VALSE NUUS! “Saterdag is die Sabbat”

ʼn Deeglike studie van die geskiedenis, die Skrif, en astrologie openbaar die skokkende feit dat Saterdag nie die sewende – dag Sabbat van die Skrif is, en dat  Sondag  ook nie die dag is van die Verlosser se opstanding is!

Arthur S. Maxwell het die storie te vertel van ʼn veronderstelling wat gemaak is gedurende ʼn tyd van oorlog, wat die uitslag van die geskiedenis verander het. Volgens Maxwell het die Spaanse Armada kleiner Britse skepe wat hulle  oortref het gejaag, en wat onder die bevel van Visie Admiraal en Heer Nelson was. Die Spaanse skepe het die getal oortref van die Britse skepe, en dit het gelyk of dit ʼn maklike oorwinning behaal sal word. Skielik, en alhoewel daar ʼn Britse seeman oorboord geval het. Sou die meeste bevelvoerders onder sulke omstandighede net voortvaar. Waarom die risiko loop om die lewe van almal in gevaar te stel net om een lewe te red?

Alhoewel, dit nie is wat gebeur het.  Die bevel was gegee om die Britse seeman te red. Die Britse skepe het spoed verminder. ʼn Reddingsboot is neergelaat en gestuur om die verlate man te red.

Deur dit te aanskou, het Spaanse bevelvoeder nie glo dat enigeen die risiko sou neem om verslaan te word, terwille om die lewe van ʼn enkele matroos te red.  Hy het die veronderstelling gemaak dat die Britse bevelvoerder verseker gesien het dat daar versterkings op die horison in aantog is. Waarom anders sou hulle gestop het en tyd neem om een man te red? Onder hierdie verkeerde veronderstelling, het die Spaanse skepe omgedraai en gevlug, en die Britse skepe onoorwonne gelaat vir ʼn geveg vir ʼn anderdag.

Uiteindelik, het hierdie veronderstelling bygedra tot die werklike uitwissing van die Spaanse vloot, toe Spanje aangesluit het by Frankryk om teen die Britte te veg tydens die Slag van Trafalgar. Het die Britse oorwinning te Trafalgar, “Napoleon se maritieme strategie en invalplanne vernietig.... [Dit] het die beperking gestel op Napoleon se ryk, en die koers bepaal van sy val”¹ Sou die Spaanse bevelvoerder nie die valse veronderstelling gemaak het wat hy het, sou Nelson vroeër verslaan gewees het, en die Slag van Trafalgar sou ʼn heel ander einde gehad het, as daar geveg sou word. Die geskiedenis sou heeltemal verskillend gewees het, as dit nie was vir die klein  valse veronderstelling om een te red.

Die Gevaar van Veronderstellings

Veronderstellings wat gebruik is as bekende feite ( of wat aanvaar is, as ʼn ware denke) vir die ekstrapolering van geloof oor iets, wat in werklikheid nie bewys is. Die probleem opduik wanneer ʼn verkeerde veronderstelling aanvaar word as ʼn rotsvaste waarheid.

Extrapolate: “To infer or estimate by extending or projecting known information.” American Heritage Dictionary of the English Language

Sommige veronderstellings is koddig. Neem as voorbeeld, Dr. Dionysius Lardner se waarskuwing gedurende die vroeë 1800 dat enigiemand  wat op treine reis wat teen volle spoed voortstoom, sal versmoor as gevolg van ʼn gebrek aan suurstof. Ander veronderstellings kan gevaarlik wees, so ʼn veronderstelling wat gemaak is gedurende die 17de eeu dat alle bloed dieselfde is, en daartoe gelei het dat dokters diere bloed oorgetap het op mense. Dit tipies was dat die mense gesterf het. Asook die wydverspreide veronderstelling, dit sterker krag het as dit verdun is

Vandag, is die Christendom vasgevang  deur misleiding. ʼn Misleiding wat gegrond is op ʼn veronderstelling. Tragies, is die veronderstelling van die gewig van byna 1,600 jaar  ter ondersteuning, en probeer dit om almal te stil wat die waarheid openbaar.

Die veronderstelling is dat die hedendaagse week, Sondag regdeur tot Saterdag, aaneenlopend gesirkuleer het en sonder onderbreking sedert die Skepping. Die veronderstelling het die misleiding geskep dat Saterdag die sewende – dag Sabbat volgens die Skrif is, terwyl Sondag as die eerste – dag van die week die dag is wat Yahushua uit die graf herrys het. Hierdie misleiding is die beïnvloeding  van veronderstelling.  Die veronderstelling is verkeerd.

Die waarheid van vandag is, dat Saterdag nie die oorspronklike Sabbat is waarop Yahuwah gerus het by die skepping.  Dit is nie die ou Sabbat  is wat bewaar is in die 10 Gebooie, en wat gegee is by Sinai, en wat onderhou is deur Yahushua en die dissipels. Dit  nie die ware Sabbat is wat onderhou is deur die vroeë Christene gedurende die eerste paar eeue van ons algemene tydperk. Ook is Sondag nie die dag waarop Yahushua herrys het uit die dood.  Sulke verklarings kan skokkend wees, en dit is normaal om ʼn reaksie soos ʼn knierefleks te beleef, en hulle te laat vaar as verkeerd. Alhoewel, die geskiedenis, en die Skrif, en selfs die  astrologie almal bewys dat die veronderstelling van ʼn aaneenlopende weeklikse siklus verkeerd is. 

Eerder as om onmiddellik hierdie verklarings te verwerp as kettery – “Omdat hulle net verkeerd is!” –  Nooi WLC  u om deeglik die feite  te bestudeer van die vergete geskiedenis, en wat verloor is in die Skrif, maar akkuraat bewaar is in die hemele. Behou asseblief ʼn ontvanklike verstand: ʼn verstand wat gewillig is om te aanvaar en om gehoorsaam te wees as die Gees van Yah jou oortuig dat dit waar is. Jy kan Yahuwah vertrou om jou verstand te bewaar soos jy deeglik die bewyse in oënskou neem en hulle bymekaar bring; “ Want dit is gebod op gebod, gebod op gebod, reël op reël, reël op reël, hier ʼn bietjie, daar ʼn bietjie. “ (Jesaja 28 vers 10.)

Vergete deur die Geskiedenis

Die gesprek was gelykwaardig gedeeltelik frustreerend en verrassend. Ek het my vriend gerespekteer. Hy was goed geleerd. Hy was die houer van ʼn Magister  graad in Godsgeleerdheid. Ek het hom geglo as ʼn eerlike intellekteuele mens, en as die waarheid eerste. As ʼn Sewende – dag Adventiste leraar, het ek hom  gedurende evangeliese byeenkomste gehoor praat, en waar hy verduidelik het waarom aanbidding op die besonderse dag (die sewende  - dag Sabbat) so belangrik is, en nie sommer enige dag goed genoeg sal wees. (lees: Sondag)   

So, toe ek die  kennis bekom het dat die Sabbat volgens die Bybel bereken is deur ʼn verskillende kalender, was hy een van die eerstes waarmee ek gewens het om dit met hom te deel. Met sy liefde vir die waarheid, en sy deeglike studies, het ek net geweet, hy sal dit ook wil hoor. ( Ek het tot nou toe nog nie geleer, dat dit dikwels die moeilikste is om iets te deel, met diegene wat glo dat hy meer as jy weet.)

Die eerste was dat hy die denke en begrip van ʼn aaneenlopende weeklikse siklus sedert die Skepping

verwerp het as niks anders  ʼn valse veronderstelling

“Toe die kalender oorgegaan is vanaf die juliaanse kalender na die Gregoriaanse kalender, het geen dae van die week verlore gegaan. Donderdag, die 4de Oktober, was onmiddellik gevolg deur Vrydag, die 15de Oktober,” het hy gesê en die feite verduidelik waarmee ek alreeds bekend is. 

Hy was reg maar het nie vêr genoeg terug gegaan in die verlede. Die waarheid is verskuil in die vae verlede, maar om die waarheid te vind, is dit nodig om baie dieper te grawe, en terug te gaan en baie verder as maar net meer as 400 jaar gelede. Die verandering in die weeklikse siklus – en die selfs ook die lengte van die week – het plaasgevind meer as ʼn duisend jaar vroeër voor  die instelling van die hedendaagse Gregoriaanse kalender.

Die meeste antieke kalenders van die mees gevorderde gemeenskappe, was die maan – son kalenders. Egipte was die eerste nasie wat weg beweeg het na ʼn sonkalender, maar oorspronklik was kalenders altyd verbind op ʼn manier tot die maan, en op die een of ander manier as streng maankalenders (wat die probleem gehad het van dat die maande sweef deur die jaar, en seisoene wat op onverwagte tye voorkom) of maan – son kalenders, waar die maande ( maansomloop) geanker tot die sonjaar, en wat verhoed het dat die seisoene “swewe. “ Hierdie feit is herhaaldelik vasgestel deur verskeie argeoloë. Soos Dr. Nicholas Campion van die Universiteit van Wallis  skrywe: “ Die gebruik van astrologie vir gemeenskaplike doeleindes,  asook vir beide godsdienstige en politieke doeleindes is duidelik in die vroegste astrologiese rekords van Paleolitiese  maankalenders tot die Megalitiese  oomblikke en Mesopotamiese  hemelse voortekens en verslae.

Tyd self, is natuurlik aaneenlopend. Alhoewel, dit nie beteken dat die metode waardeur dit getel word altyd aaneenlopend was. Weke volgens die hedendaagse kalender sowel ook aaneenlopend sirkuleer. Buiten, dat dit nie altyd so was en ons nie hoef terug te gaan na Paleolitiese maankalenders om hierdie feit te bevestig 

Die Planetêre  Week

Geleerdes verwys na die hedendaagse week wat vandag in gebruik is, as die “week volgens die planete.” Dit is as gevolg die feit dat die dae van die week vernoem is na verskeie planete, of om meer presies te wees, die planetêre gode. In Afrikaans is die name vir Dinsdag, Woensdag, Donderdag, en Vrydag, en was dit afgelei van die Noorse gode: Tiw, Woden, Thor, en die godin Frigg, Woden se vrou.²

Afhangende van die taal, is dit moeilik om hierdie begrip oor te dra, omdat op eens die Roomse Katolieke Kerk die mag bekom het, het hulle die heidense oorsprong van die week volgens die planete versteek, en die mense mislei om te glo dat dit die verlenging is van die Bybelse week. ( Hulle sukses kan gesien word in die feit dat baie vandag aanneem dat die hedendaagse Saterdag die Sabbat van die Skrif is. ʼn Gesamentlike poging was gemaak om die heidense dae se name te verander. Met ander woorde: “Die eerste Dag,” “Tweede Dag,” “Derde Dag,” ens.

Ekstrapolering: “Om af te lei of deur ʼn skatting of deur die vergroting of deur die projektering van bekende inligting.”

In hierdie poging, was die Katolieke Kerk net gedeeltelik suksesvol. In ʼn aantal van tale van vandag, is die oorspronklike “Saterdag” (of dag van Saturnus) vervang met die woord “Sabbat” terwyl die oorspronklike “Sondag” (die dag van die Son), en word daarna verwys as die “dag van die Here.”

Alhoewel, laat daar geen fout begaan moet word. Die doel was om te mislei en die waarheid van die ware Bybelse Sabbat te verberg. Eviator, ʼn Israeli professor oor sosiologie aan die Rutgurs Universiteit, skrywe in ʼn fassinerende boek getiteld die: Die Sewe Daagse  Kringloop; Die Geskiedenis en betekenis van die Week. Waarin hy duidelik die heidense oorsprong van die hedendaagse week  dokumenteer, sowel as die Roomse Katolieke poging om hulle oorsprong te verdoesel. Hy Skrywe:

Ten spyte van die ooglopende pogings om aan die week ʼn onderskeidende Christelike inhoud te gee, het die Kerk desnieteenstaande gekies om sy Joodse sewende – dag ritme te bewaar. Dit moet nie ligtelik opgeneem word, omdat hulle kon gekies het om gereeld  te vergader inooreenstemming met die tradisionele Romeinse agt – dae weeklikse siklus..... Na alles, deur die herroeping van die Sabbat, het die Kerk ook die raison d’être [ rede vir bestaan vernietig] van die Joodse sewe – dae week.³ 

Die bewaring van die sewe – daagse ritme was, deel  van die ooglopende resultaat van die Kerk se diep, onbewuste aanhang van Judaïsme , sowel as die pragmatiese poging om eerder die besonderse Joodse komponent van sy lidmaatskap nie onnodiglik te vervreem. Alhoewel, deur ʼn kort blik na die name van die dae van die week in die meeste Europese tale, dit ons moet herinner dat die Joodse week  nie in die enigste konteks is waarin die evolusie van die ekklesiastiese sewe – daagse week behoort gesien te word. Soos ons sal sien, was dit die samevoeging van beide die Joodse en die astrologiese weke gedurende die tyd, toe die Christendom ingevoer is in die Romeinse Ryk wat die sewende – daagse week ingestel, en wat sedert daardie tyd regdeur die beskaafde wêreld versprei het.³

Met ander woorde, Zerubavel sê die skepping van die hedendaagse week was ʼn doelbewuste keuse, en nie ʼn outomatiese verlenging van hoe tyd bereken is vroeër. Ander week – week tye was doelbewus verwerp terwyl ʼn week van sewe – dae doelbewus gekies is om die Joodse sewe – dae week na te volg.

Wanneer daar aan mense voorgehou word die feite van die geskiedenis: dat die hedendaagse Saterdag nie die Bybelse Sabbat is, verwys baie na die bewys van die feit dat vele tale verwys na die sewende – dag van die week as die “Sabbat” eerder as die gebruik van die oorspronklike planetêre benoeming  van die dag van Saturnus. Zerubavel verduidelik dit sowel. Hy sê:

Terwyl die Roomse Katolieke Kerk amptelik vaskleef aan die nomenklatuur [ manier van benaming] van die dae van die week, het die planetêre benamings van hierdie dae te voorskyn gekom in die skrywes van die kerkvaders so vroeg as die tweede eeu, en was dit ʼn gewilde gebruik deur Christene sedert 269 n.C.  ( Die enigste betekenisvolle georganiseerde poging deur die Christene vir die herstel van die Hebreeuse  nomenklatuur vir die dae van die week, blyk om te wees deur die amptelike  verwydering van die “heidense name” deur die Eerste Algemene Vergadering van Pennsilvanië, en dit duidelik verteenwoordig was deur die gees van die Vereniging van Vriende , gedurende 1682 en 1706. Toevallig, tot op hierdie dag die Kwakers steeds hulle Sondagskole noem  “Eerste – Dag skole.) Soos ons kan vertel deur die etimologie, en die merkwaardige feit dat geen planetêre benamings vir die dae van die week gevind kan word in een van die twee die Griekse of Slawiese tale, dit is net die Oostelike Kerke wat blyk om te geslaag het in die onderdrukking van die beduidende invloed van die astrologie. Rome was duidelik baie minder suksesvol, soos die planetêre name ten minste vir sommige dae van die week in Engels, Duits, Deens, Noorweegs, Yslands, Sweeds, Fins, Laplands, Hongaars, Albaniese, Roemeense, Italiaans, Frans, Katalaans, Spaans, Breton, Gaeliese,  Wallies, en Kornis blyk om aan te dui. 

Dit is duidelik vanuit die etimologie [ die geskiedenis van woordherkoms], en die bewys dat astrologie vroeër versprei het regdeur die Romeinse Ryk , en moontlik baie vinniger, as die Christendom. Sodoende, tydens die vroeë vierde eeu, toe die kerk ten laaste beheer verkry het oor die Ryk, dit duidelik was, en dat dit te laat was vir enige ernstige ekklesiastiese poging om ten volle die verbintenisse van die sewe – daagse week uit te skakel.... self by die besonderse hart van die Romeinse Ryk, en deur tale wat ontstaan het deur Latyn geseëvier het, en  dit alleenlik vir die respektering van die  twee “sleutel” dae van die Judese – Christen week, naamlik Saterdag (die Sabbat) en Sondag (die dag van die Here), en dat die Kerk dit reggekry het om die astrologiese dae te vervang. Die astrologiese invloed is duidelik, en self meer gekontrasteer  was rondom die grense van die Romeinse Ryk, waar die Christendom slegs eers veel later gearriveer het. Engels, Nederlands, Brits, Wallies en Kornis, is die enigste Europese tale wat die oorspronklike name  van al sewe – dae volgens die planete van die week  bewaar het, tot vandag toe, en almal gebesig was in streke wat vry was van enige Christen invloede gedurende die eerste eeue van ons tyd, toe die astrologiese week versprei het regdeur die Ryk. Nie een van hierdie tale  het ontstaan vanuit die Grieks of Latyn, die tale wat die mees noue verbintenis met die Kerk het. Dat dit toevallig ook waar is van al die ander tale wat die name van die  planete bewaar het van tenminste een van die twee “Sleuteldae” van die Judese – Christen week – Duits, Gallies, Deens, Noorweegs, Yslands, Sweeds, Fins, Hongaars, en Albanies.⁴   

Dit is waarom baie tale die ou “Saterdag” vervang het met die “Sabbat,” en die oorspronklike “Sondag” met die “dag van die Here.”

ʼn Opname het bekend gemaak dat daar op die minste deur  vyf – en – sestig tale, die dae van die week deur die ou heidendom vernoem is na die sewe gode van die planete – Son, Maan. Mars, Mercurius, Jupiter, Venus en Saturnus. Hierdie gebruik om die dae te vernoem na daardie heidense gode is die mees algemeenste in daardie lande waar die belydenis van die Christen godsdiens oorheersend is. 

“Gebede aan die planete op hulle onderskeidelike dae was deel van die aanbidding van hemelse liggame.” Robert L. Odom, Sunday in Roman Paganism, p. 158.

Dit sou belaglik wees, en alhoewel, en ook om te veronderstel dat die toewyding van die dae van die week aan die hemelseliggame  van Hebreeuse of Christen oorsprong is. Die Heilige Skrif openbaar dat die ou Jode asook die vroeë Christene die dae vernoem het na getalle, die sesde en sewende – dag, en ook onderskeidelik genoem ” die dag van Voorbereiding,” en die “Sabbatdag”.

Die woordeboeke, en ensiklopedieë, en ander bronne van inligting is feitlik eensgesind in die toeskrywe van die kalender name van die dae na ʼn heidense bron.⁵

Weer, soos voorheen verklaar:  die planetêre week is nie afgelei van die Bybelse week. Dit het gekom van die heidendom. Die Kerk  het probeer om hierdie feit te verskuil deur die verandering van die name van die dae van die week, en dit was net gedeeltelik suksesvol.

Die  Oorsprong van die Planetêreweek

Die hedendaagse week is dieselfde lengte as die Bybelse week. Soos opgemerk, is die name van die dae van die week, sowel as die manier waarop die week sirkuleer, dit nie kom vanuit die Skrif.  Soos Zerubavel vroeër verklaar het: Die Kerk desondanks gekies het om sy Joodse sewedaagse ritme vorm te bewaar. Dit moet nie ligtelik opgeneem word, en kon daar gekies word om gereeld te vergader in ooreenstemming met die tradisionele Romeinse agt – dae siklus.” Meer kan gesê word oor hierdie saak later, maar vir nou is dit eers genoeg om te verstaan dat die hedendaagse week, nie die natuurlike verlenging was van die Bybelse week.  Eerder, dat dit afgelei is van heidenisme en doelbewus gekies is om die lengte van die Bybelse week na te volg waarvan dit nie afgelei is. 

n Stok kalender wat gevind word by die Baddens van Titus in Rome.

Die planetêre week het ʼn geskiedenis van sy eie, onafhanklik van die Skrif. Toe die planetêre week eerste ingestel is, en daar begin is om dit te aanvaar as deel van die juliaanse kalender, het die nuwe sewe – daagse week begin op Saterdag! Let wel, as voorbeeld, hierdie “stokkalender” kan gevind word by die Baddens van Titus, wat opgerig is in Rome gedurende 81 n.C. Regoor die boonste gedeelte is daar sewe planetêre gode, in orde volgens die dae van die week. Die eerste besonderse god wat gewys word is Saturnus. Hy hou ʼn sens omdat hy gesien is as die “god van die oes.”

Die volgende god in die lyn, op die tweede dag van die week, is Sol, of die songod, met ʼn kroon met die strale van lig. Die derde dag was die maangodin, Luna, met kroon van die sekelmaan. Die ander gode volg in volgorde: Mars; die god van oorlog, wat ʼn helm dra; Mercurius wat sy gevleuelde helmet dra en ʼn Hermesstaf, Jupiter, wat sy gebruiklike weerligstrale vashou; en laastens die laaste dag van die week wys die godin van liefde, Venus.

Dit duidelik staaf dat die hedendaagse week nie afgelei is van die Skrif, met die tyd, en toe daar  begin is met die gebruik daarvan in die Juliaanse kalender, en wat begin het met die Dag van Saturnus en geëindig het met die Dag van Venus, Vrydag.  Alleenlik later was die week gestandaardiseer  om te begin met Sondag en eindig op Saterdag.

Die Vroeë Juliaanse Week

Die Juliaanse week was ʼn redelike onlangse uitvinding toe die Verlosser op aarde gewandel het. Die Romeine het gewoonweg die kalender gebruik van die Romeinse Republiek, wat soortgelyk was aan die Hebreeuse son – maan kalender.

Die kalender van die Romeinse Republiek was gegrond op die fases van die maan. Heidense Romeinse priesters, wat genoem was as pouse was verantwoordelik vir die regulering van die kalender. ......

Met die tyd van Julius Caesar, was die maande heeltemal uit lyn uit met die seisoene aesar  het sy reg uitgeoefen as pontifex maximus (hoë priester) en die kalender hervorm wat omslagtig en onakkuraat geword het.⁶

Julius Caesar het Sosigenes, ʼn Alexandriëse astroloog uitgenooi om met ʼn nuwe manier vorendag te kom vit tyd meting.

Sosigenes het besluit dat die enigste praktiese stap was om van die maankalender geheel en al afstand te doen. Maande moet  volgens ʼn seisoenale basis gerangskik word, en ʼn tropiese jaar was gebruik, volgens die Egiptiese kalender.... Die groot probleem wat enige [kalender]  hervormer in die aangesig gestaar het, dit geblyk het dat daar geen manier was vir verandering,  en wat steeds sou toelaat dat die maande voortgaan in lyn met die fases van die Maan, en die jaar volgens die seisoene. Dit nodig was om te breek met tradisionele grondbeginsels vir die berekening, en die uitdink van ʼn doeltreffende seisoenale kalender.⁷

Die heidense, son Juliaanse kalender is vernoem na wie verantwoordelik was vir die tersydestelling van die maan gevestigde kalender van die Romeinse Republiek.

The pagan, solar, Julian calendar is named for , who was responsible for setting aside the lunar-based calendar of the Roman Republic.

Die Juliaanse heidense, sonkalender is vernoem na diegene wat verantwoordelik was vir die tersyde stelling van die maan basis kalender van die Romeinse Republiek.

Die nuwe kalender was genoem die “Juliaanse” kalender, en is dit vernoem na Julius Caesar. Gedurende 45 n.C., was ʼn volle 90 dae bygevoeg tot die kalender om die maande terug te bring in behoorlike lyn met die seisoene. Dit is egter net hier oor die belangrike feit, s waar die mense onkundig daaroor is. Die nuwe Juliaanse kalender het bestaan uit ʼn aaneenlopende siklus,.... maar die weke was agt dae lank! “ Die vroeë Juliaanse kalenders  was nie saamgestel soos ʼn rooster volgens die hedendaagse kalenders, maar die datums was gelys in kolomme, en met die dae van die week wat aangewys was deur die letters A tot H.”⁸  

Hierdie feit was maklik vasgestel deur die geskiedenis en argeologie. Die feit is, dat elke enkele een van die vroeë Juliaanse kalenders, en wat genoem is as die fasti, en wat steeds bestaan ʼn agt – dae week aandui. Verder en meer, dateer almal van hulle uit die tydperk van Caesar Augustus tot Tiberius Caesar, of na 32 n.C. tot 37 n.C. Dit meer insluit as die lewe van Christus op aarde. Die agt – dae week van die Juliaanse kalender was gebruik deur die Romeine gedurende die lewe van Yahushua. Dit was die kalender wat die Romeinse legioene gebruik het wat gestasioneer was in Palestina. Wat ons by ʼn punt van belang bring: daar was twee kalenders geredelik bekend aan die Jode in die dae van Yahushua:

1. Die son – kalender van hulle Romeinse veroweraars met sy aaneenlopende weeklikse siklus; of
2. Die maan – son kalender volgens die Skepping, wat herbevestig is met die Uittog, en met sy sewe – dae week wat weer begin met elke dag van die Nuwemaan.

Watter kalender soujy dink het die Jode gebruik? Dit interessant is om op te let dat die meerderheid van die Dooie See boekrolle bevat ʼn bietjie meer pogings om twee verskillende metodes van tydhouding te korreleer. Dit alleenlik maak bekend dat daar tenminste twee verskillende kalenders gedurende daardie tyd bekend was in Palestina. Dit ook omstandigheidsbewyse is dat die Jode ʼn verskillende kalender gebruik het, as wat deur hulle Romeinse regeerders gebruik was.

Hierdie klipgedeeltes van ʼn vroeë Juliaanse kalender wys die maande vanaf Augustus tot Desember.Die A tot H dui die dae van die week aan. Dit kan duidelik gesien word op die klipgedeeltes, en bewys dit die agt – dae lengte van die vroeë Juliaanse kalender.

Die Juliaanse kalender was beide ʼn heidense en son kalender. Die Gregoriaanse kalender wat vandag in gebruik is wedersyds heidens en ʼn son kalender. Dit is amper identies  soos die heidense, en Juliaanse son kalenders, en het dit in werklikheid geen ooreenstemming tot die Bybelse maan – son kalender.

Grafskrifte

Inskrywings wat uitgekap is deur Christene op grafstene voorsien aan bykomende argeologiese bewyse dat die vroeë Christene kennis gehad van beide die Juliaanse kalender en die Bybelse kalender, en die verskille van die twee kalenders se weeklikse siklusse. Dus, is dit nie onredelik om af te lei dat hulle gekies het om volgens die Bybelse kalender te aanbid, selfs al het hulle besigheid gedoen volgens die sekulêre, Juliaanse kalender. Deur inskrywings Latinae  Chritianae Veteres, het Ernst Diehl die volgende grafskrifte opgeteken van 269 n.C.. 

Gedurende die konsulskap van Claudius en Paternus, op die (5de) Nones van November, op die dag van Venus, en op die 24ste dag van die maan – maand,  het Leuces [ hierdie gedenksteen] opgerig aan haar geliefde dogter Severa, en tot Sy Heilige Gees. Sy het gesterwe [op die ouderdom] van 55 jaar. 11maande [en] 10 dae.⁹

Dit is een van die oudste Christen gedateerde grafskrifte wat gevind kan word in Rome, en is dit snaaks omdat dit twee verskillende datums aantoon! Die “Nones” van die November verwys na die 5de November. Daardie jaar, het dit voorgekom op “die dag van Venus” of Vrydag. Gedurende daardie besonderse maansomloop, kom dit ooreen met die 24ste dag van die maan – maand, wat die “Tweede Dag,” van die Bybelse week was.

Dit is uiters belangrik omdat as die “Tweede Dag” gedurende daardie maansomloop voorgekom het op Vrydag, die sewende – dag en die Sabbat – dit ooreenstem met die heidense Woensdag of “dag van Mercurius”!

Die Erkenning van Joodse Geleerdes.

Vir veels te lank, is die feit dat Jode aanbid op Saterdag as die Sabbat, en wat gebruik was om te “bewys” dat Saterdag die Bybelse Sabbat is. Dit niks anders as om net in die rondte te redeneer. Die Jode het aanbid op die Sabbat. Daarom is, Saterdag die Sabbat omdat die Jode daarop aanbid.

Die feit is, dat Joodse geleerdes goed bekend is dat Saterdag nie die oorspronklike Sabbat van die Skrif is. Die volgende aanhalings is almal van Joodse geleerdes, en alle beklemtonings word voorsien.

In ʼn brief aan Dr. L. E. Froom, wat gedateer is die 20ste Februarie, 1939, het [Rabbi Louis] Finkelstein [van die Joodse Teologiese Kweekskool van Amerika] geredelik erken, “ Die huidige kalender was vasgestel gedurende die vierde eeu.” Maimonides en die meeste ander Joodse kroniekskrywers daarmee saamstem dat die hedendaagse Joodse kalender gegrond is op die “gemiddelde beweging van die son en maan, en dat die ware [kalender] tersyde gestel is.” ^10,11

Maimonides (1135 – 1204), rabbi, filosoof en geneesheer.

Die Nuwemaan is steeds daar, en die Sabbat was oorspronklik afhanklik van die maan siklus... Oorspronklik was die Nuwemaan gevier op dieselfde manier as die Sabbat, en geleidelik het dit minder belangrik geword, en terwyl die Sabbat meer en meer ʼn dag van godsdiens, en vir die mens geword het, deur godsdienstige meditasie en onderrig, van vrede en tot genot van die siel.¹²   

Deur die ontwikkeling en die belangrikheid van die Sabbat as ʼn dag van toewyding, en die nadruk wat daar geplaas was op die besonderse getal sewe, het die week meer en meer geskei geword van sy maan verbintenisse....¹³

Die maande van die jaar was maan – maande, en het begin met die nuwemaan (hodesh, wat die gemiddelde “maand” is.) Gedurende die tydperk van die Konings was die nuwemaan waargeneem deur ʼn tweedaagse fees (1 Samuel 20 verse 24 tot 47.)¹⁴

Neem kennis in die bogenoemde aanhaling dat Rabbi Finklestein openlik erken het dat die huidige Joodse kalender verskillend is van die een wat in gebruik  was voor die vierde eeu, en dat Maimoides steeds verder gaan deur te sê dat die oorspronklike “tersyde gestel” is.

Dit was as gevolg van die uiterste vervolging wat deur die vroeë Christene (Roomse Katolieke) kerk uitgevoer was, opeens dit mag verkry het gedurende die vierde eeu n.C., die Jode is baie erkentlik oor hierdie feite van die geskiedenis, en geredelik erkentlik dat hulle die kalender verander het onder uiterste vervolging.

“Onder die heerskappy van Constantius (337 – 362) het vervolging van die Jode so ʼn hoogtepunt bereik dat die .... die berekening van daardie kalender verbied [was] deur pyniging of uiterste straf.”¹⁵

Die verklaring van die nuwe maand deur waarneming van die nuwemaan, en die Nuwejaar deur die verskyning van die lente, alleenlik deur die Sanhedrin gedoen kan word. Gedurende die tyd van Hillel II [4de eeu n.C.], die laaste President van die Sanhedrin, het die Romeine hierdie gebruik verbied. Hillel Ii was toe verplig om sy vasgestelde kalender in te voer, en sodoende deur hierdie handeling is aan die Sanhedrin toekomstige goedkeuring verleen¹⁶.

Vir meer inligting lees: “Konstantyn I en Hillel II: Die Twee Manne Wat die Hele Wêreld Mislei het.”)

Erkennings deur Katolieke Geleerdes

Die Konsilie van Nicea word steeds geag as een van die mees invloedrykste kerk byeenkomste wat nog ooit gehou is.

Interessant genoeg is, dat die Roomse Katolieke geleerdes reguit is oor die feit dat hulle verantwoordelik is vir die verandering wat die dag van aanbidding van die Christene beïnvloed het. Dit het plaas gevind tydens die Konsilie van Nicea en word op sy beste opgesom deur:

Heinrich Graertz in sy monumentale werk oor die Geskiedenis van die Jode, en wat gepubliseer is deur Joodse Publikasie Vereniging van Amerika gedurende 1893!

Die destydse wêreld het tot hiertoe nog nie die ongehoorde skouspel aanskou van die eerste algemene konvokasie van [Nicea] wat bestaan het uit ʼn paar honderd biskoppe en priesters, met die keiser as hoof.  Desnieteenstaande dat die Christendom hierdie triomf gevier het, maar het dit  net daarin geslaag het om hulle swakheid, en hulle onderlinge verdeeldheid te verraai. Vir ʼn geleentheid soos hierdie, en op sy eerste amptelike verskyning van,  al sy prag en oorvloed van geestelike en wêreldse mag, het daar geen spoor oorgebly van sy oorspronklike karakter......By die Konsilie van Nicea was die laaste naelstring geknip wat die Christendom met hulle voorvaders verbind het. Die feesvieringe van Paasfees was tot nou toe gevier vir die grootste deel daarvan op dieselfde tyd as die Joodse Pasga, en inderdaad volgens die dae wat bereken, en vasgestel  is deur die Sanhedrin  van Judea; maar die toekomstige onderhouding daarvan is oorgegee in algehele onafhanklik van die Joodse kalender,” Omdat dit onvanpas geword het verby die meting van die heiligste van feesvieringe dat ons die gebruike van die Jode moet volg.  Voortaan laat ons niks in die algemeen te doen het met hierdie haatlike volk; ons Verlosser het ons ʼn ander pad gewys. Dit sal inderdaad onvanpas wees as die Jode in staat was om te spog dat ons nie in die posisie is om Paasfees te vier sonder die hulp van hulle reëls (berekeninge).” Hierdie opmerkings kan toegeskrywe word aan Keiser Konstantyn ..... [ en het dit geword ] die beginsel van riglyne van die Kerk wat nou moet besluit oor die lot van die Jode.¹⁷

Daar kan nou geen twyfel bestaan dat dit deur die handelinge van die Roomse Katolieke biskoppe  by die Konsilie van Nicea, en wat direk verantwoordelik was vir hierdie ekklesiastiese verandering van die kalender wat deur beide die Jode en apostoliese Christene gebruik was vir aanbidding. Soos die chronoloog, David Sidersky verduidelik word, “Dit was nie meer moontlik om onder Constance die ou kalender van toepassing te maak.”¹⁸   

In die daarop volgende jare, het die Jode deur  “vuur en yster” gegaan. Die Christen [ pouslike Roomse ] keisers het die Joodse berekening van die kalender verban, en nie toegelaat dat die feesdae aangekondig word. Graetz vertel: “Die Joodse [en apostoliese Christen] gemeenskappe was in uiterste twyfel gelaat betreffende die mees belangrike godsdienstige besluite: wat betrekking het op hulle feesvieringe.” Die onmiddellike gevolg was, die vasstelling en berekening van die Hebreeuse kalender deur Hillel II.¹⁹

Die dekrete van Nicea, “het die Tempel van die Wet in Judea vernietig,” omdat dit daar was waar die antieke regulering deur Moses plaasgevind het, vir die harmonisering van die siklus van die maan met die van die son, en was dit uiteindelik vervang deur die berekeninge, en die betrokkenheid van die lentenagewening, en na die naaste volmaan wat gekies was as die paas – maan. . Vanaf hierdie eweningspunt, het die [Katolieke] kerk haar ekklesiastiese kalender en Paasfees gevestig. Dit maklik is om dit weg te redeneer oor die ware belangrikheid van die Konsilie van Nicea en die houding wat dit gehad op die Joodse sisteem van tyd, ofskoon die kerk begeer het om weg te beweeg van die vorm van Joodse berekening, en om ʼn wisselende fees aan te neem, dat dit tog op die einde uitgedraai het dat beide die Joodse en Roomse Katolieke gekom het by dieselfde punt vir die berekening van tyd – .... die lentenagewening.²⁰     

“Om die heidene te versoen met die Christene in naam, het Rome deur sy gewone beleid van oorreding maatreëls getref om die Christen en Heidense feeste saam te voeg, en deur ʼn ingewikkelde maar vernuftige verstelling van die kalender, dit nie gevind was dat dit nie ʼn moeilike taak was, in die algemeen, om die Heidendom en die Christendom, wat vêr weggesink het in  afgodediens ..... te laat hande vat.” Alexander Hyslop, The Two Babylons, p. 105, emphasis supplied.

Katolieke geleerdes is bewus hiervan. Dit is waarom, die Amerikaanse Katolieke Kwartaal Oorsig ʼn verklaring soos hierdie publiseer: “Die Sondag..... is ʼn suiwere skepping van die Katolieke Kerk.”²¹ Of, soos gepubliseer in die Ekklesiastiese Oorsig:

“Hulle [die Protestante] beskou dit as hulle plig om Sondag heilig te hou. Waarom? Omdat die Katolieke Kerk hulle vertel om so te maak. Hulle het geen ander rede .... Die onderhouding van Sondag word sodoende ʼn ekklesiastiese wet wat geheel en al onderskei word van die goddelike wet van Sabbat onderhouding .... Die outeur van die Sondag wet ... is die Katolieke Kerk.”²²

Dit merkwaardig is, omdat dit bewys dat Sondag nie die dag is van Yahushua se opstanding. Terwyl Saterdag – Sabbatariërs vir lank daarop aangedring het dat die vierde gebod steeds bindend is, en dat dit nie saak maak vir Yahuwah op watter dag iemand aanbid, die meeste Sondag onderhouers so ʼn aanspraak verwerp deur daarop aan te dring, “Ek aanbid op al die dae.”  

Dit ʼn argument is wat gegrond is op onkunde. Eerstens, die vierde gebod nie  maar net sommer sê, om op die sewende – dag te aanbid. Dit ook sê,  terwyl dat daar geen werk gedoen moet word op die sewende – dag, werk moet gedoen word op die ander ses – dae van die week. Verder en meer, die rede wat tradisioneel gegee word vir aanbidding op Sondag gegrond is op die argument dat Sondag die dag is waarop Yahushua opgestaan het. Alhoewel, soos ons gesien het, het Sondag nie bestaan volgens die agt – dae week van die Juliaanse kalender. Daarom, kon die Verlosser nie opgestaan het op daardie dag. Sondag geen basis besit vir aanbidding, en sedert dit die tradisie is van die Roomse Katolieke Kerk, en net soos hulle altyd daarop aanspraak gemaak het.

Katolieke outeur en  radio gasheer, Patric Madrid.

Selfs is dit so, dat die hedendaagse Katolieke geleerdes dit as ʼn feit weet. Patric Madrid is ʼn Amerikaanse Katolieke outeur, apologeet, en radio gas. Gedurende die 5de Januarie, 2006, was Madrid op EWTN, die Wêreld Katolieke Netwerk. Gedurende “Open Line,” ʼn inbel radio aanbieding s daar ʼn oproep was van ʼn luisteraar met ʼn vraag. Die luisteraar se swaer het gesê dat die Katolieke Kerk die Sabbat verander vanaf Saterdag na Sondag. Madrid het so daaroor reageer, terwyl hy ʼn Katolieke “oorsig” lewer vir die regverdiging om nie meer langer op die Bybelse Sabbat te aanbid, het dit bekend gemaak dat hy goed bewus is van die feite van die geskiedenis en Skrif. Hy verklaar:

Wat jou swaer miskien nie verstaan is dat die Katolieke Kerk nie daardie [Sabbat] gebod verander het. Die Katolieke Kerk onderhou die gebooie om die Sabbat heilig te hou, maar ons doen dit op die Dag van die Here, en die vroeë Christene het hulle onderhouding van daardie gebod oorgeplaas vanaf Saterdag na Sondag.

Eerste van alles, omdat daar ʼn onderskeidende breek was tussen die Ou Testament se vereistes: die rites en Mosaïese verbond, wat vereis het deur die beoefening van Sabbat aanbidding en deur diere offerandes, en daardie soort van ding. Wou hulle wys dat die Christendom onderskei kan word van Judaïsme. Dit het onstaan deur Judaïsme, maar word dit daarvan onderskei .... Deur die viering van die Here se dood en opstanding op die dag wat Hy herrys het van die dood, blyk dit die mees gepaste te wees.   

Die ander ding wat ons ook moet onthou, is die kalender wat ons volg, insluitend Sewende – dag Adventiste, is maar net nie  ʼn kalender wat uitgedink is deur die Katolieke Kerk, maar is dit ook gegrond volgens die sonjaar, en nie die maanjaar.  Die Joodse kalender wat onderhou was gedurende die tyd van Christus volg ʼn maan kalender, wat verskeie dae korter is as die sonkalender.

Dus is die groot ironie dat selfs die Sewende – dag Adventiste nie aanbid op die presiese Sabbatdag as die Jode gedurende die tyd van Christus, omdat dit verskeie dae minder is, en deur dat daar nou oorgeskakel is [ vanaf] die maankalender.²³

Hierdie hele onderwerp is baie groter as net maar Saterdag teenoor Sondag. Dit het te doen met die algehele sisteem van valse aanbidding: heidense/pouslike son aanbidding teenoor die suiwere, Bybelse aanbidding van die Almagtige.

Toe ek die feite uitlê van die vroeë kalender geskiedenis aan my Sewende – dag Adventiste pastoor, en vriend, was hy stom vir ʼn lang ruk. Uiteindelik, het hy gesê: “Jy is reg. Al wat God verlang is dat ons die sewende – dag heilig hou, wat ook al die kalender is wat die gemeenskap gebruik.”

Ek was dronkgeslaan. So ʼn verklaring duidelik elke enkele verklaring weerspreek wat hy ooit gemaak het, dat die Vader van ons verwag om op ʼn presiese, en bepaalde  dag moet aanbid.

Verlore in die Skrif

Daar is een fout wat byna elkeen begaan wanneer die Bybel gelees word. Dit is ʼn baie algemene een en verstaanbaar. Dit is wanneer mense die Bybel lees, hulle dit doen deur die dra van ʼn bepaalde stel van ʼn ideologiese “bril.” Hierdie bril is die handewerk van hulle eie individuele kultuur en opvoedkundige agtergronde en vorm dit wat hulle lees.

Christene aanbid op een van die ander Saterdag of Sondag om dat hulle aanneem dat die week soos hy vandag is aaneenlopend gesirkuleer het sonder onderbreking sedert die dae van Yahushua.

Nêrens word dit meer duidelik gesien as in die onderwerp oor die Sabbat. Die ganse wêreld ius verenig in die gebruik van die pouslike Gregoriaanse kalender sedert 1940. Daarom, is dit natuurlik dat wanneer mense oor die Sabbat in die Skrif lees, dat hulle aanneem dat dit verwys na die sewende – dag van die hedendaagse week; Saterdag. Alhoewel, hierdie veronderstelling verkeerd is.

Die grootste verskil tussen die kalender van die Bybel, en die hedendaagse kalender word gevind in die weeklikse siklusse van elke metode van tydmeting. Soos voorheen genoem, die hedendaagse kalender bestaan uit ʼn aaneenlopende weeklikse siklus. Dit beteken dat elke maand begin op ʼn verskillende dag van die week. Dit nie so is met die Bybelse kalender. Die weeklikse siklus van Yah se kalender nuut begin met elke nuwe maand. Wat meer is, is dat die hedendaagse kalender, gegrondves is op die son, en het dit geen verbintenis tussen die weke,  en enigiets in die natuur. In kontras, is dit dat die weeklikse siklus van Yahuwah se kalender onherroeplik verbind is tot die fases van die maan. 

Daar geen teks in die Skrif is wat die werking van die Bybelse kalender verduidelik, en vir die eenvoudige rede: Dit algemene kennis was.  Almal het die kalender gebruik. Daar was geen behoefte vir die verduideliking hoe die kalender werk of enigiets meer as vandag.  Dit is nie nodig om te verduidelik hoe die Gregoriaanse wek om dat elkeen dit weet. 

However, clues exist and are liberally scattered throughout the Bible. When the Biblical principle of precept upon precept, line upon line, here a little, there a little is applied, the differences become very apparent.

Alhoewel, daar leidrade bestaan en dit oorvloedig versprei is regdeur die Bybel. Wanneer die Bybelse beginsel van gebod op gebod, reël op reël, hier ʼn bietjie, daar ʼn bietjie toegepas word, die verskille baie deursigtig word.    

Die Dae van die Nuwemaan

Die Bybel bevat baie verwysings na ʼn besonderse kategorie van dag wat eenvoudig nie bestaan in die hedendaagse kalender: Nuwemaan dae. Dit duidelik is dat  ʼn verskillende manier van tyd berekening gebruik was. Dit vir die eerste teëgekom is gedurende die Skeppingsweek op die vierde – dag: “En Elohim het gesê: Laat daar ligte wees aan die uitspansel van die hemel, om skeiding te maak tussen die dag en die nag; en laat hulle dien as tekens sowel vir vaste tye, asook vir dae sowel as jare ..... En dit was so.” (Genesis 1 verse 14 en 15.)

Die woord “tekens” wat vertaal is afgelei is van die Hebreeuse woord owth, wat beteken ʼn sein, monument, baken, teken of kenteken. Selfs meer betekenis vol is die woord “seisoene” wat vertaal is. Dit is afgelei van die Hebreeuse woord mo’ed wat beteken  vasgestelde tyd of seisoen, in sy besonderheid, ʼn feesviering. Dit word regdeur Levitikus 23 gebruik, en verwys dit na die feeste van Yahuwah: “ Verder het Yahuwah met Moses gespreek en gesê: Spreek met die kinders van Israel en sê vir hulle: Die feestye van Yahuwah wat julle moet uitroep as heilige samekomste – dit is My feestye.” (Levitikus 23 verse 1 tot 2.)  

“Omdat die Joodse feestye plaasgevind het met gereelde tussenposes, het die woord ʼn noue verbintenis tot hulle .... Mo’ed word in die wye begrip gebruik vir alle godsdienstige byeenkomste, Dit in noue verbintenis met die tabernakel self is ... [Yah] het Israel hier op bepaalde tye ontmoet vir die doel om Sy wil aan hulle bekend te maak. Dit ʼn algemene term is vir die vergadering van aanbidding vir [Yah} se volk.”²⁴ 

Die grondslag van die kalender wat deur Yahuwah gevestig is gedurende die Skepping is deur die beweging van die maan. Alleenlik deur beweging kan tyd gemeet word. Die doel van die navolging van die maan se bewegings was om die heilige dae te bepaal! “Hy het die maan gemaak vir die vaste tye; die son ken sy tyd om onder te gaan.” (Psalm 104 vers 19) Hier weer is die woord wat vertaal is “tye,” en is dit mo’ed, of die vergaderings van aanbidding van Yah se volk.”

Die dae van die Nuwemaan is die mees belangrike dae, en is dit die wyse funksionering van geheel die Bybel se metode volgens die maan – son vir tyd meting, omdat hulle die dae is wat die begin van die maand reguleer en sowel ook die begin van die weeklikse siklus. Net omdat hierdie feite onbekend is aan die meeste Christene, beteken dit nie dat Christen geleerdes gelykwaardig onkundig is:

Die maand was ʼn eenheid van tyd wat naby verbind is tot die maan. Die Hebreeuse woord vir “maand” ook beteken “maan” .... Die rede vir hierdie verbintenis tussen die maand en die maan, is dat die begin van die maand gekenmerk is deur die nuwemaan. Die maan was deeglik waargeneem deur die mense ten tye  van die Bybel. Wanneer dit te voorskyn kom as ʼn dun sekelmaan, dit die begin is van die nuwe maand.

Die maan – maand was ongeveer 29 dae lank. Daarom, sal die eerste sekelmaan van die nuwemaan te voorskyn kom 29 of 30 dae na die vorige nuwemaan. By tye was die sekelmaan nie sigbaar as gevolg van wolke. Dit was toegelaat vir die reling dat die nuwemaan nooit bereken sal word as meer as 30 dae na die laaste nuwemaan. Dit het verhoed dat daar nie te veel variasies in die kalender was.²⁵

Die Weeklikse Siklus

Die verskille in die weeklikse siklusse gewoonlik die moeilikste is vir mense wat die son – maan kalender bestudeer om dit sonderbevoordeling aan hulle verstand dit bloot te stel.²⁶Tog, weer is daar geleerdes wat goed bekend is met hierdie feite, selfs al kry hulle nooit dit reg om te preek daaroor. Emil G. Hirsch, skryf in ʼn artikel getiteld, “Week: Verbintenis met die Fases van die Maan” in die Joodse Ensiklopedie en verklaar:

Die week van sewe – dae was verbind met die maan – maand, waarvan dit ongeveer ʼn vierde is. Die viervoudige verdeling van die maand was sigbaar in gebruik onder die Hebreërs  en ander antieke volke; maar dit is nie duidelik of dit sy oorsprong het van die vroeëre. Dit is onnodig om aan te neem, of dit egter ontleen is van die Babiloniërs, vir sy moontlike gelyke waarnemings van die vier fases van die maan wat daartoe gelei dat, die Hebreeuse nomades  wat spontaan, en onafhanklik die sisteem bedink het van die verdeling van die tussenposes, tussen die agtereenvolgende nuwemane in vier groepe van sewe dae elk ... Die nadruk wat gelê word op die vereistes wat in [Levitikus 23 vers 15] gestel word wanneer die weke van Pinkster  “voltooi” moet wees (“temimot”) stel voor dat weke mag bereken word op so ʼn manier om hierdie verbinding te verbreek.  

Hierdie aanhaling baie interessant is omdat die eerstens, dit korrek die antieke weeklikse siklus verbind met die fases van die maan; en tweedens, die telling tot Pinkster na vore bring vir die vereiste “voltooiing” van die weke, en blyk om af te lei dat weeklikse siklus gebruik sou word om nie outomaties te voorsien vir die voltooiing van die weke.

Die Bewys van die Datums

Omdat die eerste dag van elke maand (die dag van die Nuwemaan) altyd die weeklikse siklus weer begin, die Sabbat altyd voorkom op dieselfde datums van elke maan – maand. Die dag van die Nuwemaan was in ʼn groep van sy eie, maar was dit ʼn dag van aanbidding. Sodoende, was die tweede van elke maand ook die eerste dag van die werksweek. Selfs volgens die Gregoriaanse kalender, het ons gereeld ʼn maand uitleg soos hierdie. As voorbeeld, April van 2017 was so ʼn maand:

Die enigste verskil tussen die Gregoriaanse April uitleg vir 2017, en die maan – son maande is die maandelikse/weeklikse uitleg van elke maand volgens die maan – son kalender. Omdat die eerste van elke maand was  ʼn Nuwemaan en aanbiddingdag, en die sewende – dag Sabbat vir altyd voorkom op 8ste,15de,22ste en die 29ste dae van die maan – maand. Dit ondersteun die feit van die tyd wat elke keer gegee word vir die sewende – dag Sabbat wat in die Skrif gegee word, en kom dit voor op hierdie dae. Bykomend, kan elke enkele tyd wanneer ʼn datum gegee is vir die sewende – dag Sabbat kan dit ekstrapoleer word van die omliggende tekste, en kom dit ook voor op dieselfde datums. Dit sou ontmoontlik wees met die aaneenlopende weeklikse siklus.²⁷

Die Verlore Sabbatte

“Elke plek in die Bybel waar die Sabbatte en die Nuwemane aangedui word, is die 2de dag van die maan of maand altyd die 1ste werksdag, en die 8ste,15de, 22ste en 29ste dae van die maand Sabatte sonder uitsondering!” John D. Keyser, “Bybel se  Bewyse vir die Maan Sabbat”

Interessant genoeg, is die mense wat dit die moeilikste vind vir die aanvaarding van die feit dat Saterdag nie die ware Sabbat is, daardie is wat dit die mees duidelikste verstaan en die belangrikheid daarvan: diegene is wat alreeds  op Saterdag aanbid. “God sal nooit toelaat dat die Sabbat vergeet sal word! Dit is ontmoontlik! Daarom, moet Saterdag  die Sabbat wees.”

So ʼn argument ʼn logiese dwaling is. Nie net alleen kan Saterdag nie bewys word dat  Saterdag  die ware Sabbat, van die Skrif is, verklaar Yahuwah dat die Sabbat vergeet sal word, en dat Hy die een sal wees wat dit sal verseker dat dit vergeet sal word!

Die profeet Jeremiah het geweeklaag oor wat gebeur het met Jerusalem toe dit geval het in die hande van die Babiloniërs. Omdat “Babilon” ook die simbool is van die algehele infrastruktuur van valse aanbidding, Jeremiah se weeklag het ʼn bykomstigheid, ʼn profetiese toepassing wat vorentoe wys na ʼn tyd toe die kennis van die oorspronklike, antieke Sabbat waarlik verlore was.

Yahuwah het soos ʼn vyand geword, Hy het Israel verslind, al sy paleise verslind, sy vestings verwoes en geklaag en geklag by die dogter van Juda vermenigvuldig.

En Hy het sy eie omheining soos ʼn tuin verniel, sy eie feesplek verwoes; Yahuwah het in Sion feestyd en Sabbat laat vergeet, en in sy grimmige toorn koning en priester verwerp. (Klaagliedere 2 verse 5 en 6.)

Dit ook nie die enigste plek in die Skrif is waar Yahuwah verklaar dat Hy sal veroorsaak dat die Sabbat vergeet sal word. Die boek van Hosea beskryf die ontrouheid van Yah volk deur hulle te vergelyk met ʼn ontroue vrou wat gaan hoereer na ander liefde. Yahuwah is die goddelike eggenoot aan gelowiges. “Want jou Maker is jou Man; Yahuwah van die leërskare is sy Naam; en die Heilige van Israel jou Verlosser. Hy sal Elohim van die hele aarde genoem word.” (Jesaja 54 vers 5.)

Deur agter valse aanbidding aan te loop, was Yahuwah se “bruid” (die gelowiges) ontrou tot Hom.

 Daar is baie pragtige beloftes wat opgeteken is in die tweede hoofstuk  van Hosea. Ons moet lief wees om te lees oor daardie beloftes, om daarop aanspraak te maak. Hulle moet in konteks gelees word, en in konteks is om eerste geestelike ontrouheid te beëindig.

Twis met julle moeder, twis; want sy is nie my vrou nie, en Ek is nie haar man nie, en laat sy haar hoerery van haar aangesig verwyder en haar owerspel van haar borste af weg.

Anders sal Ek haar naak uittrek en haar neersit soos op die dag van haar geboorte en haar maak soos ʼn woestyn, ja haar stel soos ʼn dor land en haar van dors laat sterwe.

Want hulle moeder het in ontug gelewe, sy wat met hulle swanger was, het skandelike dinge gedoen; want sy het gesê: Ek wil my minnaars agtenaloop. ( Hosea 2 verse 1, 2 en 4.)

Die straf vir geestelike ontrouheid? Deur die gawe van die Sabbat weg te neem:

Ek sal dan  nou haar skaamte ontbloot voor die oë van haar minnaars, en niemand sal haar uit my hand red nie.

En Ek maak ʼn einde aan al haar vreugde, haar feeste, haar nuwemane en haar Sabbatte, ja, al haar feestye.  (Hosea 2  verse 9 en 10.)  

Die “Nuwemane” is ʼn duidelike verwysings na die kalender waarby  die Sabbatte en “plegtige feeste” (mo’edim) bereken word. “ Dit was deur ʼn skikking met die heidene dat die vroeë Christene sy apostoliese suiwerheid verloor het. Dit het die hekke van die vloedgolwe van misleiding geopen van Satan. Deur nie waarde te heg aan die waarheid en die  bewaring daarvan, het die volgelinge van [Yah] dit verloor. Wanneer die waarheid van die hemel nie gekoester word soos dit moet wees verwyder [Yah] dit; Hy veroorsaak dat dit vergeet word.”²⁸ Dit is presies wat gebeur het.

Die aanneming van die heidense week deur die ekklesiastiese gesag in die vereniging van hulle mag met die wêreldse gesag gedurende die vierde eeu, het  dit daartoe gelei vir die vervolging van almal wat vas bly kleef het aan die Bybelse manier van kalandering. Soos Robert Odom waargeneem het in sy invloedryke boek; Sondag in die Heidense Rome: “ Dit blyk asof daar een briljante geestelik beheer oor dinge gehad het om  die heidense wêreld te beveel, dat die planetêre week ingestel is, net op die tyd van die mees gewilde Sonkultus van alle tye, en te verenig om die dag van die Son te verhoog heilig bo al die ander. Sekerlik was dit maar nie sommer toevallig.”²⁹

Hierdie stadige gedaante verwisseling van die pure suiwere apostoliese Christendom, na die Christendom wat deurvleg is met die beginsels van heidense kalandering, is grootliks verantwoordelik vir die gebrek aan kennis wat vandag bestaan ten opsigte die ware kalender van die Skepper. Die heidense aaneenlopende weeklikse siklus reik so vêr terug in die geskiedenis, dat dit aangeneem word dat die aaneenlopende weeklikse siklus altyd bestaan het. Die historiese feit van die Juliaanse kalender is vergete en deur al in die rondte te debatteer word gebruik om te “bewys” dat Saterdag die Bybelse Sabbat is: dit wil sê dat die hedendaagse Gregoriaanse week aaneenlopend gesirkuleer het vir sewe – dae weke, en daarom het die weke aaneenlopend gesirkuleer. Daarom moet Saterdag die “sewende – dag Sabbat” van die vierde gebod.³⁰

Die Hemel se Kalender

Regdeur die Skrif was die Sabbat belangrik. Vanaf Genesis tot Openbaring, is dit ʼn goue draad, wat geweef is van Yah se beloofde rus regdeur alles heen. Dit maak hoegenaamd geen sin dat die Skepper, die Heerser van die hemel en aarde, nie ʼn metode sou vestig vir die berekening  vir meting van tyd  waarby enigiemand op enige plek en enige tyd kan weet wanneer die Sabbat aanbreek. Die punt word goed verduidelik deur die ondervinding van Saterdag – Sabbat onderhoudende leraar wat deur die KGB gearresteer was en in die tronk gegooi is gedurende die Sowjet tydperk. Eerstens, was hy in eensame opsluiting aangehou. Later, was hy gestuur na die goelag. Hy het noukeurig elke enkele dag gevolg sodat hy in die goelag kon weet wanneer die Sabbat aanbreek. Uiteindelik, het hy die spoor verloor. Of hy sy bewussyn verloor het vir ʼn tyd lank as gevolg van sy swak behandeling, of iets anders, dit uiteindelik nie saak gemaak het. Wat ook al die oorsaak was, het hy uiteindelik die spoor verloor van watter dag van die week dit was. 

O, watter grap het wagte toe van hom gemaak. Hulle het hom ongenadiglik gefolter, en hy het waarlik ondraaglike verstandelike lyding verduur. Hy was lief vir Yahuwah, en wou Hom vereer. Hy was in die tronk omdat hy geweier om ʼn kompromis aan te gaan oor sy geloof. Hy het nou nie meer geweet wanneer die Sabbat aanbreek, en hetsy hy daarop werk of nie.   

Dit is die resultaat van onkunde oor die ware Sabbat en Yahuwah se ware kalender wat gevestig was by die Skepping. Dit nie Sy wil is vir enigiemand om in onkunde te verkeer. Ook het Hy nie aan Adam en Eva ʼn stukkie papier gegee en om dit aan ʼn boom vas te spyker in orde om rekening daarvan te hou nie. Iets so belangrik sal nooit toevertrou word aan enigiets wat maklik vernietig kon word, en wat maklik verander kan word!

Yahuwah, moet onthou word as die Skepper van Alles. Hy het nie nodig gehad om aan Adam en Eva ʼn gedrukte kalender te gee wat op ʼn stukkie papier gedruk was. Hy het Sy tydmeting sisteem geanker in die besonderse samestelling van die Skepping en dit ingeplant in die hemelruim vir almal om te sien ongeag waar hulle op aarde is.

Die funksie van die maan as ʼn kalender word uitsonderlik beskryf in beide Psalm 104 vers 19  en Genesis 1 verse 14 tot 15. Die onveranderde natuur van die maan se funksie word self daarna verwys in ʼn ander psalm: “Soos die maan sal hy vir ewig vasstaan, en die getuie in die hemel is getrou.” (Psalm 89 vers 38.)

Net soos dit hoegenaamd geen sin maak dat Yahuwah die kennis sal toevertrou van Sy sisteem van tydmeting aan ʼn stukkie papier of selfs ʼn rots van klip, is dit nie die soortgelyk, en verby alle logika om aan te neem dat Hy die berekeninge van Sy Heilige Sabbat toevertrou in die bewaring van Sy vyand, Satan. Tog is dit presies die geval, en in die aangesig van bewyse dat ʼn persoon inteendeel daarop aandring dat Saterdag die sewende – dag Sabbat is van die Bybel. 

Die hedendaagse “Gregoriaanse” son kalender is ʼn pouslike uitvinding. Dit self vernoem is na Pous Gregorius XIII! Toe dit op die eerste keer ingestel is , het net drie lande dit aanvaar, en was hulle almal Katolieke lande. Die ander lande het dit verwerp om dit Katoliek is.

Tog, is die Juliaanse kalender niks beter as wat die heidense son kalender is.  Alleenlik is die maan – son kalender in staat vanaf die Skepping om Yah se ware mo’edim, die Hemele se aangewese tye van aanbidding vas te stel.

Alle tyd is gegrond op beweging. Daar is , en daarom is daar alleenlik vier tipe van kalenders. Alle tydhouding is soorte van die volgende:   Sideries: Sideriese kalenders hou tyd wat gegrond is en wat waargeneem word deur die beweging van die sterre. Die Hindoe kalender gebruik ʼn kombinasie van sideriese en son tydhouding sisteem. Son: Deur son kalenders, is die jaar gegrond op tyd wat die son neem om terug te keer na dieselfde posisie binne die siklusse van die seisoene, of 365 dae. Die Juliaanse kalender en die Gregoriaanse kalenders is beide voorbeelde van tydhouding volgens die son. Volens ‘son kalender, is daar niks wat weeklikse siklus verbind tot enigiets in die natuur Maan: ʼn Maan kalender  is alleenlik gegrond op die fases van die maan. Omdat die maan – jaar met 354 dae korter is as die 365 dae van die  son – jaar, maande op die maan – kalender sweef deur die seisoene. Die kalender wat deur Moslems gebruik word is ʼn maan – kalender, en dit is waarom Ramadan sweef terugwaarts deur die jaar, van een jaar na die ander. Maan – Son: Maan – son kalenders is die mees elegante en akkurate van alle kalenders wat in gebruik is. Die weeklike siklusse en die maande is gegrond op die beweging van die maan, terwyl die jaar geanker is tot die son. Sodoende, is daar geen seisoene wat swewe met ʼn streng maan – kalender. Die Bybelse kalender is ʼn maan – son kalender.

Opgeteken in die Hemele

Die waarheid is so verspreid en begrawe onder die eeue van verkeerdheid en veronderstelling, dit vereis geduld en sorgvuldige aandag om die besonderhede bymekaar te maak van die verskeie weggelate “ legkaart gedeeltes” van waarheid. Alhoewel, in die sterrehemel is daar twee gedeeltes wat sonder twyfel sal  help oor die bewys om vas te stel dat Saterdag nie die Bybelse Sabbat is. Hierdie is die dae van die kruisiging, en die Internasionale Datumlyn.

Datum van die Kruisiging

Deur die tersydestelling van die pret wetenskapfiksie oor die kloof in die “ ruimte – tyd kontinuum,” van tyd op self, en is dit natuurlik aaneenlopend. Dit is waarom die meeste hedendaagse mense dit moeilik vind om dit in hulle verstand dit te bêre, rondom ʼn sisteem van die berekening van tyd waarin die weeklikse siklus nie aaneenlopend is.  Die mense neem aan dat die hedendaagse weeklikse siklus altyd bestaan het. Daarom, neig hulle om te dink in terme van ʼn hedendaagse kalender datums, en self deur die onthou van gebeurtenisse van die geskiedenis.  

Neem as voorbeeld, die slag van Marathon. Die algemene aanvaarde datum is die 12de September, 490, VHJ. Neem jy kennis van die probleem? In werklikheid is daar verskeie ( nogal amusante) probleme met daardie datum. Eerstens het die Gregoriaanse kalender nie bestaan gedurende 490 VHJ. Verder en meer, aldus dat die Juliaanse kalender ʼn datum bevat het wat genoem was September, is die datum byna 450 jaar voor die Juliaanse kalender se bestaan, en het  nie die een of die ander een bestaan.     

Laastens, “September” het nie bestaan in die Griekse kalender van 490 VHJ. Die Griekse kalender, soos die kalender van die Israeliete van daardie tyd, was die maan – son kalender met sommige variasies tussen die verskillende Griekse stad – state. Die maande in Athene was genoem:

Hekatombion	Metageitnion
Boedromion	Pyanepsion
Maimakterion	Poseidon
Gamelion	Anthesterion
Elaphebolion	Munychion
Thargelion	Skirophorion

ʼn Vroeë Griekse kalender van    1600 n.C.

Neem kennis nie ‘n enkele “September” onder hulle! So wat beteken dit dat die slag van Marathon plaasgevind het gedurende die 12de September?

Deur die gebruik van die hedendaagse datums voordat daardie kalender in werklikheid bestaan het, dit eintlik ʼn baie nuttige stuk gereedskap is. Dit stel die mense van vandag in staat om te verstaan, relatief tot die hedendaagse sisteem van tydmeting, wanneer ʼn gebeurtenis plaasgevind het. Deur agteruit  te tel en deur die gebruik van die hedendaagse kalender datums word dit genoem ʼn proleptiese kalender. ‘n Proleptiese kalender is eenvoudig ʼn kalender wat die datering sisteem verleng terugwaarts tot ʼn tyd voor sy werklike instelling. Alhoewel, terwyl dit nuttig, en belangrik is om te weet wanneer dit gebeur. Gelowiges vandag het probeer om terugwaarts te tel tot die tyd van Yahushua, “om te bewys” dat Hy gekruisig was op ʼn Vrydag. Ander het dieselfde gedoen, en probeer om te “bewys,” en was Hy in werklikheid gekruisig op ʼn Woensdag.  

Soos alreeds vasgestel is, beide ontmoontlik en is dit vir geen ander rede en vir die feit dat nie een van die twee “Vrydag” of “Woensdag” tot nog toe nie opgeneem is in die Juliaanse kalender. Gedurende die tyd van Yahushua se lewe op aarde, het die Juliaanse steeds ʼn week van agt dae gebruik. Daarom, is enige aansprake dat die Verlosser Sy lewe opgeoffer het op ʼn Vrydag of op ʼn Woensdag en wat gegrond is op ʼn proleptiese datum, niks meer.  

Dit is waar, alhoewel, dat Yahushua gekruisig was op die sesde dag van die week. Levitikus 23 voorsien aan die datum vir die Pasga: “In die eerste maand, op die veertiende van die maand, teen die aand, is die Pasga van Yahuwah.” (Levitikus 23 vers 5.) Volgens die maan – son kalender, kom die 14de dag van elke maand voor op die sesde – dag van die week. Dus, sonder twyfel, het Yahushua gesterf op die dag voor die sewende – dag Sabbat.

Dit was vir hierdie besonderse rede, dat die Jode Pilatus gevra het om die bene van die drie manne wat gekruisig is te breek, sodat hulle gou sal sterf deur versmoring, en kon hulle begrawe word: “En dat die liggame nie op die Sabbat aan die kruis sou bly nie, aangesien dit die voorbereiding was – want (die dag van daardie Sabbat was groot) – het die Jode Pilatus gevra dat hulle bene gebreek en hulle weggeneem moes word.” (Johannes 19 vers 31.)

Die volgende dag was die Pasga, en was dit nie alleenlik die sewende – dag Sabbat. Maar was dit ook die eerste dag van die Fees van die Ongesuurde Brood. “En op die vyftiende dag van hierdie maand is die fees van ongesuurde brode van Yahuwah; sewe dae lank moet julle ongesuurde brode eet.” (Levitikus 23 vers 6.) Met ander woorde, die dag van daardie Sabbat was “groot”.

Baie geleerdes het geargumenteer oor die jaar van die kruisiging wanneer sou dit plaasgevind, omdat hulle oor en oor soek na die jaar van die 14de dag van die maan – maand ( die Pasga op die 14de Abib) en wat  ooreenstem met ʼn proleptiese Vrydag in die enigste moontlike jaar vir die kruisiging van die Verlosser: 31 n.C.³¹ Hierdie astronomiese feite is, en dit en wat bewaar is in die hemel, en maklik om te bereken en omdat hulle so voorspelbaar is.

Yahuwah sal nie toelaat om die laaste geslag onkundig te laat oor sulke ʼn belangrike sake. Hy het die beginsel gevestig van die sterrekunde wat ons toelaat om met uiterste akkuraatheid die bewegings van die maan 2,000 jaar gelede waar te neem! Dit is hierdie bewegings wat wanneer dit toegepas word tot die maan – son kalender, en as dit vergelyk word met die hedendaagse week dit sonder enige twyfel bevestig dat Yahushua, gekruisig was op die sesde – dag van die week volgens die maan, en nie gekruisig was op ʼn Vrydag.

Dit is merkwaardig omdat dit twee addisionele feite bevestig:

1. Die antieke Sabbat wat steeds onderhou was ten tye van die Verlosser kruisiging was nie Saterdag;
2. Die dag van Yahushua se opstanding – en die rede wat  gegee is vir aanbidding op Sondag – was  nie ʼn Sondag gewees.

Hierdie twee feite alleen maak bekend die fout in die berekening van iemand se aanbidding dae deur die gebruik van die hedendaagse son kalender. Saterdag is nie die ware antieke Sabbat van die Bybel, en Sondag is nie die dag van Yahushua se opstanding, en daarom nie ʼn dag waarop iemand moet aanbid in besonders tot eer van die opstanding.

Die Internasionale Datumlyn

Die Internasionale Datumlyn is een van die mees opsigtelike, en mees amusante bewyse dat die hedendaagse kalender nie gebruik kan word vir die bevestiging van die Bybelse Sabbat.  Dit is ʼn menslike uitvinding. Dit is suiwer arbitrêr, en was dit verskeie kere verander vir geen ander rede as vir gerief.

Die Nasionale Oseaniese en Atmosferiese Administrasie van die Verenigde State se Departement van handel erken dat dit ʼn suiwer arbitrêr natuur is van die Internasionale Datumlyn, en verklaar: 

Die Internasionale Datumlyn, is vasgestel gedurende 1884, en gaan deur die midde van die  Stille Oseaan en rofweg volg dit ʼn 180 grade meridiaan ʼn  noord – suid lyn op aarde. Dit is aangebring halfpad rondom die wêreld van die primêre meridiaan – tot nul grade lengte wat bevestig is by Greenwich, Engeland, gedurende 1852.

Die Internasionale Datumlyn funksioneer as ʼn “lyn van afbakening” wat twee  opeenvolgende kalender datums skei. Wanneer die datumlyn oorgesteek word, jy ʼn reisiger van alle soorte van tyd word! Steek dit oor na die weste,  is dit een dag later; en as jy dit oorsteek as jy teruggaan “gaan jy  terug in tyd.”    

Ten spyte van sy naam, het die Internasionale Datumlyn geen wettige internasionale status, en lande is vry om te kies watter datums hulle wil onderhou. Terwyl die datumlyn in die algemeen noord loop tot die suide van pool tot pool, volg dit ʼn slingerpad rondom politieke grense soos oostelike Rusland en Alaska se Aleoetiese Eilande.³²

Die mees oostelike gedeelte van Rusland is in werklikheid verder oos as die meeste westelike gedeeltes van Alaska! ʼn Kort blik na die kaart van die Internasionale Datumlyn wys hoe arbitrêr dit is.

ʼn Wêreldkaart wat die slingerpad aandui van die Internasionale Datumlyn op sy pad regoor die Stille Oseaan.

Meer onlangs, was die Internasionale Datumlyn verander gedurende 2012. Dit het ʼn probleem veroorsaak vir Saterdag – Sabbat onderhoudende Christene van Samoa. Moet hulle aanbid op die nuwe sewende – dag Sabbat? Of moet hulle kleef aan die oue, wat beteken het dat, hulle nou aanbid op Sondag?

Die Internasionale Datumlyn is ʼn denkbeeldige, en is dit algeheel arbitrêr. Dit is lagwekkend om aan te neem dat Yahuwah sou toelaat om iets so belangrik as Sy Sabbat, om afhanklik te wees tot iets so veranderlik as die hedendaagse kalender, wat deur een enkele stem verander kan word.

Die mensgemaakte Internasionale Datumlyn  is alleenlik nodig as jy die Sabbat gaan bereken deur die pouslike Gregoriaanse kalender. Alhoewel, as jy die maan gebruik om die begin van die maande te bevestig, en aldus die Sabbat, is so ʼn kunsmatige hulpmiddel nie nodig. Die maan was geskep vir die bevestiging van die seisoene (mo’edim). Dit is akkuraat ongeag waar jy woon.

Alleenlik Net Een Ware Sabbat

Pseudosiëse  – godsdienste, is soos die pseudosiëse – wetenskap. Dit is vals, ʼn vermomming van bedrog as die waarheid. In die pseudosiëse – wetenskap sowel as in die pseudosiëse – godsdiens, dit ʼn veronderstelling is wat gegrond is op ʼn veronderstelling, en dan deur pogings wat bestee is om hierdie veronderstelling te bewys, eerder as om by die waarheid te kom. Alhoewel hierdie veronderstelling verkeerd is, en daar geen waarde van “bewys” is, kan verkeerdheid nie verander word in die waarheid.

Soortgelyk, is die lang tradisie van wat Saterdag noem as die “Sabbat,” en dit nie die Sabbat maak. Die feit dat die hedendaagse Jode aanbid op Saterdag bewys niks meer as wat hulle geleerdes alreeds erken het: hulle nie meer langer aanbid volgens die Bybelse kalender.

Die feite van die argeologie, die Skrif, en sterrekunde demonstreer die waarheid: die oorspronklike Sabbat van die Bybel was bereken deur die maan – son kalender, wat gegrond is op die bewegings van die maan. Dit beteken dat Saterdag nie die “Sabbat van Yahuwah jou Eloah“is. (Exodus 20 vers 10.) Dit beteken ook dat Sondag nie die dag is van Yahushua se opstanding is. Beide is namaaksels van die dae van aanbidding, wat gevestig is deur Satan in order om die wederegtelik die aanbidding op te eis wat verskuldig is Yahuwah alleenlik.

Alhoewel, hierdie feite steeds nooit enigeen sal oortuig wat nie wil erken wat die waarheid is, omdat dit ongerieflik is. Abraham Lincoln het op ʼn keer waargeneem: “Wanneer ʼn man wat eerlik is en verkeerdelik die waarheid hoor, sal hy of dit daar laat of ophou om eerlik te wees.” WLC doen ʼn beroep op jou stel alle veronderstellings tersyde en gekoesterde vooroordeel. Stel die waarheid eerste en volg die Lam waar ook al Hy gaan.

Die keuse is joune. Met die feite voor jou uitgesprei, wat sal jy besluit? Ter afsluiting die woorde van Dr. Martin Luther King, junior, en is dit streng gepas: “Lafaards vrae die vraag: is dit veilig? Dienstigheid vra die vraag: is dit verstandig? Leegheid vra die vraag is dit gewild? Die gewete vra die vraag: is dit reg? Dan kom daar ʼn tyd wanneer iemand die standpunt moet inneem dat nie een veilig is, of verstandig, en ook nie gewild, maar iemand moet dit aanneem omdat dit reg is.”