Ang reporma sa kalendaryo ay kailangan. Gayunman, sa halip na pagbabago ng kalendaryo ng kapapahan (Gregorian) tungo sa ilang bagong anyo, ang tunay na kalendaryo ng Manlilikha ay kailangan na maibalik ng mga nagnanais na sambahin Siya. Ipinahayag ng Kasulatan:
Katotohanang ipangingilin ninyo ang aking mga Sabbath; sapagka't isang tanda sa akin at sa inyo sa buong panahon ng inyong mga lahi, upang inyong makilala na ako si Yahuwah na nagpapabanal sa inyo. Inyong ipangingilin ang Sabbath nga; sapagka't yao'y pangilin sa inyo . . . Anim na araw na gagawin ang gawain; datapuwa't ang ikapitong araw ay Sabbath na takdang kapahingahan, pangilin kay Yahuwah: sinomang gumawa ng anomang gawa sa araw ng Sabbath, ay walang pagsalang papatayin.1
Mahalaga na ang lahat na mayroong isang matalinong kaalaman ng mga mahahalagang isyu na ito. Ang huwad na pagsamba ay nangangailangan ng isang huwad na kalendaryo at si Satanas ay lubos na handa para lituhin ang mga isipan ng isang tanghal ng mga maling pamamaraan ng pagpapanatili ng oras. Ang modernong sanlinggo na ginagamit ngayon, na ibig dalhin sa Pandaigdigang Kalendaryo, ay itinatag sa paganismo:
Septem Planatæ: Ang pitong planetaryong diyos kung saan ang mga modernong pangalan ng mga araw ng sanlinggo ay nagmula. Si Luna, ang diyosa ng buwan, ay ang pinakamalapit sa daigdig. Ang pinakamalayo ay si Saturnus. Si Saturnus/Saturn, bilang pinakamahalagang diyos ay itinalaga ang unang oras ng unang araw ng sanlinggo, ginagawa siyang diyos ng araw na iyon: araw ng Sabado. Ang ikalawang oras ng unang araw ay nabibilang kay Jupiter at iba pa. Ang panghuling oras ng unang araw ng sanlinggo ay nabibilang kay Mars, kaya ang unang oras ng ikalawang araw ay inilaan kay Sol, ang diyos ng araw. Ito’y ginawa siyang diyos ng ikalawang araw ng sanlinggo: araw ng Linggo. Ang mga nalalabing araw ng sanlinggo ay katulad ng kanilang mga araw. Si Venus, diyosa ng pag-ibig, ay may unang oras ng huling araw ng sanlinggo, dies Veneris, o Biyernes.
Ang planetaryong sanlinggo na ito ay imitasyon ng paganismo sa tunay at Biblikal na sanlinggo na itinatag ng Manlilikha noon pang simula ng kasaysayan ng daigdig. . . . Habang ang tunay na Sabbath ay laging kasama ng Biblikal na sanlinggo, gayon din ang huwad na Sabbath ng paganong pinagmulan ay nangailangan ng isang sanlinggong pag-ikot. Dahil dyan, nahanap namin na ang dalawang huwad na institusyong iyon ay laging magkasama . . . Ang pagpapatupad [sa Konseho ng Nicæa, A.D. 321-325] ng sanlingguhang pagtalima ng araw ng Linggo ay nagbigay ng opisyal na pagkilala sa sanlinggo ng pitong araw at nagresulta sa pagpapakilala nito tungo sa opisyal na kalendaryong sibil ng Roma. Ang mga Romano ay ipinasa ang kalendaryo sa atin, at narito, mayroon pa rin tayong mga sinaunang planetaryong titulo ng mga araw ng sanlinggo.2
Ang reporma sa kalendaryo na kailangan ngayon ay isang pagbabalik sa tunay, Biblikal na pagpapanatili ng oras. Ang reporma sa Sabbath ay nangangailangan ng reporma sa kalendaryo.
Ang gawa ng reporma sa Sabbath ay dapat na matupad sa mga huling araw ng nahulaan sa propesiya ni Isaias: “Ganito ang sabi [ni Yahuwah], Kayo'y mangagingat ng kahatulan, at magsigawa ng katuwiran; sapagka't ang aking pagliligtas ay malapit nang darating, at ang aking katuwiran ay mahahayag. Mapalad ang taong gumagawa nito, at ang anak ng tao na nanghahawak dito; na nangingilin ng Sabbath upang huwag lapastanganin, at nagiingat ng kaniyang kamay sa paggawa ng anomang kasamaan.” “Gayon din ang mga taga ibang lupa, na nakikilakip [kay Yahuwah], upang magsipangasiwa sa kaniya, at magsiibig sa pangalan [ni Yahuwah], bawa't nangingilin ng Sabbath upang huwag lapastangin, at nagiingat ng aking tipan; Sila ay dadalhin ko sa aking banal na bundok, at papagkakatuwain ko sila sa aking bahay na dalanginan.” [Isaias 56:1, 2, 6, 7.]
Ang mga salitang ito ay naaangkop sa Kristyanong panahon, sapagkat naipakita sa konteksto: “Ang [Kataas-taasang Yahuwah] na pumipisan ng mga itinapon sa Israel ay nagsasabi, Magpipisan pa ako ng mga iba sa kaniya, bukod sa kaniyang sarili na nangapisan.” [Isaias 56:8] Narito ang nagbabala ng pagtitipon ng mga Hentil sa pamamagitan ng Mabuting Balita. At sa mga nagpaparangal ng Sabbath, isang pagpapala ang ipinahayag. Kaya ang obligasyon ng ikaapat na utos ay umaabot pabalik sa pagpako sa krus, muling pagkabuhay, at pag-akyat ni Kristo, hanggang sa panahon kung kailan ang kanyang mga alagad ay dapat ituro sa lahat ng mga bansa ang mensahe ng mabuting balita.
Inutos [ni Yahuwah] sa pamamagitan ng nabanggit na propeta, “Talian mo ang patotoo, tatakan mo ang kautusan sa gitna ng aking mga alagad.” [Isaias 8:16] Ang tatak ng kautusan [ni Yahuwah] ay matatagpuan sa ikaapat na utos. Ito lamang, sa lahat ng sampu, ang naghahatid ng pagtanaw sa parehong pangalan at titulo ng Tagabigay ng Utos. Ipinapahayag nito na Siya ang Manlilikha ng langit at lupa, at kaya ipinapakita ang Kanyang angkin sa paggalang at pagsamba nang higit sa lahat. Maliban sa tuntuning ito, wala sa Dekalogo na ipapakita ng mga awtoridad ang kautusan ay ibinigay. Noong ang Sabbath ay binago ng kapangyarihan ng kapapahan, ang tatak ay kinuha mula sa kautusan. Ang mga alagad ni [Yahushua] ay tinawagan na ibalik ito, sa pagtataas ng Sabbath ng ikaapat na utos tungo na nararapat na posisyon nito bilang alaala ng Paglikha at tanda ng Kanyang kapangyarihan.
“Sa kautusan at sa patotoo!” Kapag ang mga magkakasalungat na doktrina at teorya ay managana, ang kautusan [ni Yahuwah] ay ang nag-iisang hindi nagkakamaling batayan kung saan ang lahat ng mga opinyon, mga doktrina, at mga teorya ay susubukin. Sinasabi ng propeta, “Kung hindi sila magsalita ng ayon sa salitang ito, tunay na walang umaga sa kanila.” [Isaias 8:20]
Muli, ang utos ay ibinigay, “Humiyaw ka ng malakas, huwag kang magpigil, ilakas mo ang iyong tinig na parang pakakak, at iyong ipahayag sa aking bayan ang kanilang pagsalangsang, at sa sangbahayan ni Jacob ang kanilang mga kasalanan.” Hindi ito ang masamang sanlibutan, kundi ang mga itinalaga [ni Yahuwah] na “bayan ko,” na dapat na pagsisihan ang mga nagawang pagsalangsang. Dagdag Niyang ipinahayag, “Gayon ma'y hinahanap nila ako araw-araw, at kinalulugdan nilang maalaman ang aking mga daan: na gaya ng bansa na gumawang matuwid, at hindi lumimot ng alituntunin ng kanilang [Eloah].” [Isaias 58:1, 2.] Narito ipinakita na matanaw ang isang antas na itinuturing ang mga sarili na matutuwid, at lumitaw na mahayag ang dakilang interes sa paglilingkod [kay Yahuwah]; ngunit ang matigas at mataimtim na pagsaway ng Tagahanap ng mga puso ay pinatutunayan na sila ay yumuyurak sa mga banal na tuntunin.
Ang propeta ay ipinunto ang tuntunin na pinabayaan: “Ikaw ay magbabangon ng mga patibayan ng maraming sali't saling lahi; at ikaw ay tatawagin Ang tagapaghusay ng sira, Ang tagapagsauli ng mga landas na matatahanan. Kung iyong iurong ang iyong paa sa Sabbath, sa paggawa ng iyong kalayawan sa aking banal na kaarawan; at iyong tawagin ang Sabbath na kaluguran, at ang banal [ni Yahuwah] na marangal; at iyong pararangalan, na hindi ka lalakad sa iyong mga sariling lakad, ni hahanap ng iyong sariling kalayawan, ni magsasalita ng iyong mga sariling salita; kung magkagayo'y malulugod ka nga [kay Yahuwah].” [Isaias 58:12-14.] Ang propesiyang ito ay naaangkop rin sa ating panahon. Ang sira ay ginawa sa kautusan [ni Yahuwah] noong ang Sabbath ay binago ng kapangyarihang Romano. Ngunit ang panahon ay dumating na para sa banal na institusyong iyon na ibalik. Ang sira ay aayusin, at ang pundasyon ng maraming salinlahi ay itataas muli.
Pinabanal sa pamamagitan ng pamamahinga at pagpapala ng Manlilikha, ang Sabbath ay pinanatili ni Adan sa kanyang pagka-inosente sa banal na Eden; sa pamamagitan ni Adan, bumagsak ngunit nagsisi, noong siya ay pinalayas mula sa kanyang masayang estado. Ito’y pinanatili ng lahat ng mga patnyarka, mula kay Abel hanggang sa matuwid na si Noe, kay Abraham, kay Jacob. Noong ang piniling bayan ay nasa pagkaalipin sa Ehipto, marami, sa gitna ng umiiral na idolatrya, ay nawalan ng kanilang kaalaman ng kautusan [ni Yahuwah]; ngunit noong hinatid [ni Yahuwah] ang Israel, ipinahayag Niya ang Kanyang kautusan sa kakila-kilabot na kadakilaan para sa tinipong madla, upang maaaring malaman nila ang Kanyang kalooban, at para katakutan at sundin Siya magpakailanman.
Mula sa araw na iyon hanggang sa kasalukuyan, ang kaalaman ng kautusan [ni Yahuwah] ay pinanatili sa lupa, at ang Sabbath ng ikaapat na utos ay iningatan. Bagama’t ang “suwail” ay nagtagumpay sa pagyurak ng banal na araw [ni Yahuwah], maging sa panahon ng kanyang paghahari, may mga, nakatago sa mga lihim na lugar, mga matatapat na kaluluwa na nagbibigay ng parangal. Simula pa noong Repormasyon, may mga ilan sa bawat henerasyon na nagpapanatili ng pagtalima sa mga ito. Madalas sa kabila ng kasiraan at pag-uusig, isang patuloy na umiiral na testimonya ang pinadala para sa pagpapatuloy ng kautusan [ni Yahuwah], at ang sagradong obligasyon ng Sabbath ng Paglikha.
Ang mga patotoong ito, sapagkat ipinakita sa Pahayag 14, bilang koneksyon sa “walang hanggang ebanghelyo,” ay itatangi ang tunay na ekklesia ni Kristo sa panahon ng kanyang pagdating. Dahil sa tatluhang mensahe, ipinahayag, “Ito ay panawagan para sa pagtitiis ng mga banal, sila na tumutupad sa mga utos [ni Yahuwah] at patuloy na sumasampalataya kay [Yahushua].” At ang mensaheng ito ay huli na ibibigay bago ang pagdating ng [Panginoon]. Agarang kasunod ng pagpapahayag nito, ang anak ng tao na nakita ng mga propeta, ay dumarating sa kaluwalhatian upang anihin ang mga ani ng lupa.3
Ang paksang ito ay kapwa hindi bantog sa bawat isa. Ito ay isang napakahirap na patotoo. Ang Repormasyong Protestante ay sinimulan ang proseso ng pagpapanumbalik ng mga nawalang patotoo para sa mga matatapat na naghahangad ng mga ito. Ang unang hakbang sa reporma sa Sabbath ay para tuklasin na ang araw ng Linggo ay hindi ang Sabbath ng Bibliya gaya ng pinaniwalaan ng marami.
Habang ang atensyon ng mga tao ay tinawagan sa paksa ng reporma sa Sabbath, ang mga tanyag na tagapaglingkod ay minali ang Salita [ni Yahuwah], inilagay ang mga ganoong pagpapaliwanag sa patotoo nito na magpapatahimik sa nagtatanong na kaisipan. At sa mga hindi hinanp ang mga Kasulatan para sa kanila ay nakuntento na tanggapin ang mga konklusyon na may pagkakatugma sa kanilang mga nais. Sa argumento, sopistri, ang mga tradisyon ng mga Ama, ang awtoridad ng simbahan, marami ang nagsumikap na ibagsak ang patotoo. Ang mga tagapagtaguyod nito ay pinalayas sa kanilang mga Bibliya para ipagtanggol ang bisa ng ikaapat na utos. Ang mga mababang tao, armado ng Salita ng katotohanan lamang, lumalaban sa mga atake ng mga tao ng pagkatuto, na, may gulat at sindak, nahanap ang kanilang malinaw na sopistri nang walang kapangyarihan laban sa simple, matuwid na pangangatuwiran ng mga tao na sanay sa Kasulatan sa halip na sa mga kapitaganan ng mga paaralan.
Sa kawalan ng patotoo ng Bibliya sa kanilang pabor, marami na may walang pagod na pagpapanatili ang hinimok,--nakakalimutan kung paano ang kaparehong pagdadahilan ay isinagawa laban kay Kristo sa kanyang mga apostol,--“Bakit ang ating mga dakilang tauhan ay nauunawaan ang katanungan sa Sabbath na ito? Ngunit kakaunti lamang ang naniniwala gaya mo. Ito’y hindi maaari na ikaw ay tama, at ang lahat ng mga tao ng pagkatuto sa mundo ay mali.”
Upang pabulaanan ang ganitong mga argumento, kailangan na sipiin lamang ang mga pagtuturo ng Kasulatan at ng kasaysayan ng pakikitungo [ni Yahuwah] sa Kanyang bayan sa lahat ng panahon. Gumagawa [si Yahuwah] sa pamamagitan ng mga nakikinig at sumusunod sa Kanyang tinig, sa mga, kung kinakailangan, magsasalita ng mga hindi kanais-nais na patotoo, iyong mga hindi natatakot na sumbatan ang mga tanyag na kasalanan. Ang dahilan kung bakit Siya ay hindi madalas pumipili ng mga taong may pagkatuto at mataas na posisyon upang manguna sa mga samahan ng reporma ay sila’y nagtitiwala sa kanilang mga kredo, mga teorya at mga sistemang teolohiya, at nararamdamang hindi na kailangang turuan [ni Yahuwah]. Tangi lamang ang mga may personal na koneksyon sa Pinagkukunan ng kaalaman ang makakaya na maunawaan o maipaliwanag ang mga Kasulatan. Ang mga tao pa nga na kakaunti lamang ang natutunan sa mga paaralan ay minsang tinawagan na ipahayag ang patotoo, hindi dahil sila’y walang natutunan, kundi dahil sila’y hindi masyadong nagsasarili na turuan [ni Yahuwah]. Sila’y natuto sa paaralan ni Kristo, at ang kanilang kababaang-loob at pagsunod ay ginagawa silang dakila. Sa pagpapakatiwala sa kanila ng isang kaalaman ng Kanyang patotoo, iginawad sa kanila [ni Yahuwah] ang isang karangalan, kumpara sa alinmang makalupang karangalan at kadakilaan ng tao na lumubog sa kawalan ng kabuluhan.4
Ang susunod na hakbang sa pagpapanumbalik ng patotoo ay ang kaalaman na ang araw ng Sabado ay hindi rin ang Biblikal na Sabbath gaya ng araw ng Linggo. Upang sumamba sa Sabbath, ang Biblikal na kalendaryo ay dapat na gamitin upang makita ang araw na iyon. Ang patotoong ito ay dapat na ibahagi sa buong mundo kaya ang lahat ng magnanais ng isang kaalaman ng patotoo ay hindi maiiwan sa kamangmangan.
Ngayon, gaya noong unang panahon, ang pagpapakita ng isang patotoo na nanunumbat ng mga kasalanan at kamalian ng panahon, ay magpapagising ng oposisyon. “Ang sinumang gumagawa ng mga masama ay namumuhi sa ilaw, at hindi siya lumalapit sa ilaw upang hindi malantad ang kanyang mga gawa.” [Juan 3:20] Habang nakikita ng mga tao na sila’y hindi maaaring mapanatili ang kanilang posisyon sa pamamagitan ng mga Kasulatan, maraming nagpasya na panatilihin ito sa lahat ng mga panganib, at sa isang diwa ng masamang hangarin, tinuligsa nila ang katangian at mga motibo ng mga tumitindig sa pagtanggol sa mga hindi tanyag na patotoo. Ito’y kaparehong polisiya na hinangad sa lahat ng panahon. Si Elias ay ipinahayag na isang manggugulo ng Israel, si Jeremias na isang traydor, si Pablo na isang polusyon ng templo. Mula sa panahong iyon hanggang ngayon, iyong mga magiging matapat sa patotoo ay tinuligsa bilang mga rebelde, erehe, o sismatiko. Ang mga marami na hindi talaga naniniwala sa tiyak na salita ng propesiya, ay matatanggap nang walang katanungang pagtitiwala ang isang akusasyon laban sa mga matatapang na tinuligsa ang mga palasunod na pagkakasala. Ang diwang ito ay tataas at tataas pa. At ang Bibliya ay malinaw na ituturo na ang panahon ay darating kapag ang mga batas ng Estado ay sumalungat sa kautusan [ni Yahuwah] kaya ang sinuman na susunod sa lahat ng mga banal na tuntunin ay matapang na haharapin ang kahihiyan at kaparusahan bilang isang gumagawa ng kasamaan.
At sa pananaw na ito, ano ang tungkulin ng tagapagbalita ng patotoo? Tatapusin niya ba na ang patotoo ay hindi dapat na ipakita agad, sapagkat madalas ito’y nagdudulot lamang sa mga tao na takasan o labanan ang mga angkin nito? Hindi, wala na siyang ibang dahilan para sa paghihigpit sa patotoo ng Salita [ni Yahuwah], dahil ito’y magpapasiklab ng oposisyon, kaysa sa mga nangyari sa mga maagang repormista. Ang pagtatapat ng pananalig na ginawa ng mga hinirang at mga martir ay naitala para sa pakinabang ng mga susunod na salinlahi. Iyong mga nabubuhay na halimbawa ng kabanalan at matatag na katapatan ay dumating upang pumukaw ng katapangan sa mga tinawagan na manindigan bilang mga saksi para [kay Yahuwah]. Sila’y nakatanggap ng kagandahang-loob at patotoo, hindi para sa sarili lamang nila, kundi, sa pamamagitan nila, ang kaalaman [ni Yahuwah] ay maaaring magpaliwanag sa lupa. Ibinigay ba [ni Yahuwah] ang liwanag para sa Kanyang mga tagapaglingkod sa henerasyong ito? Pagkatapos, sila’y dapat na magningning sa buong sanlibutan.
Noong unang panahon, ipinahayag [ni Yahuwah] sa isa na nagsasalita sa Kanyang ngalan, “Nguni't hindi ka didinggin ng sangbahayan ni Israel; sapagka't hindi nila ako didinggin.” Gayunman, sinabi Niya, “At iyong sasalitain ang aking mga salita sa kanila, sa didinggin, o sa itatakuwil man.” [Ezekiel 3:7; 2:7.] Para sa isang lingkod [ni Yahuwah] sa panahong ito ay ang kautusang ipinahayag, “Ilakas mo ang iyong tinig na parang pakakak, at iyong ipahayag sa aking bayan ang kanilang pagsalangsang, at sa sangbahayan ni Jacob ang kanilang mga kasalanan.”
Sa ngayon, habang inaabot Niya ang Kanyang mga pagkakataong ibibigay, bawat isa na nakatanggap ng liwanag ng patotoo ay nasa ilalim ng kaparehong kataimtiman at kakila-kilabot na tungkulin gaya ng isang propeta ng Israel, kung saan ang salita [ni Yahuwah] ay dumating, sinasabing: “Sa gayo'y ikaw, anak ng tao, ay inilagay ko na bantay sa sangbahayan ni Israel; kaya't dinggin mo ang salita sa aking bibig, at magbigay alam ka sa kanila sa ganang akin. Pagka aking sinabi sa masama, Oh masamang tao, ikaw ay walang pagsalang mamamatay, at ikaw ay hindi nagsasalita upang magbigay alam sa masama ng kaniyang lakad: ang masamang yaon ay mamamatay sa kaniyang kasamaan, nguni't ang kaniyang dugo ay sisiyasatin ko sa iyong kamay. Gayon ma'y kung iyong bigyang alam ang masama ng kaniyang lakad upang humiwalay, at hindi niya hiniwalayan ang kaniyang lakad; mamamatay siya sa kaniyang kasamaan, nguni't iniligtas mo ang iyong kaluluwa.” [Ezekiel 33:7-9.]
Ang dakilang hadlang sa parehong pagtanggap at para sa pagpapahayag ng patotoo, ay ang katunayan na ito’y nagsasama ng kahirapan at pagtuligsa. Ito ang tanging argumento laban sa patotoo na ang mga tagapagtaguyod nito ay hindi nagawang pabulaanan. Subalit hindi ito makapipigil sa mga tunay na tagasunod ni Kristo. Ang mga ito’y hindi na naghihintay para sa katotohanan na maging tanyag. Nahatulan sa kanilang tungkulin, kusang-loob nilang tinatanggap ang krus, kasama ni apostol Pablo na nagsasabing “Sapagkat itong magaan at pansamantalang paghihirap ang naghahanda sa atin para sa walang hanggang kaluwalhatian na hindi maihahambing sa anuman;” [2 Corinto 4:17] sa isa ng dati, “itinuring niya na mas malaking kayamanan ang magdusa alang-alang kay Kristo, kaysa magtamasa sa mga kayamanan ng Ehipto.” [Hebreo 11:26.]
Anuman ang maaari nilang propesyon, tangi lamang ang mga makamundo na kumikilos mula sa polisiya sa halip na sa alituntunin sa mga bagay na pangrelihiyon. Dapat nating piliin ang tama dahil ito ay tama, at iwanan ang mga kahihinatnan [kay Yahuwah]. Sa mga tao ng tuntunin, pananalig, at katapangan, ang mundo ay may pagkakautang para sa mga dakilang reporma nito. Sa mga taong iyon, ang gawa ng reporma para sa panahong ito ay dapat na isakatuparan.
At sinabi [ni Yahuwah]: “Inyong pakinggan ako, ninyong nakakaalam ng katuwiran, bayan na ang puso ay kinaroonan ng aking kautusan; huwag ninyong katakutan ang pula ng mga tao, o manglupaypay man kayo sa kanilang mga paglait. Sapagka't sila'y lalamunin ng tanga na parang bihisan, at kakanin sila ng uod na parang bihisan na balahibo ng tupa; nguni't ang aking katuwiran ay magiging magpakailan man, at ang aking pagliligtas ay sa lahat ng sali't saling lahi.” [Isaias 51:7, 8.]5
Ang buong dakilang tunggalian sa pagitan nila Kristo at Satanas ay nasa pagsamba. Ito ay isang paksa na isinaalang-alang ng bawat isa na nabubuhay sa balat ng lupa. Dahil ang Manlilikha ay may karapatan na magpasya kung kailan Siya sasambahin, ang araw kung kailan pinili mong sumamba ay isang tanda ng katapatan sa iyong Eloah/eloah. Ang iyong araw ng pagsamba ay ipinapakita kung sinasamba mo si Yahuwah ang Manlilikha o ang kapangyarihan na ipinakita sa Daniel 7:25 gayong nais niya na itakda ang sarili bilang pagsalungat kay Yahuwah “at kaniyang iisiping baguhin ang panahon at ang kautusan.” (Daniel 7:25)
Ang Manlilikha ay muling ibinabalik sa Kanyang bayan ang patotoo tungkol sa kung paano ang Kanyang Sabbath ay dapat na kalkulahin. Ang Kanyang tatak ay matatagpuan sa Sabbath, sapagkat ang ikaapat na utos ay ang natatangi sa lahat ng sampu na naglalaman ng Kanyang pangalan at posisyon bilang Manlilikha. Ang selyo ni Yahuwah ay ipinakita kay Juan ang Mamamahayag sapagkat ang mismong pangalan ni Yahuwah ay isusulat sa mga noo ng mga hinirang: ” Pagkatapos ay tumingin ako, at naroon ang Korderong nakatayo sa bundok ng Zion! Kasama niya ang isandaan apatnapu't apat na libo na ang pangalan niya at ng kanyang Ama ay nakasulat sa kanilang mga noo.”6 “Lahat ng papasok [ng Langit] ay magkakaroon ng kasuotan ng pagkamatuwid ni Kristo, at ang pangalan ni Yahuwah ay makikita sa kanilang mga noo. Ang pangalang ito ay ang simbulo na nakita ng apostol sa pangitain, at sumasagisag sa pagbibigay ng kaisipan sa matalino at matapat na pagtalima sa lahat ng mga kautusan [ni Yahuwah].”7
Kailangan ng reporma sa kalendaryo. Iyong mga umiibig sa Manlilikha ay dapat na ibalik muli ang Kanyang kalendaryo at parangalan Siya sa pagsamba sa Kanya sa tunay na ikapitong araw ng Sabbath ng kalendaryong Biblikal. Ito’y nangangailangan ng pagbibigay ng isang isipan sa “matalino at matapat na pagtalima sa lahat ng mga kautusan ni Yahuwah.”
Ano ang pipiliin mo?
Para sa mas marami pa tungkol sa Kalendaryo ni Yahuwah: https://www.worldslastchance.com/tagalog/yahuwahs-calendar/
Nauugnay na Nilalaman:
1 Exodo 31:13-15
2 Robert L. Odom, Sunday in Roman Paganism, (New York: TEACH Services, Inc., 2005, pp. 243-244.
3 E. G. White, The Great Controversy, (Oakland, California: Pacific Press, 1888), pp. 451-454.
4 White, op cit., pp. 455-456, binigyang-diin.
5 White, op cit., pp. 458-460, binigyang-diin.
6 Pahayag 14:1
7 E. G. White, Sons and Daughters of God, p. 370.