumungo sa mga dakilang kirot upang idiin ang walang hanggang kahalagahan ni Yahushua nang sukdulang alay para sa kasalanan. Ito ay si Yahushua, “ang kanyang sariling dugo, at dahil dito ay nakamit natin ang walang hangang katubusan.” (Hebreo 9:12) “At dahil sa pagsunod ni Kristo Yahushua sa kalooban ni Yahuwah, tayo’y ginawang banal dahil sa pag-aalay ng katawan ni Kristo Yahushua, pag-aalay na minsanan at ang bisa ay magpakailanman.” (Hebreo 10:10) Sa kamatayan ni Yahushua, “biglang napunit sa dalawa ang tabing ng templo, mula itaas hanggang sa ibaba” ni Yahuwah mismo – naghuhudyat ng wakas sa pag-aalay5. Upang ipalagay na ang propesiyang ito sa ilang panghinaharap na antikristo na papasok sa isang muling itinayong templo ay para pasamain ang walang hanggang kahalagahan ng nagtutubos na alay ni Yahushua at para gumawa ng karahasan sa teksto. Ang ganoong mga pagpapaliwanag ay itinatag sa sensasyonalismo at imahinasyon, hindi Biblikal na pagpapaliwanag.
Para sa isang mas malalim na pagsisiyasat ng 70 sanlinggong propesiya ni Daniel:
1 Sa Kasulatan, isang propetikong araw = isang literal na taon. Tingnan: Mga Bilang 14:34; Ezekiel 4:6.
2 Ang taon ng pag-akyat ni Artaxerxes I ay 465-464 BC; ang kanyang unang renal na taon ay umabot mula sa taglagas ng 464 BC hanggang sa taglagas ng 463 BC. Nalalaman natin na ang “paglabas” ng utos ni Artaxerxes noong 457 BC dahil sinabi ni Ezra sa atin na nilisan niya ang Babilonya noong tagsibol, sa unang [Biblikal na] buwan, at dumating sa Jerusalem sa ikalimang [Biblikal na] buwan ng ikapitong taon ni Artaxerxes. “At siya’y [Ezra] naparoon sa Jerusalem sa ikalimang buwan, na sa ikapitong taon ng hari. Sapagka’t sa unang araw ng unang buwan ay nagpasimula siyang umahon mula sa Babilonia, at sa unang araw ng ikalimang buwan ay dumating siya sa Jerusalem, ayon sa mabuting kamay ng kaniyang Elohim na sumasa kaniya.” (Ezra 7:8-9)
3 “Pitong pung sanglinggo ang ipinasiya sa iyong mga tao at sa iyong banal na bayan, upang tapusin ang pagsalangsang, at upang wakasan ang pagkakasala, at upang linisin sa kasamaan, at upang dalhan ng walang hanggang katuwiran, at upang tatakan ang pangitain at ang panghuhula, at upang pahiran ang kabanalbanalan.” (Daniel 9:24)
4 “Mahihiwalay ang pinahiran.” (Daniel 9:26) Ang Isaias 53 ay naglalaman ng isang kahanga-hangang propesiya ng nagtutubos na gawa ni Yahushua sa ating ngalan. Ito ay para sa atin kaya siya “mahihiwalay.”
5 Tingnan ang Mateo 27:51.
