Ang selyo ni Yahuwah ay ang pinakamahalagang espiritwal na kaloob na makukuha ng bawat kaluluwang nabubuhay sa lupa. Tanging ang selyo ni Yahuwah lamang ang maaaring magbigay ng buhay na walang hanggan at espiritwal na proteksyong kinakailangan upang harapin ang panahon kapag ang poot ni Yah ay ibinuhos nang walang awa sa mundong walang pagsisisi.
Selyo ni Yahuwah = Banal na Proteksyon
Ang Selyo ni Yahuwah ay sumasaklaw nang mas malayo kaysa sa dating naunawaan. Ito’y nagbibigay ng espiritwal na proteksyon sa lahat ng namumuhay nang alinsunod sa banal na kautusan. Kabilang rito ang pagsamba sa tunay na ikapitong araw ng Sabbath, mga Bagong Buwan, at ano ang [nasa ilalim ng bagong tipan] naging boluntaryong pagtalima sa mga taunang Kapistahan. |
Ang mga Taunang Kapistahan ay direktang nakatali sa Templo ng Jerusalem. Ang mga ito’y hindi maaaring sundin nang wala ang mga sakripisyong ritwal na isinagawa ng mga kapariang Levitico. Sa pagkawasak ng templo noong 70 AD, ang pagtalima sa mga kapistahan ay ngayon isang pagkakataon upang huminto at manirahan sa espiritwal na aral sa likod ng mga kaganapang ginugunita ng mga Taunang Kapistahan. Ang mga kapistahang ito ay bahagi ng Lumang Tipan na ngayo’y pinalitan na ng Bagong Tipan. Ang presensya ng Templo at kapariang Levitico ay ginawa ang pagtalima sa mga kapistahan na isang pwersahang kailangan para sa mga Israelita sa ilalim ng Lumang Tipan. Sa huling dalawa na nagwakas na, ang pautos na pagpapatupad ng mga kapistahan ay naglaho. Ito ay kung bakit namin sinasabi na ito’y naging boluntaryong pagtalima.
Ang Hebreo 7:12 at 8:3 ay naglaglag ng liwanag sa bagay na ito.
Sapagkat kapag may pagbabago sa pagkapari, kailangan ding may pagbabago sa Kautusan. Hebreo 7:12.
Dahil itinalaga ang bawat Kataas-taasang Pari upang maghandog ng mga kaloob at ng mga alay, kailangan din na ang ating Kataas-taasang Pari ay magkaroon ng ihahandog. Hebreo 8:3.
Ano pa ang ibibigay mo sa tao na mayroon nang lahat?
Mataimtim. Ano pa ang ibibigay mo sa tao na wala nang kailangan pa?
Hindi mo magagawang ibigay maging ang iyong pinakamahusay sa tangka ng pagpinta o iskultura kay Michaelangelo. Hindi mo magagawang ang isang plato ng chocolate chip cookies kay Julia Child o magtahi ng isang damit para kay Christian Dior.
Kapag ang mga salita ay hindi pa sapat, isang pusong puno ng pag-ibig ang mananabik na ipapakita ang pag-ibig na naramdaman sa ilang gawa. Kaya ano pa ang ibibigay mo sa isang tao na mayroon nang lahat?
Ang suliranin ay mas dakila kapag nais mong bigyan ang Makalangit na Ama ng isang kaloob. Anong maaari mong ibigay sa Manlilikha na wala pa sa Kanya, hindi pa naiisip o hindi maaaring gawin para sa sarili Niya sa pananalita lamang ng mga salita?
Kapag ang mga salita ay hindi pa sapat, kapag walang sapat na kaloob, kapag ang isang pusong umaapaw sa pag-ibig ang mananabik para sa ilang paraan upang ipakita ang pag-ibig na iyon, isang bagay na lamang ang matitira. Kusang-loob na pagsunod.
Kapag ang lahat ng mga tradisyong gawa ng tao ay naisantabi, wala nang maraming bagay pa ang hinihiling ng Manlilikha sa Kanyang mga nilikha. “Itinuro na niya sa iyo, kung ano ang mabuti. Ito ang nais ni Yahuwah: Maging makatarungan ka sa lahat ng bagay, patuloy mong mahalin ang iyong kapwa, at buong pagpapakumbabang sumunod ka sa iyong Eloah.” (Mikas 6:8) Ang tanging bagay kung saan ang dakilang puso ng walang hanggang pag-ibig ay nananabik ay ang kusang-loob na pagsunod mula sa pusong puno ng pag-ibig.
Iyon lamang. Ang kusang-loob na pagsunod mula sa pusong puno ng pag-ibig.
Ang Kaloob Ng Pagsunod
Nakalulungkot, napakaraming tao ang sa halip magbibigay ng isang bagay, anumang bagay, o iba. Sila ay maaaring kumapit sa mga tradisyong gawa ng tao at mga kinakailangan. Madalas mahirap na tuparin ang mga obligasyon ng mga pariseikong patakaran na nagpapakain ng kayabangan ng tao at maramdaman nila ang mas mabuti sa kanilang sarili. Sila’y kagaya ng bugnot na si Naaman nung si Propetang Eliseo ay sinabi sa kanya na linisin ang ketong na dapat lang niyang hugasan sa Ilog Jordan.
Nang marinig ito, galit na umalis si Naaman. Sinabi niya, “Akala ko pa nama’y sasalubungin niya ako, tatayo sa harap ko, tatawagan ang Eloah niyang si Yahuwah, at ikukumpas ang kanyang mga kamay sa tapat ng aking ketong at ako’y pagagalingin.
At bakit hindi na lang sa mga ilog ng Damasco tulad ng Abana at ng Farfar na mas malinis kaysa alinmang ilog sa Israel? Hindi ba puwedeng doon na lang ako maligo para gumaling? (2 Hari 5:11-12)
Nung ipinakita sa marami ang simpleng kinakailangan para sa pagsamba sa Manlilikha, sila’y mabilis na naguguluhan, dumadaing ng kahirapan at abala. Ang mga salita ng mga lingkod ni Naaman, nagmamakaawa sa kanya na muling magsaalang-alang, ay naaangkop sa mga tao ngayon gaya nila: Ngunit lumapit sa kanya ang kanyang mga lingkod at sinabi, “Ginoo, kung mas mahirap pa riyan ang ipinagagawa sa inyo ng propeta, di ba’t gagawin ninyo iyon? Gaano pa iyang pinaghuhugas lang kayo para luminis?” (2 Hari 5:13)
Ang pagsamba sa Manlilikha ay mas mahalaga pa kaysa sa natanto ng karamihan sa mga tao. Naitala ng Kasulatan ang isang nakakaintrigang kaganapan na natupad bilang bahagi ng mga magulong pangyayari na humantong sa pagkawasak ng Jerusalem at templo noong 70 AD:
Pagkatapos nito, may nakita akong apat na anghel na nakatayo sa apat na sulok ng daigdig. Pinipigil nila ang apat na hangin upang huwag umihip sa lupa, sa dagat o sa alinmang punongkahoy.
At nakita kong umaakyat sa gawing silangan ang isa pang anghel, taglay ang pantatak ni Yahuwah na buhay. Sumigaw siya sa apat na anghel na binigyan ng kapangyarihang maminsala sa lupa at sa dagat,
“Huwag muna ninyong pinsalain ang lupa, ang dagat o ang mga punongkahoy hangga’t hindi pa namin nalalagyan ng tatak sa noo ang mga lingkod ng ating Yahuwah.”
At narinig ko ang bilang ng mga tinatakan, isandaan at apatnapu’t apat na libo (144,000) buhat sa labindalawang (12) lipi ng Israel. (Pahayag 7:1-4)
Ang selyo ni Yahuwah ay ang pinakamahalagang espiritwal na kaloob na makukuha ng bawat kaluluwang nabubuhay sa lupa. Tanging ang selyo ni Yahuwah lamang ang maaaring magbigay ng buhay na walang hanggan at espiritwal na proteksyong kinakailangan upang harapin ang panahon kapag ang poot ni Yah ay ibinuhos nang walang awa sa isang mundong walang pagsisisi. “[Si Yahuwah] ay hindi madaling magalit subalit dakila ang Kanyang kapangyarihan; at tiyak na mananagot ang sinumang sa Kanya’y kumalaban.” [Nahum 1:3]
Sapagkat ipinakita sa ibang artikulo sa WLC, ang selyo ni Yahuwah ay natanggap kapag ang nagsisising mananampalataya ay sumasamba sa Manlilikha sa Kanyang banal na ikapitong araw ng Sabbath, kalkulado ng Kanyang kalendaryong luni-solar. Ang masikap na pag-aaral ng Kasulatan, gayunman, ay nagpahanga sa mga kaisipan ng pangkat ng WLC na ang selyo ni Yahuwah ay sumasaklaw nang higit pa sa sanlingguhang Sabbath (lunar Sabbath). Isinasama nito ang lahat ng mga kautusan ni Yahuwah sapagkat ipinangako sa ilalim ng BAGONG TIPAN [Hebreo 10:16] dahil ito’y ibinigay lamang sa masunuring puso. [1 Samuel 15:22]
Ito ang [bagong] pakikipagtipan na gagawin ko sa kanila, pagkatapos ng mga araw na iyon, sabi ni Yahuwah; ilalagay ko ang aking mga tuntunin sa kanilang mga puso, itatanim ko ang mga iyon sa kanilang pag-iisip. Hebreo 10:16
Mayroong tatlong kategorya ng mga banal na araw kung kailan ang lahat ay inimbitahan na sambahin ang kanilang Manlilikha:
- Sanlingguhang Sabbath
- Buwanang Bagong Buwan
- Taunang Kapistahan
Sanlingguhang Sabbath
Ang Kasulatan ay nagtatagubilin sa ikapitong araw ng bawat sanlinggo:
Alalahanin mo ang araw ng sabbath upang ipangilin. Anim na araw na gagawa ka at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain. Ngunit ang ikapitong araw ay Sabbath kay Yahuwah mong Eloah: sa araw na iyan ay huwag kang gagawa ng anomang gawa, ikaw, ni ang iyong anak na lalake ni babae, ni ang iyong aliping lalake ni babae, ni ang iyong baka, ni ang iyong tagaibang lupa na nasa loob ng iyong mga pintuang daan: Sapagkat sa anim na araw ay ginawa ni Yahuwah ang langit at lupa, ang dagat, at lahat ng nangaroon, at nagpahinga sa ikapitong araw; na ano pa’t pinagpala ni Yahuwah ang araw ng Sabbath, at pinakabanal. (Exodo 20:8-11)
Mayroong apat na sanlingguhang Sabbath sa bawat lunasyon (buwan sa kalendaryong luni-solar).
Buwanang Bagong Buwan
Ang mga Bagong Buwan ay mga banal na araw na nagsisimula sa bawat bagong buwan at ang punto kung saan ang sanlingguhang pag-ikot ay magsisimulang muli para sa bagong buwan. Ang katumpakan ng itinalagang paraan ng pagpapanatili ng oras, ang buwan, ay kung bakit ito ay tinatawag na isang tapat na saksi. “Matatatag magpakailanman na parang buwan, at tapat na saksi sa langit.” (Awit 89:37) Mayroong 12 o 13 lunasyon sa bawat taong solar, bawat isa’y magsisimula sa pagsambang araw ng Bagong Buwan.
Taunang Kapistahan
Ang mga taunang kapistahan ni Yahuwah ay nakabalangkas lahat sa Levitico 23. Ang mga artikulo sa ibaba ay nagbibigay ng ilang nauugnay na pagkain para sa kaisipan.
Maaari Mo Bang Ingatan Ang Mga Kapistahan Sa Labas Ng Jerusalem At Ng Templo?
Sipi:
Sa 1 Samuel 15:22, sinasabi nito, “Sinabi ni Samuel, ‘Akala mo ba’y higit na magugustuhan ni Yahuwah ang handog at hain kaysa ang pagsunod sa kanya? Mas mabuti ang pagsunod kay Yahuwah kaysa paghahandog, at ang pakikinig ay higit sa haing taba ng tupa.’” Nakalulungkot, ito ang problema ngayon ng mga tao na naiisip na maaari nilang panatilihin ang mga biblikal na kapistahan at upang pabayaan kung anong sinabi ni Yahuwah tungkol sa mga ito. Ang Israel ay patuloy na tumatangging makinig kay Yahuwah at patuloy na iniingatan ang mga kapistahan, gaya ng Paskua, habang pinababayaan ang katunayan na walang Templo, mga banal na sisidlan o nanunungkulang kaparian. Subalit ang Israel ay hindi sinundan si Moises sa loob ng mahigit dalawang libong taon.
Sipi:
Habang ang WLC ay nagpapatuloy na pinaninindigan ang pagtalima sa Ikapitong Araw ng Sabbath, na nasa puso ng moral na kautusan ni Yahuwah, ang Sampung Utos, hindi na kami naniniwala na ang mga taunang araw ng kapistahan ay umiiral sa mga mananampalataya ngayon. Patuloy, gayunman, kami’y mapagkumbabang naghihikayat sa lahat na maglaan ng oras na gunitain ang mga taunang kapistahan nang may kataimtiman at kagalakan, at para matutunan mula sa mga pagtuturo ni Yahuwah tungkol sa kanilang pagtalima sa ilalim ng Lumang Tipan. Sa paggawa nito’y tiyak ang isang pagpapala sa iyo at iyong tahanan, gayong ika’y nag-aaral ng mga kahanga-hangang tipiko at anino na nagpupunto sa pagtataas ni Mesias Yahushua bilang Hari ng mga hari, ang Panginoon ng mga Panginoon, ang mapanakop na leon ng tribo ni Juda, at ang Kordero ni Yahuwah na nag-aalis ng mga kasalanan ng sanlibutan.
Ang mga kapistahang ito ay:
- Paskua
- Pista ng Tinapay na Walang Lebadura (Pampaalsa)
- Bigkis na Ani
- Pentecostes
- Pista ng mga Trumpeta
- Araw ng Pagbabayad-sisi
- Pista ng mga Tolda
Nakikita ng mga tao ang mga kapistahan ay nakakaabala, nakakahiya pa nga; natatagpuan nila na isang hamon na aminin sa mga kaibigan o katrabaho na sila’y nagpapanatili ng mga kapistahan ng Hudyo! Walang may nais na maging kakaiba at sambahin ang Manlilikha ng Lahat ng isang kakaibang kalendaryo na nagiging kakaiba sa sinuman. Lubos na kakaiba.
“Ngunit kayo’y isang lahing pinili, mga paring naglilingkod sa hari, isang bansang banal, sambayanang pag-aari ni Yahuwah. Hinirang kayo upang inyong ipahayag ang mga kahanga-hangang gawa ng Diyos na tumawag sa inyo mula sa kadiliman at nagdala sa inyo sa kanyang kahanga-hangang liwanag.” 1 Pedro 2:9 [Exodo 19:5, Deuteronomio 14:2, 26:18, Tito 2:14]
Ganito. Ano pa ang ibibigay mo sa Nabubuhay na, literal na mayroon ang lahat? Ang kusang pagsunod mula sa pusong puno ng pag-ibig. Ang mga matalinong magulang ay tinuturuan ang kanilang mga anak na ipahayag ang pasasalamat dahil ang pasasalamat para sa mga kaloob na ibinigay ay gumigising ng pag-ibig at tiwala. Nalalaman ni Yahuwah na ang Kanyang mga nilikha ay nangangailangan ng isang paraan na magpapakita ng kanilang pag-ibig sa Kanya. Mapagmahal na ipinakaloob Niya ang isang landas kung saan maaaring magawa: maglaan para sa Kanyang mga banal na araw para sa pagsamba.
Tinutukso ni Satanas ang marami na ipalagay ang mga araw ng pagsamba bilang tatak na nagtitiyak ng kanilang tiket sa Langit. Wala nang hihigit pa mula sa katotohanan! Una – langit – taas ng kalangitan – ay hindi ang pagkamana [ang matuwid ay magmamana ng lupa]. Ang kaharian ni Yahuwah ay itatatag sa bagong lupa. Isa pa – “Si Yahuwah ay Espiritu at ang mga sumasamba sa Kanya ay dapat Siyang sambahin sa espiritu at sa katotohanan.” (Juan 4:24) Ang pagsamba na itinuring bilang isang obligasyon ay hindi tunay na pagsamba.
Ang leksiko ay binigyang kahulugan ang pagsamba bilang isang gawa: “Upang idambana: upang magbigay ng banal na parangal; para galangin nang may kataas-taasang respeto at benerasyon ... Upang parangalan nang may marangyang pag-ibig at pagsunod....”1
Ang tunay na pagsamba ay maaari lamang magmula sa isang puso ng pag-ibig. Kaya ang kusang-loob na pagsunod, ay ang pinakamataas na anyo ng pagsamba. Hindi ito, hindi kailanman, isang gawang dinisenyo para kumuha ng pagpabor. Kung ito nga, sa kahulugan nito, ito ay hindi pagsamba.
Ang Tinubos Ay Natanggap Ang Selyo Ni Yahuwah
Sa kanyang sermon sa bundok, ipinaliwanag ng Tagapagligtas ang pagkakaiba ng mga mapapahamak at ang mga, sa huli, ay maliligtas:
Hindi lahat ng tumatawag sa akin, ‘Panginoon, Panginoon,’ ay papasok sa kaharian ng langit, kundi ang mga taong sumusunod sa kalooban ng aking Ama na nasa langit.
Marami ang magsasabi sa akin, ‘Panginoon, hindi po ba’t sa iyong pangalan ay nangaral kami, nagpalayas ng mga demonyo at gumawa ng mga himala?’
Ngunit sasabihin ko sa kanila, ‘Hindi ko kayo kilala. Lumayo kayo sa akin, kayong mga gumagawa ng kasamaan [kawalan ng kautusan]. (Mateo 7:21-23)
Ang mga mapapahamak ay hindi lamang ang mga nasa bukas na rebelyon. Maraming nag-aangkin na mga Kristyano, na gumagawa sa kanilang relihiyon, na “sumasamba” bilang isang paraan na magreresulta (umaako ng kanilang pagpasok sa kaharian) sa huli, ay mapapahamak. Iyong mga tinanggap ang selyo ni Yahuwah ay iyong mga pumasok sa isang malapit, matalik na pagkakaibigan sa Tagapagligtas at sa Kanyang Ama. Tinupad nila ang kalooban ng Manlilikha dahil Siya’y iniibig nila. Punto. Upang makilala si Yah ay para ibigin Siya. Kung kilala mo Siya, iibigin mo Siya at kung iniibig mo Siya, nais mo na sundin Siya sa lahat ng bagay, kabilang ang kung kailan sasamba.
Naunawaan ito ni Juan ang Minamahal:
Nakakatiyak tayong nakikilala natin ang Eloah kung sinusunod natin ang kanyang mga utos.
Ang nagsasabing, “Nakikilala ko siya,” ngunit hindi naman sumusunod sa kanyang mga utos ay sinungaling, at wala sa kanya ang katotohanan.
Ngunit ang tumutupad sa salita ng Eloah ay umiibig nang wagas kay Yahuwah. Sa ganito, nalalaman natin na tayo’y talagang nasa kanya.
Sinumang nagsasabing nananatili siya sa Eloah ay dapat mamuhay tulad ng pamumuhay ni Kristo Yahushua. (1 Juan 2:3-6)
Mga Araw Ng Pagsamba: Mga Oportunidad Para Sa Pasasalamat
Ang isang matalik at mapagmahal na relasyon ay hindi posible kapag ang pasasalamat at pag-ibig ay pinagkait o kapag ang mga pagsisikap ay hindi pinakita para gawing maligaya ang ibang tao. Si Yahuwah, bilang Manlilikha ng Lahat, ay naunawaan ito. Hindi Niya kailangan ang iyong pagsamba. Hindi Niya rin kailangan maging ang iyong pasasalamat. Ngunit kailangan mong ibigay ang mga ito.
Ito ay para matugunan ang pangangailangan na ito sa puso ng tao kaya ang Manlilikha, malinaw na mula pa sa paglikha ng sanlibutan, inilaan ang ikapitong araw at mga Bagong Buwan2 bilang mga araw ng pamamahinga: “Tinapos Niyang likhain ang lahat ng ito sa loob ng anim na araw, at Siya’y nagpahinga sa ikapitong araw. Pinagpala Niya ang ikapitong araw at itinuring itong banal, sapagkat sa araw na ito Siya nagpahinga matapos likhain ang lahat.” (Genesis 2:2 at 3.)
Sa pagpasok ng kasalanan, isang dakilang agwat ang nakapirmi sa pagitan ng mga bumagsak na makasalanan at ang banal na Ama. Ito ay upang magtulay ang agwat na ito, upang dalhin ang bumagsak tungo sa matalik na pakikipag-isa sa Kanya, kaya itinatag ng Ama ang mga taunang kapistahan. Layunin Niya na, gayong ang mga tao ay nagtipun-tipon sa mga itinalagang oras sa buong taon ay maaalala nila nang may pasasalamat at pag-ibig ang Kanyang mga pagpapala at proteksyon.
Ang mabuting magulang ay aayusin ang alinmang kalagayan upang bigyan ang kanilang anak ng pagkakataong isusukli nila sa magulang. Hindi naman kailangan ni tatay ng isa pang kurbata. Hindi din kailangan ni nanay ng isa pang tusukan o isang tagilid na mamon. Subalit dahil ang bata ay nangangailangan na maranasan ang kasiyahan ng pagbibigay, ang mga matatalinong magulang ay bibigyan ng pagkakataon ang kanilang mga anak na gawin ito. Sa pagsabi ng anak na “maraming salamat” para sa lahat ng bagay na ibinigay sa kanila, ito man ay simpleng baso ng tubig, o pagkain o isang regalo, ang bata ay nagpapaunlad ng pag-ibig at pagkilala kaya ang magulang ay nagbibigay ng pagmamahal. Ang bata, bilang tagatanggap, ay nagsasanay ng pagtanaw ng utang na loob at ito, ay susundan ng pagsusulong ng pag-ibig. Ito ang tunay na kahalagahan ng pagsamba at ang layunin para sa matapat na paglalaan sa sanlingguhan, buwanan at taunang oras para sa pagsamba: pasasalamat na maglalahad ng pag-ibig.
Ang Makalangit na Ama ay nangangailangan ng pagtalima sa mga banal na araw bilang isang proseso ng pagbuo ng pagtanaw ng utang na loob sa ating mga puso para sa lahat ng nagawa Niya sa atin. Ito ay lubos na malinaw sa isang agraryong lipunan. Lumalago ang mga pananim “Sapagkat pinasisikat Niya ang araw sa mabubuti gayon din sa masasama, at nagpapaulan Siya sa mga matuwid at sa mga di-matuwid.” (Mateo 5:45) Ngayon, kapag ang karamihan ay binili ang kanilang mga pagkain mula sa mga grocery stores o merkado, mas mahalaga pa na maglaan ng oras na matanto kung saan o kanino nagmumula ang mga pagpapala sa atin, at kilalanin ang kabutihan at pagkamapagkaloob ng tagapagtustos.
Kapag ang pasasalamat ay nagising sa puso ng nananalig, ang pag-ibig ay namulat at ang tiwala ay lumalalim. Ito ay kung paano ang indibidwal ay papasok sa malapit at matalik na pagkakaibigan sa Tagapagligtas, kaya sa huli, sila’y tatanggapin Niya dahil Siya ay nakikilala nila. Ang salitang “kilala” sa Kasulatan ay mahalaga. Ito’y naghatid ng mas malalim na kaalaman kaysa sa isang panlabas na pagkabatid. “Sinipingan ni Adan ang kanyang asawa at ito’y nagdalang-tao.” (Genesis 4:1) Iyong mga tumawag na, Panginoon! Panginoon! ay mayroong panlabas na pagkabatid sa Kanya. Ngunit tangi lamang ang mga matalik sa Kanya ang tunay na kilala Niya, dahil Siya ay nakikilala nila.
Posible ba na maligtas nang hindi sumasamba sa mga banal na araw ni Yah? Oo syempre. Tinitiyak ng Banal na Kasulatan na hindi parurusahan ang mga pagkakasala ng kamangmangan. “Pinalampas ni Yahuwah ang mga panahon ng kamangmangan. Subalit ngayo’y ipinag-uutos niya sa lahat ng tao sa lahat ng dako na magsisi.” (Mga Gawa 17:30) Ang mga pagkakasala ng kamangmangan ay hindi hinawak laban sa sinuman na matapat na nagnanais na gawin ang tama. Gayunman, wala sa mga nakakakilala sa mga kinakailangan ni Yahuwah ang maaari, nang may buong laya, ang magpatuloy sa pagpapabaya sa mga ito. Ito ay maaaring maging pamumuhay sa bukas na paghihimagsik.
Ang mga matalik na kaibigan ni Yahuwah, iyong mga umibig at sumamba sa Kanya, ay magtitipun-tipon sa mga itinalagang oras, sa pamamagitan ng Kanyang itinalagang kalendaryo, sa lahat ng walang hanggan. “Tuwing Araw ng Pamamahinga at Pista ng Bagong Buwan, lahat ng bansa ay sasamba sa akin, ang sabi ni Yahuwah.” (Isaias 66:23) Ngayon na ang iyong pagkakataon na malaman ang Nag-iisa na nagmamahal sa iyo nang walang katulad. Maglagak na sambahin Siya sa Kanyang mga banal na araw, kalkulado ng Kanyang orihinal na kalendaryo. Ang mga gantimpala para sa pamamahagi ng isang matalik na pagkakaibigan sa iyong Manlilikha ay walang katapusan sapagkat walang hanggan.
1 Noah Webster, American Dictionary of the English Language, edisyong 1828.
2 Ang katunayan na ang mga Bagong Buwan na itinatag sa Paglikha ay pinatunayan ng mga katotohanan na ang kalendaryong luni-solar mismo ay ang itinalagang paraan ng pagpapanatili ng oras ni Yahuwah mula sa Paglikha ng sanlibutan. Ipinahayag ng Genesis 1:14-15: “Sinabi ng Elohim, Magkaroon ng mga tanglaw sa langit upang mabukod ang araw sa gabi. Ito ang magiging batayan sa bilang ng mga araw, taon at kapistahan. Mula sa langit, ang mga ito'y magbibigay ng liwanag sa daigdig. At gayon nga ang nangyari.” Ang salitang isinalin na “batayan” ay nagmula sa ôwth, #226. Ibig sabihin nito ay isang pansenyas, monumento o tanda. Ang salitang isinalin na “kapistahan” ay nagmula sa mô’êd, #4150. Tinutukoy nito ang mga pagsambang pagtitipon ng bayan ni Yah at ito’y ginamit sa buong Levitico 23 na tumukoy sa mga taunang kapistahan.